نقل شده است که مرحوم آقا میرزا علی قاضی غصّه می‌خورده و می‌گفته است اگر در بهشت نماز نباشد ما چه کار می‌خواهیم بکنیم؟ ایشان از نماز خود لذّتی می‌برد که در هیچ لذّت مادی این لذّت وجود ندارد. این لذّت، لذّت بیرونی نیست، مثل غذا خوردن نیست که انسان لذّت می‌برد، این لذّت، لذّتی الهی است که با هیچ لذّتی قابل مقایسه نیست. لذا فرمود:

اگر لذّتِ ترک لذّت بدانی                   دگر لذّت نفس، لذّت ندانی