عصر روز جمعه مورخ ۳۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ و همزمان با بزرگداشت ایام تخریب قبرستان بقیع، مراسمی در حرم حضرت سیدالکریم علیه السلام با بیانات حضرت «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
«یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ»[۲]… همه‌ی شنوندگان و بینندگان عزیز این برنامه، که ما در جایی هستیم که بودنِ در اینجا مانند بودنِ در کربلاست، «لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ اَلْعَظِیمِ عِنْدَکُمْ لَکُنْتَ کَمَنْ زَارَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ»،[۳] همه‌ی عزیزان ما سیم دل خودشان را با این شعاع حرم مطهّر حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه یعنی مزار مطهّر محدّث و عالم بزرگ و مرجع عالیقدر و باب الحسین علیه السلام حضرت سیّدالکریم آقا ابوالقاسم عبدالعظیم حسنی علیه السلام مرتبط کنند، اینجا یادِ امام زمان ارواحنا فداه حالِ خاصّ خود را دارد و من به اتّفاقِ همه‌ی بینندگانمان که مرحوم سیّد بن طاووس اعلی الله مقامه الشّریف سیّد اهل مراقبه به پسر خودشان می‌فرمایند که هر وقت هوای امام زمان ارواحنا فداه را داشتی می‌توانی از دو روزنه به امام زمان ارواحنا فداه وصل بشوی، یکی از آن‌ها خواندنِ این آیه است: «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ»، شأن نزول این آیه هم این است که خودِ برادران حضرت یوسف علیه السلام عاملِ غیبتِ حضرت یوسف علیه السلام شدند، حضرت یوسف علیه السلام عزیز بودند ولی این‌ها نتوانستند عزّت حضرت یوسف علیه السلام را ببینند و چاهی کندند و حضرت یوسف علیه السلام را به چاه انداختند و به غیبت مبتلا شدند، چهل سال غیبتِ حضرت یوسف علیه السلام سبب شد که این‌ها مضطر بشوند، خشک‌سالی شد و مشکلات اقتصادی بوجود آمد، این گرفتاری این‌ها را به حضرت یوسف علیه السلام وصل کرد، اما حتّی خودشان هم این موضوع را نمی‌دانستند.
تا زمانی که مضطر نشویم ظهور اتفاق نمی‌افتد
باید بدانیم که تا زمانی که مضطرّ نشویم، «أَیْنَ المُضْطَرُّ الَّذِی یُجابُ إِذا دَعا»، آن آقا مضطر هستند، اما تا زمانی که ما مضطر نشویم و از ما سوی الله منقطع نشویم و چشم ما به شرق و غرب و این و آن باشد امام زمان ارواحنا فداه تشریف نمی‌آورند، باید همه‌ی ما بدانیم که امام زمان ارواحنا فداه مظهرِ توحید هستند و تا زمانی که «الهی هَبْ لِی کَمالَ الْانْقِطاعَ الَیْکَ» آن انقطاع حاصل نشده است و ما اضطرار خودمان را به وضوح نیابیم و مضطر نشویم، هم اتّصالمان به آن «مضطر واقعی» واقعی نخواهد بود، و هم امام زمان ارواحنا فداه تشریف نخواهند آورد.
نشانه‌های مضطر
مضطر کسی است که چشم او به یک طبیبی است، دستِ مضطر از همه جا کوتاه شده است، داروها اثر نکرده است و باور دارد بناست فقط یک طبیب بیاید و نسخه‌ی اصلی نزد اوست. وقتی از این داروهای قلابی و از این دکترنماها قطع امید کرد، همه‌ی امکانات خود را صرف می‌کند که او را راضی کند تا بیاید، و تا زمانی که او راضی نشود مسلّماً نمی‌آید.
لذا قرآن کریم می‌فرماید: «اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ»،[۴] دو بُعد دارد، یکی اینکه «إذهَبوا» به معنای حرکت است، تا زمانی که انسان در خانه نشسته است و کار نمی‌کند و انتظار منفی دارد و منتظر است که کدخدا بیاید و کار او را درست کند و با دنیای کفر وصل بشود که آن‌ها بیایند و کار او را درست کنند، این شخص هر اندازه هم که دعای ندبه بخواند و گریه کند واقعیت ندارد، باید به سوی آن آرمان حرکت کند، و تا زمانی که این تَحَسُس پیش نیاید… اول مسئله‌ی حرکت است و دوم هم اینکه چشم به او بدوزید نه به دیگران، سوم هم یأس نداشته باشید.
«یأس» یعنی نشستن به امیدِ دیگران و باور نکردن خود و دست به کار نشدن و نرفتن به سنگر مقاومت و پالایش نکردنِ خود از همه‌ی آلودگی‌ها، تا زمانی که این موضوع حاصل نشود، یأس از ماسوی و امید به آن عزیز، اگر این امید حاصل شد خدای متعال امیدِ هیچ کسی را ناامید نمی‌کند، چون خودِ خدای متعال دعوت نموده است، «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»،[۵] ولو اینکه انسان خیلی خرابی به بار آورده باشد، اما الان قصد می‌کند امام زمان ارواحنا فداه را راضی کند و گناه را کنار بگذارد و باتقوا باشد و کار کند و مجاهد باشد و در جبهه‌ی مقاومت زیر یک پرچم باشد و به نیابت او چشم دوخته باشد و به هر چه او می‌فرماید عمل کرده باشد «فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ».
با نایب امام چگونه باشیم؟
حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه حضرت مسلم علیه السلام را فرستادند، اگر مردم کوفه با نایب حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه خوب عمل کرده بودند حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه می‌آمدند و حکومت برقرار می‌شد.
الآن هم امید واقعی به این است که… نسخه‌ای که خودِ حضرت پیچیده‌اند کدام است؟ فرموده‌اند: «وَ أَمَّا اَلْحَوَادِثُ اَلْوَاقِعَهُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاهِ حَدِیثِنَا»،[۶] این نسخه است، اگر ما به این نسخه عمل کردیم معلوم می‌شود که انتظارِ ما انتظارِ درستی است.
دعای عهد را فراموش نکنیم
جلوه‌های عشق و محبّت وجود مبارک امام جعفر صادق علیه السلام در ارتباط با امام زمان ارواحنا فداه ویژه است، لذا این دعا عهد برای امام جعفر صادق صلوات الله علیه است که فرمودند اگر کسی چهل روز این دعای عهد را بخواند موفق می‌شود به امام زمان ارواحنا فداه وصل بشود، اگر این دعا را با توجّه و با حضور بخوانند، در چهل روز حالتِ انتظار به او دست می‌دهد و وصل می‌شود، اگر ظرفیت این امر را نداشت و به مصلحت او نبود، امام صادق صلوات الله علیه قول داده‌اند که خدای متعال این شخص را بعد از وفات خود زنده می‌کند و در رکاب امام زمان ارواحنا فداه خواهد بود.
نقلی از آیت الله حق شناس اعلی الله مقامه الشّریف
ان شاء الله خدای متعال آیت الله حق شناس را رحمت کند، ایشان جزو اولیای مسلّم خدا بودند، صاحب کرامت بودند، صاحب مشاهدات بودند، چون در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام هستیم این جریان را می‌گویم که دلِ بینندگان هم تکان بخورد.
ایشان فرمودند من یک چلّه دعای عهد را خواندم، چهلمین روزِ دعای عهد، نماز صبح را در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام خواندم و بعد از نماز صبح دعای عهد را خواندم، ناگهان دیدم که گویا یک جاذبه‌ای من را بی‌اختیار به طرف راست خودم می‌کشد، بی‌اختیار برگشتم و همینکه برگشتم دیدم وجود مقدّس امام زمان ارواحنا فداه هستند.
این مطلب را عرض می‌کنم که مردم عزیز و صاحب دلِ ما بدانند که اینجا قدمگاه حضرت حجّت ارواحنا فداه هم هست، مزار حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام جایی است که آیت الله حق شناس رضوان الله تعالی علیه به خودم فرمودند که حضرت حجّت ارواحنا فداه را در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام زیارت کردم، وقتی جمال مطهّر امام زمان ارواحنا فداه را دیدم سلام عرض کردم و حضرت با من صحبت کردند. یعنی فقط دیدن نبود و آیت الله حق شناس هم سیمای امام زمان ارواحنا فداه را زیارت کرده بودند و هم صدای مبارک امام زمان ارواحنا فداه را شنیده بودند، بعد فرمودند که امام زمان ارواحنا فداه سه دستورالعمل هم به ایشان داده بودند.
اجمالاً گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست؟
امام صادق صلوات الله علیه از دوران غیبت می‌فرمایند
وجود مقدّس امام صادق علیه السلام که «سُدَیر بن حُکَیم صیرفی» می‌گوید با گروهی از شاگردان به محضر امام صادق صلوات الله علیه شرفیاب شدیم و دیدیدم حضرت روی خاک نشسته‌اند و اشک می‌ریزند و با صدای بلند گریه می‌کنند و با معشوق خودشان با این تعبیر صحبت می‌کنند: «سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقَادِی»[۷] آقای من! سیّد من! سرپرست من! این هجران و غیبت شما خواب را از چشم من ربوده است و راحتی را از من سلب کرده است… امام صادق صلوات الله علیه همینطور با زبان عاشقانه صحبت می‌نمودند و اشک می‌ریختند، ما هم با گریه‌ی امام صادق صلوات الله علیه به گریه نشستیم، تا اینکه وقتی حضرت از آن حال عبور نمودند ما علّت را از حضرت پرسیدیم، حضرت فرمودند: در صحیفه‌ی جدّم امیرالمؤمنین صلوات الله علیه دوران غیبت فرزندم حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف را می‌دیدم، طول غیبت او باعث می‌شود هفتاد و دو عَلَم که همه مدّعی حق هستند برخواسته شود، دست شیعیان ما هم به صاحبشان نمی‌رسد که کسب تکلیف کنند.
«سُدَیر بن حُکَیم صیرفی» می‌گوید: ما عرض کردیم که اگر اینطور است که حق با آن‌هایی است که سرگردان هستند، امام صادق صلوات الله علیه به خورشید اشاره نمودند و فرمودند: والله از این خورشید واضح‌تر است.
چکار کنیم؟ «وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا»،[۸] اگر انسان تقوا داشته باشد خدای متعال بصیرت می‌دهد، یقیناً یک جای کارِ کسانی که در این انقلاب گرفتارِ تردید شده‌اند می‌لنگد، آن چیزی که انسان را به جایی می‌رساند «تقوا» است.
وجود مبارک امام صادق صلوات الله علیه فرمودند: شیعیان ما در دوران غیبت «فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ اَلْأَخْلاَقِ»،[۹] دو چیز را علامتِ انتظار معرّفی نموده‌اند، یک مورد «خودسازی» است، اصلاً غیبت کلاسِ خودسازی است، خدای متعال این غیبت را برای عدّه‌ای عقوبت قرار داده است، هرچه گناه بیشتر بشود در این غیبت تأخیر می‌افتد… ان شاء الله خدای متعال آقای بهجت اعلی الله مقامه الشّریف را رحمت بفرماید که ایشان قطعاً جزو منتظران واقعی بودند، ایشان علائم آمدن حضرت را قطعی می‌دیدند و مانند کسی بودند که پشت در منتظر است که پدرِ او بیاید، ولی می‌فرمودند که دعا کنید خدای متعال بداء پیش نیاورد، این بداء در اثرِ سوء رفتار ماست که می‌بیند آمادگی وجود ندارد، و خدای متعال آنچه را که بنا بود در این ایام محقق بشود عقب می‌اندازد.
چه کنیم که با این علائم ظهور و آمادگی یمن و آمادگی غزّه و آمادگی حزب الله در لبنان، با این مقاومتی که شیعیان بی‌پناه در نیجریه پیدا کرده‌اند و همه ساله کشته می‌دهند و این سیّد بزرگوار شیخ زکزاکی که شش شهید هم داده است در زندان هست ولی مانند کوه محکم ایستاده است، بداء پیش نیاید؟ مگر این‌ها انتظار نیست؟ مگر این‌ها علئم روشنی نیست؟ انتظار شهید دادن و مقاومت کردن و پاک زندگی کردن و گناه نکرده است، حضرت فرمودند وقتی منتظر می‌شوید غیبت «فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ اَلْأَخْلاَقِ»، صاحب ورع باشید و حرام‌خوری نکنید، ولی حسن اخلاق هم مهم است، این بداخلاقی‌ها، این قطع رحم‌ها، این ناسازگاری‌ها در خانواده باعث می‌شود که انتظار انتظارِ کاذب بشود و حضرت هم ببینند که ظاهراً این‌ها هم مانند منتظران حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بودند که با یکدیگر نمی‌سازند و با نایب حضرت هم نمی‌سازند، قهراً آن فرج واقعی محقق نمی‌شود.
امام زمان ارواحنا فداه را برای خودِ امام زمان ارواحنا فداه بخواهیم
خدای نکرده بعضی اوقات ما امام زمان ارواحنا فداه را برای امام زمان ارواحنا فداه نمی‌خواهیم، بلکه امام زمان ارواحنا فداه را وسیله‌ی رسیدنِ به هواها و رفاه و خوشی‌های خودمان می‌بینیم، اگر اینطور باشد درواقع ما منتظرِ امام زمان ارواحنا فداه نیستیم، بلکه در انتظارِ نیازهای خودمان هستیم. اما اگر کسی عاشق باشد، عاشق همه چیزِ خود را فدای معشوق می‌کند، در راه معشوقِ خود بلا می‌کشد و لذّت می‌برد…
اگر با دیگرانش بود میلی چرا جام مرا بشکست لیلی
همه چیزِ خود را فدای معشوق می‌کند که او راضی باشد و او اجازه‌ی وصال بدهد.
می‌گویند مرحوم حاج محمد علی فشندی رضوان الله تعالی علیه یکی از کسانی است که امام خمینی رضوان الله تعالی علیه به قول او اعتماد داشت، امام خمینی رضوان الله تعالی علیه خیلی در این زمینه‌ی مدّعیان تشرّف سختگیر بودند و حتّی پذیرش ایشان برای مرحوم حاج شیخ عبدالکریم کشمیری رضوان الله تعالی علیه بعد از آزمایش‌ها بود که آقازاده‌ی ایشان حاج آقا مصطفی مرید بوده‌اند و مدام تعریف می‌کردند و امام خمینی رضوان الله تعالی علیه هم خیلی اعتناء نمی‌کردند، ولی در نهایت یک خوابی دیده بودند و به حاج آقا مصطفی گفته بودند و حاج شیخ عبدالکریم کشمیری رضوان الله تعالی علیه هم خواب را فرموده بودند و هم تعبیر خواب را، بعد امام خمینی رضوان الله تعالی علیه پذیرفتند.
امام خمینی رضوان الله تعالی علیه این حاج محمد علی فشندی رضوان الله تعالی علیه را پذیرفته بودند، ایشان با همسر خود در مسجد جمکران نماز خواندند و به بیرون آمده بودند که برگردند، دیده بودند یک سیّد مجللی خرامان خرامان در حال آمدن به طرف مسجد هستند، به همسر خود فرموده بودند: این آقا که با پای پیاده می‌آیند شاید تشنه باشند، برویم و مقداری آب به ایشان بدهیم، آب آورده بودند و به خدمت حضرت تقدیم کرده بودند و حضرت هم قبول کرده بودند…
وقتی من این داستان‌ها را می‌بینم و نقل می‌کنم به قدری از خودم شرمنده می‌شوم، یعنی آیا می‌شود که آقا یک وقتی از ما هم هدیه‌ای قبول کنند؟ اصلاً جان ما را بعنوان هدیه قبول کنند…
حضرت آب را گرفته بودند و میل نمود بودند، بعد حاج محمد علی فشندی به حضرت عرض کرده بودند: آقا! لطفاً دعا کنید که خدای متعال فرج امام زمان ارواحنا فداه را برساند. ناگهان امام زمان ارواحنا فداه به حاج محمد علی فرموده بودند: اگر مردم به اندازه‌ی این آب خوردن به وجود ما احساس احتیاج داشتند فرج ما نزدیک می‌شد. حاج محمد علی فشندی از اینجا فهمیده بودند که ایشان خودِ حضرت هستند.
باید این عطش پیش بیاید، عطشِ عدالتِ جهانی، عطشِ تقوای جهانی. کسی که عطشِ عدالت دارد مسلّماً خودِ او نمی‌تواند فاسق باشد و خود را عادل می‌کند، اگر کسی عدالت و تقوا داشته باشد… امام زمان ارواحنا فداه مظهرِ همه‌ی خوبی‌ها هستند، لذا تا زمانی که انسان خود را نسازد و خود را عاشقِ امام زمان ارواحنا فداه نکند انتظارِ او انتظارِ واقعی نخواهد بود.
دعا
اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعافِیَهَ وَ النَّصْرَ، اَللّهُمَّ افتَح لَهُ فَتحً یَسِیرَا.
خدایا! تو را به عزّت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها قسم می‌دهیم رهبر عزیزمان را با عزّت و اقتدار، توفیقِ انتقالِ پرچمِ انقلاب را به صاحب اصلی این انقلاب عنایت بفرما.
خدایا! در این انتخابات رئیس جمهور مطلوبی که انتخابِ او خشنودی امام زمان ارواحنا فداه و رهبرمان و مردم عزیزمان را داشته باشد برای ما محقق بفرما.
خدایا! مردم ما را برای ایجاد یک حماسه‌ی دشمن‌شکن توفیق عنایت بفرما.
خدایا! جوان‌های ما را به سامان برسان.
خدایا! این ویروس را و همه‌ی مریضی‌ها را از همه‌ی مریض‌ها و از همه‌ی خانه‌ها دور بگردان.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه یوسف، آیه ۸۸ (فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَیْهِ قَالُوا یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ)
[۳] کامل الزیارات ، جلد ۱ ، صفحه ۳۲۴ (حَدَّثَنِی عَلِیُّ بْنُ اَلْحُسَیْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَیْهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى اَلْعَطَّارِ عَنْ بَعْضِ أَهْلِ اَلرَّیِّ قَالَ : دَخَلْتُ عَلَى أَبِی اَلْحَسَنِ اَلْعَسْکَرِیِّ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ أَیْنَ کُنْتَ فَقُلْتُ زُرْتُ اَلْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ أَمَا إِنَّکَ لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ اَلْعَظِیمِ عِنْدَکُمْ لَکُنْتَ کَمَنْ زَارَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ .)
[۴] سوره مبارکه یوسف، آیه ۸۷ (یَا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَأَخِیهِ وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ ۖ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ)
[۵] سوره مبارکه زمر، آیه ۵۳ (قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ)
[۶] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۷۵ ، صفحه ۳۸۰ (اَلدُّرَّهُ اَلْبَاهِرَهُ مِنَ اَلْأَصْدَافِ اَلطَّاهِرَهِ : مِمَّا کَتَبَهُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ جَوَاباً لِإِسْحَاقَ بْنِ یَعْقُوبَ إِلَى اَلْعَمْرِیِّ رَحِمَهُ اَللَّهُ أَمَّا ظُهُورُ اَلْفَرَجِ فَإِنَّهُ إِلَى اَللَّهِ وَ کَذَبَ اَلْوَقَّاتُونَ وَ أَمَّا اَلْحَوَادِثُ اَلْوَاقِعَهُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاهِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّهُ اَللَّهِ وَ أَمَّا اَلْمُتَلَبِّسُونَ بِأَمْوَالِنَا فَمَنِ اِسْتَحَلَّ مِنْهَا شَیْئاً فَأَکَلَ فَإِنَّمَا یَأْکُلُ اَلنِّیرَانَ وَ أَمَّا اَلْخُمُسُ فَقَدْ أُبِیحَ لِشِیعَتِنَا وَ جُعِلُوا مِنْهُ فِی حِلٍّ إِلَى وَقْتِ ظُهُورِ أَمْرِنَا لِتَطِیبَ وِلاَدَتُهُمْ وَ لاَ تَخْبُثَ وَ أَمَّا عِلَّهُ مَا وَقَعَ مِنَ اَلْغَیْبَهِ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ – یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَسْئَلُوا عَنْ أَشْیٰاءَ إِنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ إِنَّهُ لَمْ یَکُنْ أَحَدٌ مِنْ آبَائِی إِلاَّ وَ قَدْ وَقَعَتْ فِی عُنُقِهِ بَیْعَهٌ لِطَاغِیَهِ زَمَانِهِ وَ إِنِّی أَخْرُجُ حِینَ أَخْرُجُ وَ لاَ بَیْعَهَ لِأَحَدٍ مِنَ اَلطَّوَاغِیتِ فِی عُنُقِی وَ أَمَّا وَجْهُ اَلاِنْتِفَاعِ بِی فِی غَیْبَتِی فَکَالاِنْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَیَّبَهَا عَنِ اَلْأَبْصَارِ اَلسَّحَابُ وَ إِنِّی أَمَانٌ لِأَهْلِ اَلْأَرْضِ کَمَا أَنَّ اَلنُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ اَلسَّمَاءِ .)
[۷] کمال الدین و تمام النعمه ، جلد ۲ ، صفحه ۳۵۲ (حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ حَاتِمٍ اَلنَّوْفَلِیُّ اَلْمَعْرُوفُ بِالْکِرْمَانِیِّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو اَلْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ عِیسَى اَلْوَشَّاءُ اَلْبَغْدَادِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ طَاهِرٍ اَلْقُمِّیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَحْرِ بْنِ سَهْلٍ اَلشَّیْبَانِیُّ قَالَ أَخْبَرَنَا عَلِیُّ بْنُ اَلْحَارِثِ عَنْ سَعِیدِ بْنِ مَنْصُورٍ اَلْجَوَاشِنِیِّ قَالَ أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیٍّ اَلْبُدَیْلِیُّ قَالَ أَخْبَرَنَا أَبِی عَنْ سَدِیرٍ اَلصَّیْرَفِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ اَلْمُفَضَّلُ بْنُ عُمَرَ وَ أَبُو بَصِیرٍ وَ أَبَانُ بْنُ تَغْلِبَ عَلَى مَوْلاَنَا أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَرَأَیْنَاهُ جَالِساً عَلَى اَلتُّرَابِ وَ عَلَیْهِ مِسْحٌ خَیْبَرِیٌّ مُطَوَّقٌ بِلاَ جَیْبٍ مُقَصَّرُ اَلْکُمَّیْنِ وَ هُوَ یَبْکِی بُکَاءَ اَلْوَالِهِ اَلثَّکْلَى ذَاتِ اَلْکَبِدِ اَلْحَرَّى قَدْ نَالَ اَلْحُزْنُ مِنْ وَجْنَتَیْهِ وَ شَاعَ اَلتَّغْیِیرُ فِی عَارِضَیْهِ وَ أَبْلَى اَلدُّمُوعُ مَحْجِرَیْهِ وَ هُوَ یَقُولُ سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقَادِی وَ ضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهَادِی وَ اِبْتَزَّتْ مِنِّی رَاحَهَ فُؤَادِی سَیِّدِی غَیْبَتُکَ أَوْصَلَتْ مُصَابِی بِفَجَائِعِ اَلْأَبَدِ وَ فَقْدُ اَلْوَاحِدِ بَعْدَ اَلْوَاحِدِ یُفْنِی اَلْجَمْعَ وَ اَلْعَدَدَ فَمَا أُحِسُّ بِدَمْعَهٍ تَرْقَى مِنْ عَیْنِی وَ أَنِینٍ یَفْتُرُ مِنْ صَدْرِی عَنْ دَوَارِجِ اَلرَّزَایَا وَ سَوَالِفِ اَلْبَلاَیَا إِلاَّ مُثِّلَ بِعَیْنِی عَنْ غَوَابِرِ أَعْظَمِهَا وَ أَفْضَعِهَا وَ بَوَاقِی أَشَدِّهَا وَ أَنْکَرِهَا وَ نَوَائِبَ مَخْلُوطَهٍ بِغَضَبِکَ وَ نَوَازِلَ مَعْجُونَهٍ بِسَخَطِکَ قَالَ سَدِیرٌ فَاسْتَطَارَتْ عُقُولُنَا وَلَهاً وَ تَصَدَّعَتْ قُلُوبُنَا جَزَعاً مِنْ ذَلِکَ اَلْخَطْبِ اَلْهَائِلِ وَ اَلْحَادِثِ اَلْغَائِلِ وَ ظَنَنَّا أَنَّهُ سَمَتَ لِمَکْرُوهَهٍ قَارِعَهٍ أَوْ حَلَّتْ بِهِ مِنَ اَلدَّهْرِ بَائِقَهٌ فَقُلْنَا لاَ أَبْکَى اَللَّهُ یَا اِبْنَ خَیْرِ اَلْوَرَى عَیْنَیْکَ مِنْ أَیَّهِ حَادِثَهٍ تَسْتَنْزِفُ دَمْعَتَکَ وَ تَسْتَمْطِرُ عَبْرَتَکَ وَ أَیَّهُ حَالَهٍ حَتَمَتْ عَلَیْکَ هَذَا اَلْمَأْتَمَ قَالَ فَزَفَرَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ زَفْرَهً اِنْتَفَخَ مِنْهَا جَوْفُهُ وَ اِشْتَدَّ عَنْهَا خَوْفُهُ وَ قَالَ وَیْلَکُمْ نَظَرْتُ فِی کِتَابِ اَلْجَفْرِ صَبِیحَهَ هَذَا اَلْیَوْمِ وَ هُوَ اَلْکِتَابُ اَلْمُشْتَمِلُ عَلَى عِلْمِ اَلْمَنَایَا وَ اَلْبَلاَیَا وَ اَلرَّزَایَا وَ عِلْمِ مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ إِلَى یَوْمِ اَلْقِیَامَهِ اَلَّذِی خَصَّ اَللَّهُ بِهِ مُحَمَّداً وَ اَلْأَئِمَّهَ مِنْ بَعْدِهِ عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ وَ تَأَمَّلْتُ مِنْهُ مَوْلِدَ قَائِمِنَا وَ غِیبَتَهُ وَ إِبْطَاءَهُ وَ طُولَ عُمُرِهِ وَ بَلْوَى اَلْمُؤْمِنِینَ فِی ذَلِکَ اَلزَّمَانِ وَ تَوَلُّدَ اَلشُّکُوکِ فِی قُلُوبِهِمْ مِنْ طُولِ غَیْبَتِهِ وَ اِرْتِدَادَ أَکْثَرِهِمْ عَنْ دِینِهِمْ – وَ خَلْعَهُمْ رِبْقَهَ اَلْإِسْلاَمِ مِنْ أَعْنَاقِهِمُ اَلَّتِی قَالَ اَللَّهُ تَقَدَّسَ ذِکْرُهُ: وَ کُلَّ إِنسٰانٍ أَلْزَمْنٰاهُ طٰائِرَهُ فِی عُنُقِهِ یَعْنِی اَلْوَلاَیَهَ فَأَخَذَتْنِی اَلرِّقَّهُ وَ اِسْتَوْلَتْ عَلَیَّ اَلْأَحْزَانُ فَقُلْنَا یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ کَرِّمْنَا وَ فَضِّلْنَا بِإِشْرَاکِکَ إِیَّانَا فِی بَعْضِ مَا أَنْتَ تَعْلَمُهُ مِنْ عِلْمِ ذَلِکَ قَالَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَدَارَ لِلْقَائِمِ مِنَّا ثَلاَثَهً أَدَارَهَا فِی ثَلاَثَهٍ مِنَ اَلرُّسُلِ عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ قَدَّرَ مَوْلِدَهُ تَقْدِیرَ مَوْلِدِ مُوسَى عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ قَدَّرَ غَیْبَتَهُ تَقْدِیرَ غَیْبَهِ عِیسَى عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ قَدَّرَ إِبْطَاءَهُ تَقْدِیرَ إِبْطَاءِ نُوحٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ جَعَلَ لَهُ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ عُمُرَ اَلْعَبْدِ اَلصَّالِحِ أَعْنِی اَلْخَضِرَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ دَلِیلاً عَلَى عُمُرِهِ فَقُلْنَا لَهُ اِکْشِفْ لَنَا یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ عَنْ وُجُوهِ هَذِهِ اَلْمَعَانِی قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَمَّا مَوْلِدُ مُوسَى عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَمَّا وَقَفَ عَلَى أَنَّ زَوَالَ مُلْکِهِ عَلَى یَدِهِ أَمَرَ بِإِحْضَارِ اَلْکَهَنَهِ فَدَلُّوهُ عَلَى نَسَبِهِ وَ أَنَّهُ یَکُونُ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ لَمْ یَزَلْ یَأْمُرُ أَصْحَابَهُ بِشَقِّ بُطُونِ اَلْحَوَامِلِ مِنْ نِسَاءِ بَنِی إِسْرَائِیلَ حَتَّى قَتَلَ فِی طَلَبِهِ نَیِّفاً وَ عِشْرِینَ أَلْفَ مَوْلُودٍ وَ تَعَذَّرَ عَلَیْهِ اَلْوُصُولُ إِلَى قَتْلِ مُوسَى عَلَیْهِ السَّلاَمُ بِحِفْظِ اَللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِیَّاهُ وَ کَذَلِکَ بَنُو أُمَیَّهَ وَ بَنُو اَلْعَبَّاسِ لَمَّا وَقَفُوا عَلَى أَنَّ زَوَالَ مُلْکِهِمْ وَ مُلْکِ اَلْأُمَرَاءِ وَ اَلْجَبَابِرَهِ مِنْهُمْ عَلَى یَدِ اَلْقَائِمِ مِنَّا نَاصَبُونَا اَلْعَدَاوَهَ وَ وَضَعُوا سُیُوفَهُمْ فِی قَتْلِ آلِ اَلرَّسُولِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ إِبَادَهِ نَسْلِهِ طَمَعاً مِنْهُمْ فِی اَلْوُصُولِ إِلَى قَتْلِ اَلْقَائِمِ وَ یَأْبَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَکْشِفَ أَمْرَهُ لِوَاحِدٍ مِنَ اَلظَّلَمَهِ إِلاّٰ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ … وَ لَوْ کَرِهَ اَلْمُشْرِکُونَ وَ أَمَّا غَیْبَهُ عِیسَى عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَإِنَّ اَلْیَهُودَ وَ اَلنَّصَارَى اِتَّفَقَتْ عَلَى أَنَّهُ قُتِلَ فَکَذَّبَهُمُ اَللَّهُ جَلَّ ذِکْرُهُ بِقَوْلِهِ: وَ مٰا قَتَلُوهُ وَ مٰا صَلَبُوهُ وَ لٰکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ کَذَلِکَ غَیْبَهُ اَلْقَائِمِ فَإِنَّ اَلْأُمَّهَ سَتُنْکِرُهَا لِطُولِهَا فَمِنْ قَائِلٍ یَهْذِی بِأَنَّهُ لَمْ یُولَدْ وَ قَائِلٍ یَقُولُ إِنَّهُ یَتَعَدَّى إِلَى ثَلاَثَهَ عَشَرَ وَ صَاعِداً وَ قَائِلٍ یَعْصِی اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِقَوْلِهِ إِنَّ رُوحَ اَلْقَائِمِ یَنْطِقُ فِی هَیْکَلِ غَیْرِهِ وَ أَمَّا إِبْطَاءُ نُوحٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَإِنَّهُ لَمَّا اِسْتُنْزِلَتِ اَلْعُقُوبَهُ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ اَلسَّمَاءِ بَعَثَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلرُّوحَ اَلْأَمِینَ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ بِسَبْعِ نَوَیَاتٍ فَقَالَ یَا نَبِیَّ اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَقُولُ لَکَ إِنَّ هَؤُلاَءِ خَلاَئِقِی وَ عِبَادِی وَ لَسْتُ أُبِیدُهُمْ بِصَاعِقَهٍ مِنْ صَوَاعِقِی إِلاَّ بَعْدَ تَأْکِیدِ اَلدَّعْوَهِ وَ إِلْزَامِ اَلْحُجَّهِ فَعَاوِدِ اِجْتِهَادَکَ فِی اَلدَّعْوَهِ لِقَوْمِکَ فَإِنِّی مُثِیبُکَ عَلَیْهِ وَ اِغْرِسْ هَذِهِ اَلنَّوَى فَإِنَّ لَکَ فِی نَبَاتِهَا وَ بُلُوغِهَا وَ إِدْرَاکِهَا إِذَا أَثْمَرَتِ اَلْفَرَجَ وَ اَلْخَلاَصَ فَبَشِّرْ بِذَلِکَ مَنْ تَبِعَکَ مِنَ اَلْمُؤْمِنِینَ فَلَمَّا نَبَتَتِ اَلْأَشْجَارُ وَ تَأَزَّرَتْ وَ تَسَوَّقَتْ وَ تَغَصَّنَتْ وَ أَثْمَرَتْ وَ زَهَا اَلتَّمْرُ عَلَیْهَا بَعْدَ زَمَانٍ طَوِیلٍ اِسْتَنْجَزَ مِنَ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى اَلْعِدَهَ فَأَمَرَهُ اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْ یَغْرِسَ مِنْ نَوَى تِلْکَ اَلْأَشْجَارِ وَ یُعَاوِدَ اَلصَّبْرَ وَ اَلاِجْتِهَادَ وَ یُؤَکِّدَ اَلْحُجَّهَ عَلَى قَوْمِهِ فَأَخْبَرَ بِذَلِکَ اَلطَّوَائِفَ اَلَّتِی آمَنَتْ بِهِ فَارْتَدَّ مِنْهُمْ ثَلاَثُمِائَهِ رَجُلٍ وَ قَالُوا لَوْ کَانَ مَا یَدَّعِیهِ نُوحٌ حَقّاً لَمَا وَقَعَ فِی وَعْدِ رَبِّهِ خُلْفٌ ثُمَّ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمْ یَزَلْ یَأْمُرُهُ عِنْدَ کُلِّ مَرَّهٍ بِأَنْ یَغْرِسَهَا مَرَّهً بَعْدَ أُخْرَى إِلَى أَنْ غَرَسَهَا سَبْعَ مَرَّاتٍ فَمَا زَالَتْ تِلْکَ اَلطَّوَائِفُ مِنَ اَلْمُؤْمِنِینَ تَرْتَدُّ مِنْهُ طَائِفَهٌ بَعْدَ طَائِفَهٍ إِلَى أَنْ عَادَ إِلَى نَیِّفٍ وَ سَبْعِینَ رَجُلاً فَأَوْحَى اَللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عِنْدَ ذَلِکَ إِلَیْهِ وَ قَالَ یَا نُوحُ اَلْآنَ أَسْفَرَ اَلصُّبْحُ عَنِ اَللَّیْلِ لِعَیْنِکَ حِینَ صَرَّحَ اَلْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ وَ صَفَا اَلْأَمْرُ وَ اَلْإِیمَانُ مِنَ اَلْکَدَرِ بِارْتِدَادِ کُلِّ مَنْ کَانَتْ طِینَتُهُ خَبِیثَهً فَلَوْ أَنِّی أَهْلَکْتُ اَلْکُفَّارَ وَ أَبْقَیْتُ مَنْ قَدِ اِرْتَدَّ مِنَ اَلطَّوَائِفِ اَلَّتِی کَانَتْ آمَنَتْ بِکَ لَمَا کُنْتُ صَدَّقْتُ وَعْدِیَ اَلسَّابِقَ لِلْمُؤْمِنِینَ اَلَّذِینَ أَخْلَصُوا اَلتَّوْحِیدَ مِنْ قَوْمِکَ وَ اِعْتَصَمُوا بِحَبْلِ نُبُوَّتِکَ بِأَنْ أَسْتَخْلِفَهُمْ فِی اَلْأَرْضِ وَ أُمَکِّنَ لَهُمْ دِینَهُمْ وَ أُبَدِّلَ خَوْفَهُمْ بِالْأَمْنِ لِکَیْ تَخْلُصَ اَلْعِبَادَهُ لِی بِذَهَابِ اَلشَّکِّ مِنْ قُلُوبِهِمْ وَ کَیْفَ یَکُونُ اَلاِسْتِخْلاَفُ وَ اَلتَّمْکِینُ وَ بَدَلُ اَلْخَوْفِ بِالْأَمْنِ مِنِّی لَهُمْ مَعَ مَا کُنْتُ أَعْلَمُ مِنْ ضَعْفِ یَقِینِ اَلَّذِینَ اِرْتَدُّوا وَ خُبْثِ طینهم [طِینَتِهِمْ] وَ سُوءِ سَرَائِرِهِمُ اَلَّتِی کَانَتْ نَتَائِجَ اَلنِّفَاقِ وَ سُنُوحَ اَلضَّلاَلَهِ فَلَوْ أَنَّهُمْ تَسَنَّمُوا مِنِّی اَلْمُلْکَ اَلَّذِی أُوتِی اَلْمُؤْمِنِینَ وَقْتَ اَلاِسْتِخْلاَفِ إِذَا أَهْلَکْتُ أَعْدَاءَهُمْ لَنَشَقُوا رَوَائِحَ صِفَاتِهِ وَ لاَسْتَحْکَمَتْ سَرَائِرُ نِفَاقِهِمْ [وَ] تَأَبَّدَتْ حِبَالُ ضَلاَلَهِ قُلُوبِهِمْ وَ لَکَاشَفُوا إِخْوَانَهُمْ بِالْعَدَاوَهِ وَ حَارَبُوهُمْ عَلَى طَلَبِ اَلرِّئَاسَهِ وَ اَلتَّفَرُّدِ بِالْأَمْرِ وَ اَلنَّهْیِ وَ کَیْفَ یَکُونُ اَلتَّمْکِینُ فِی اَلدِّینِ وَ اِنْتِشَارُ اَلْأَمْرِ فِی اَلْمُؤْمِنِینَ مَعَ إِثَارَهِ اَلْفِتَنِ وَ إِیقَاعِ اَلْحُرُوبِ کَلاَّ وَ اِصْنَعِ اَلْفُلْکَ بِأَعْیُنِنٰا وَ وَحْیِنٰا قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ کَذَلِکَ اَلْقَائِمُ فَإِنَّهُ تَمْتَدُّ أَیَّامُ غَیْبَتِهِ لِیُصَرِّحَ اَلْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ وَ یَصْفُوَ اَلْإِیمَانُ مِنَ اَلْکَدَرِ بِارْتِدَادِ کُلِّ مَنْ کَانَتْ طِینَتُهُ خَبِیثَهً مِنَ اَلشِّیعَهِ اَلَّذِینَ یُخْشَى عَلَیْهِمُ اَلنِّفَاقُ إِذَا أَحَسُّوا بِالاِسْتِخْلاَفِ وَ اَلتَّمْکِینِ وَ اَلْأَمْنِ اَلْمُنْتَشِرِ فِی عَهْدِ اَلْقَائِمِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ اَلْمُفَضَّلُ فَقُلْتُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ فَإِنَّ هَذِهِ اَلنَّوَاصِبَ تَزْعُمُ أَنَّ هَذِهِ اَلْآیَهَ نَزَلَتْ فِی أَبِی بَکْرٍ وَ عُمَرَ وَ عُثْمَانَ وَ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ لاَ یَهْدِی اَللَّهُ قُلُوبَ اَلنَّاصِبَهِ مَتَى کَانَ اَلدِّینُ اَلَّذِی اِرْتَضَاهُ اَللَّهُ وَ رَسُولُهُ مُتَمَکِّناً بِانْتِشَارِ اَلْأَمْنِ فِی اَلْأُمَّهِ وَ ذَهَابِ اَلْخَوْفِ مِنْ قُلُوبِهَا وَ اِرْتِفَاعِ اَلشَّکِّ مِنْ صُدُورِهَا فِی عَهْدِ وَاحِدٍ مِنْ هَؤُلاَءِ وَ فِی عَهْدِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مَعَ اِرْتِدَادِ اَلْمُسْلِمِینَ وَ اَلْفِتَنِ اَلَّتِی تَثُورُ فِی أَیَّامِهِمْ وَ اَلْحُرُوبِ اَلَّتِی کَانَتْ تَنْشَبُ بَیْنَ اَلْکُفَّارِ وَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ تَلاَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ حَتّٰى إِذَا اِسْتَیْأَسَ اَلرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جٰاءَهُمْ نَصْرُنٰا وَ أَمَّا اَلْعَبْدُ اَلصَّالِحُ أَعْنِی اَلْخَضِرَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَإِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى مَا طَوَّلَ عُمُرَهُ لِنُبُوَّهٍ قَدَّرَهَا لَهُ وَ لاَ لِکِتَابٍ یُنَزِّلُهُ عَلَیْهِ وَ لاَ لِشَرِیعَهٍ یَنْسَخُ بِهَا شَرِیعَهَ مَنْ کَانَ قَبْلَهُ مِنَ اَلْأَنْبِیَاءِ وَ لاَ لِإِمَامَهٍ یُلْزِمُ عِبَادَهُ اَلاِقْتِدَاءَ بِهَا وَ لاَ لِطَاعَهٍ یَفْرِضُهَا لَهُ بَلَى إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمَّا کَانَ فِی سَابِقِ عِلْمِهِ أَنْ یُقَدِّرَ مِنْ عُمُرِ اَلْقَائِمِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی أَیَّامِ غَیْبَتِهِ مَا یُقَدِّرُ وَ عَلِمَ مَا یَکُونُ مِنْ إِنْکَارِ عِبَادِهِ بِمِقْدَارِ ذَلِکَ اَلْعُمُرِ فِی اَلطُّولِ طَوَّلَ عُمُرَ اَلْعَبْدِ اَلصَّالِحِ فِی غَیْرِ سَبَبٍ یُوجِبُ ذَلِکَ إِلاَّ لِعِلَّهِ اَلاِسْتِدْلاَلِ بِهِ عَلَى عُمُرِ اَلْقَائِمِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ لِیَقْطَعَ بِذَلِکَ حُجَّهَ اَلْمُعَانِدِینَ لِئَلاَّ یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اَللَّهِ حُجَّهٌ .)
[۸] سوره مبارکه طلاق، آیه ۲ (فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَیْ عَدْلٍ مِنْکُمْ وَأَقِیمُوا الشَّهَادَهَ لِلَّهِ ۚ ذَٰلِکُمْ یُوعَظُ بِهِ مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا)
[۹] إثبات الهداه بالنصوص و المعجزات ، جلد ۵ ، صفحه ۱۵۹ (وَ قَالَ: أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدِ بْنِ عُقْدَهَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُوسُفَ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَهَ عَنْ أَبِیهِ وَ وَهْبٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ: أَنَّهُ قَالَ ذَاتَ یَوْمٍ: أَ لاَ أُخْبِرُکُمْ بِمَا لاَ یَقْبَلُ اَللَّهُ مِنَ اَلْعِبَادِ عَمَلاً إِلاَّ بِهِ؟ فَقُلْتُ: بَلَى قَالَ: شَهَادَهُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ إِلَى أَنْ قَالَ: وَ اَلاِنْتِظَارُ لِلْقَائِمِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمَ ثُمَّ قَالَ: إِنَّ لَنَا دَوْلَهً یَجِیءُ اَللَّهُ بِهَا إِذَا شَاءَ وَ قَالَ: مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ اَلْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ اَلْأَخْلاَقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ، فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ اَلْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ اَلْأَجْرِ مِثْلَ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ «اَلْحَدِیثَ» .)
پاسخ دهید