روز شنبه مورخ ۳۰ اسفند ماه ۱۳۹۹،مراسم تحویل سال ۱۴۰۰ هجری شمسی با سخنرانی حضرت «آیت الله صدیقی» در مسجد امام رضا علیه السلام مدرسه علمیه امام خمینی(ره) با حضور اساتید محترم، طلاب معزز و عموم مردم بزرگوار برگزار شد که مشروح آن تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدمه
«اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»[۲].
خوش آمدید، قدم رنجه فرمودید، فرهیختگان، عالمان، برادران و خوهران، مهدی‌یاوران، دین‌باوران، و تشنگان ظهور، جمع شما جمع است، الهی است، جمع مهدوی است، جمع مکتبی است، جمع جهادی است، جمع بالندگان است، جمع امیدواران است، به فضل الهی جمع مرضی پروردگار متعال و امام عصر ارواحنا فداه است.
یادی از علامه مصباح یزدی اعلی الله مقامه الشّریف
در ابتدا لازم است که یادی از عزیز سفرکرده‌ی ما، علامه، اکسیر دلها، چشمه‌ی جوشانِ تفکّر ناب توحیدی، اندیشمند، دانشمند، فقیه، حکیم، مجاهد، زاهد، عارف، و قهرمان عرصه‌ی بندگی و وارستگی، و الگوی روشنگری هدایت و تربیت، و مثل اعلای اخلاص، شیخ عظیم الشأن ما، استاد باکرامت ما، حضرت آیت الله مصباح، که الحق و الانصاف چراغ روشنی بودند، ماه نورافشان ظلمات بودند، و خورشید تابانِ دل‌های آماده، هم اندیشمند و متفکر و اندیشه‌پرداز و تئوریسین بودند، و هم متخلق به اخلاق بودند، و هم تعلیم و تعلّم ایشان مجرای هدایتِ خدای متعال بود، پرداختن به دیگران لحظه‌ای آن عزیز را از خود غافل نکرد، حالِ حضور داشت، خودیافته بود، خودساخته بود، راه رفته بود و به مقصد رسیده بود.
لذا جای این عزیز خالی است، اما خدای متعال را شکر می‌کنیم، خدای متعال این عبد صالح خدا را مأمور نجات شما و ما قرار داد و شما نهال‌هایی هستید که این باغبان کارآزموده‌ی ماهر نشانده است، و به فضل الهی در مسیر ثمر دادن و شیرین کردنِ کامِ جامعه‌ای است که شهدای آن جامعه این سفره را با خون خودشان گسترده‌اند، لذا برای آن عزیز علوّ درجات، روح و ریحان از خدای متعال مسئلت دارم، و برای شما یادگاران، برای شما رهروان، برای شما تربیت‌شدگان آن عزیز عرشی و ملکوتی، ثبات قدم، احساس مسئولیت روزافزون و استفاده‌ی درست از سرمایه‌ی بی‌بدیل جوانی را از ذات ذوالجلال با همه‌ی وجودم درخواست می‌کنم، برای خودم هم رسیدن به شفاعت آن عزیز و موالی‌اش، و ان شاء الله شرمنده نشدن از شما در عالم برزخ و قیامت را دارم، و از خدای متعال حشر خودم را با شما می‌خواهم.
اما چند نکته بمناسبت ایام به محضر شما تقدیم می‌دارم.
حیات بعد از مرگ است
اول مسئله‌ی «حیات» است، بهار آغاز حیات بعد از مرگ است، و این آیه کریمه‌ای که از سوره مبارکه حدید به محضر شما تلاوت کردم که جزوِ سوره‌های خاص اهل الله و اهل سیر و سلوک است، این پنج سوره‌ی مسبحات و بنا به توصیه‌ای شش سوره، که سوره مبارکه «اعلی» را هم اضافه کنیم، و برای کسانی که می‌خواهند استفاده‌ی کامل‌تری داشته باشند، هفت سوره را، سوره مبارکه «اسراء» را هم همراه کنید، هر شب بر سرِ این مائده تغذیه‌ی دل رخ می‌دهد.
شش آیه‌ی ابتدایی سوره مبارکه حدید جزوِ اسراری است که خدای متعال حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را و حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را به این اسرار مختص فرموده است، بنابراین مغتنم است، ان شاء الله شما که در راه هستید هر شب حداقل این پنج سوره را بخوانید، سوره‌هایی که ابتدای آن با «سبح» شروع می‌شود سه سوره است، و سوره‌هایی که ابتدای آن «یسبح» است دو سوره است، که در مجموع پنج سوره هستند.
خدای متعال در این سوره مبارکه حدید یک قانون فراگیر را به ما اعلان فرموده‌اند، «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ». «اعْلَمُوا» همه جا به علم دعوت شده است، «وَلَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ»[۳]، هنرِ علامه آیت الله فقیه مجاهد حکیم این بود که عالِم‌پرور بود، و همه‌ی شما جرعه‌نوش چشمه‌ی حقیقت و معرفت آن عزیز سفرکرده بودید، با این تألیفاتی که دارند، با شاگردانی که تربیت کرده‌اند، و جمع شما با شمع قرآن و مکتب بحمدالله به سوی علم نافع هستید.
«اعْلَمُوا» بدانید… چقدر خوب است، ولی این دو آیه را در کنار هم مورد توجه خاص قرار بدهید، فرمود: «أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَهَ وَیَرْجُو رَحْمَهَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ»[۴]، خدای متعال سؤال را به فطرت‌ها اعلان می‌کند، آیا کسی که اهل شب و اهل سحر و اهل خلوت است و با خدای متعال انس و رفاقت و خلوتی دارد، با کسی که مانند جیفه تا صبح خواب است یکی هستند؟
خدای متعال حیات را در دلِ ظلمات قرار داده است، می‌گویند ذوالقرنین آب حیات را در ظلمات یافت، جواهرات در ظلمات است، این عالَم عالَمِ ظلمات است، ولی بناست ما در همین عالم ظلمات حیات را برای خودمان ابدی کنیم و به جای دیگر برویم، لذا هرچه می‌خواهید در ظلمات شب است، علمی که سحر ندارد، علمی که عبادت ندارد، علمی که مناجات ندارد، علمی که خلوت ندارد، علم مرده است.
«اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا». اصلاً مرگ مقدّمه‌ی حیات است، اگر مرگ نبود زندگی نبود، خدای متعال چقدر زیبا فرموده است.
در مثل‌ها آمده است که شخصی یک طوطی داشت، این طوطی در قفس بود، وقتی طوطی‌های آزاد در حال عبور کردن بودند این طوطی در قفس شکایت کرد و گفت: خوشا بحال شما که آزاد هستید، آن‌ها خودشان را به مرگ زدند، این طوطی فهمید تا زمانی که نمیرد زنده نمی‌شود، همینکه آن‌ها پریدند و رفتند، صاحبِ طوطی دید که این طوطی افتاد، هرچه آب و دانه به او داد فایده نکرد، دید مرده است، برای همین او را آزاد کرد.
«مُوتُوا قَبلَ اَن تمُوتُوا»[۵]، تا زمانی که کسی از حیات نگذرد به حیات نمی‌رسد، به تعبیر شهید عزیز تازه معراج‌کرده‌ی ما شهید سلیمانی، تا زمانی که کسی شهید نشود به شهادت نمی‌رسد، مرگ را باید چشید و هضم کرد و تمام کرد، اگر انسان مرگ را بخورد دیگر مابقی حیات است، ولی اگر مرگ انسان را بخورد معلوم نیست که آن انسان زنده بشود، خدای متعال مرگ را مقدّمه‌ی حیات معرّفی کرده است، باید هوا و هوس را زیر پا گذاشت، باید افسارگسیختگی را از بین برد، باید هرج و مرج دل را پایان داد، تا زمانی که ما این‌ها را از بین نبریم خبری از حیات نیست، «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا»، خدای متعال ابتدا زمین را می‌میراند، این مرگ مقدّمه‌ی بهار است، اگر مرگ نبود بهار پیش نمی‌آمد، این یک درسی است که خدای متعال در ذیل آیه فرموده است: «لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ»، ما این حکایت طبیعت را در منظر شما که همه ساله معاد را می‌بینید، ابتدا مرگ زمین و بعد هم حیات را می‌بینید، برای این است که باور کنید شما هم که می‌میرید بعد از آن حیات دارید، باید آنجا را آباد کنید، بذر بپاشید، نهال بکارید، وگرنه آنجا خبری نیست، «وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى * وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى»[۶]، مخصوصاً این بهار زندگی شما فصلِ مبارزه‌ی با همه‌ی اموری است که با حیات تضاد دارد، اگر بخواهید حیات واقعی پیدا کنید خدای متعال راهِ آن را بیان نموده است: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاهً طَیِّبَهً»[۷].
شرط دستیابی به حیات طیّبه
اگر کسی بخواهد به حیات طیّبه برسد دو شرط دارد. حیات طیّبه «خلیفه الله» شدن است، خدای متعال طاهر است، اولیای الهی مطهر هستند، اگر شما هم بخواهید به حیات طیّبه برسید و آینه‌ی جلال و جمال و قدرت و کرامت بشوید، راهِ آن این است که عملِ شما درست باشد و کار بد نداشته باشیم، قول و فعل ما صالح باشد، و این بذر و این نهال در زمینِ پاکیزه غرس و افشانده بشود، دلِ پاک، «وَالْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ»[۸]، اگر زمین آماده نباشد بذرِ شما خراب می‌شود، عمل صالح هم همینطور است، نماز و روزه دارد اما اعتقادِ داعشی دارد!
شهید سلیمانی رضوان الله تعالی علیه می‌گفتند که خیلی از آن‌ها هم مانند ما شب زنده‌داری داشتند، قرآن کریم تلاوت می‌کردند، خلوت‌ها داشتند، اما زمینِ آن‌ها طیّب نبود، اعتقاداتشان خراب بود، لذا کرامت‌ها و معجزاتی که شهید سلیمانی رضوان الله تعالی علیه بعضی از آن‌ها را برای ما نقل کرد، فرمود حتّی یک مورد هم برای آن‌ها اتفاق نمی‌افتاد، این‌هایی که دلشان با اعتقادات پاک، با منطق، با عقلانیت، با وحی ساخته شده است، عملِ صالحِ این‌ها رویش دارد، «أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ»[۹].
بنابراین توجه به حیات و پیدا کردنِ راهِ حیات طیّبه جزو دستور سال شما عزیزان است که طرح مبارک عرشی ولایت، که در ابتدا در یک محدوده‌ای شروع شد، و خدای متعال برکت به فکر و عملِ این مرد و به دوستان این مرد و به شاگردان این مرد خدا، مرد مبارزه، مرد انقلاب، مرد معرفت، مرد مناجات، مرد دل داد، و الحمدلله چشم ما به شما روشن است، این راه را غنیمت بشمارید تا به حیات طیّبه نائل بشوید، زمین پاک خیلی مهم است، باید دل و فکر را درست کرد، اگر دل و فکر خراب بود، با عمل صالح، ولو جهاد باشد، جهاد در جبهه دشمن و نماز پشت به قبله، جز اینکه زحمتی برای انسان داشته باشد هیچ فایده‌ای ندارد، بلکه خسارت هم هست، «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِینَ»[۱۰] اما «وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا»، ظلم اعتقادی مبدأ ظلم‌های ظاهری است، این عقیده است که باید درست باشد، فکر باید درست باشد، اولین کاری که انبیاء علیهم السلام کردند کار روی عقیده بود، فکر و اندیشه‌ی درست ارائه نمودند.
نکاتی در باب ماه شعبان
نکته‌ی دوم این است که این سال در ماه شعبان واقع می‌شود، شروع سال جدید در ماه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است، ماه ولادت حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است، ماه ولادت پرچمدار عشق به ولایت و علمدار کربلا حضرت اباالفضل العباس علیه السلام است، و ماه کسی است که عرفان و دعا و نیایش و همه‌ی مسائل زندگی را در خط دعا دیدن و همه‌ی معارف و اسرار ظاهری و باطنی نیازهای بشری را در دریای دعا پیدا کردن و استخراج کردن، صاحب صحیفه سجّادیه است، و چه کسی است که صحیفه سجّادیه را بشناسد؟
امام زمان روحی فداه چند کتاب را مورد توجه خاص داده‌اند و به علامه مجلسی اول این کتب را توصیه نموده‌اند، یکی از آن‌ها کتاب صحیفه سجّادیه است، این کتاب خیلی مهم است.
و ماهی که صاحب عالَم، پرچمدار نهضت جهانی در این ماه متولد شده است، ماه امام زمان ارواحنا و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه است، لذا ماه آمادگی است، ماه خودسازی است، ماه حسینی شدن است، ماه حسینی ماندن است، ماه حسینی عروج کردن است، ماه حرکت زیر پرچم ولایتمداری مانند قمر منیر بنی‌هاشم حضرت اباالفضل العباس علیه السلام اسطوره‌ی ایثار و عرفان و عشق و فناء فی الله و فناء فی الحسین علیه السلام است، هیچ کسی در حضرت اباالفضل العباس علیه السلام ایشان را نمی‌بیند، هر کسی به حضرت اباالفضل العباس علیه السلام نگاه می‌کند حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را می‌بیند، همچنین کسی هم در حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه ایشان را نمی‌بیند، «اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ»، حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه خدانما هستند، آینه‌ی تمام‌نما هستند.
اما وجود مبارک امام زمان روحی فداه، آن بهاران واقعی که در روایات و ادعیه ما هم آمده است، کتاب السّنه چند بهار را به ما معرّفی کرده است، یکی این آیه است که امام صادق صلوات الله علیه در ذیل این آیه می‌فرمایند «إِنَّ الله یُحیِی القُلُوبَ»، خدای متعال دلها را با ظهور امام زمان روحی فداه زنده می‌کند، بنابراین حیاتی که بعد از مرگ، جامعه‌ای که در اخلاق مُرده است و غرق در منجلاب شده است و انسانیت بکلّی دفن شده است، امام زمان روحی فداه تشریف می‌آورند و دل‌های جهانیان را زنده می‌کنند و هر کسی عالَمی از بهار می‌شود.
در زیارت حضرت حجّت ارواحنا فداه هم این تعبیر را داریم، «السّلامُ علیک یا ربیعَ الاَنام و نضره الایّام»، سلام به شما ای بهاران مردمان. بدون حضرت حجّت ارواحنا فداه بهار تحقق واقعی پیدا نمی‌کند، کسی که امامت و ولایت ندارد، کسی که با عالَمِ معنا ارتباط ندارد، کسی که از غیبِ عالَم مایه نمی‌گیرد، کسی که نور خدا را از مجرا و بستر واقعی خودش نمی‌گیرد، این حیات دینی ندارد، حیات طیّبه ندارد، این حیاط گوارا ندارد، «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنْکاً»[۱۱]، کسی که در اثر شدّت اندوه و غم و افسردگی به مواد مخدّر پناه می‌برد، آیا این کار برای او نجات است یا گره‌ای روی گره‌های خود اضافه کرده است؟ هر کسی که به خدای متعال پناه نمی‌برد که امام زمان روحی فداه کهف الله الحصین هستند، و مجرای ولایت که حکومت الهی است، او پناهگاه جامعه است، اگر هر کسی این را نداشته باشد بهار و زندگی گوارا ندارد، این «إِنَّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنْکاً»، مقابلِ آن «الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»[۱۲]، این ذکرالله امام زمان روحی فداه هستند، اگر سیم دلتان را به ایشان وصل کنید با خدای متعال وصل شده‌اید، در این صورت یک آرامشِ بالنده، یک آرامشی که امام… وقتی امام دستگیر شدند گفت آن‌ها چند نفر بودند و مسلّح بودند و دستِ من خالی بود و هیچ کسی هم با من نبود، آن‌ها می‌ترسیدند و من نمی‌ترسیدم، والله تاکنون نترسیده‌ام! امام رضوان الله تعالی علیه به هر کجا که می‌رفت شاداب بود، «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ».
بهار واقعی در ارتباط با امام زمان روحی فداه است که ان شاء الله حکومت ایشان را نزدیک کنید تا همه‌ی دلها باز بشود.
نکاتی در مورد اهمیت اقتصاد
شنیده‌ام حضرت آقا روحی فداه، مرجع عالیقدر، رهبر نورانی، رهبر ملحم، رهبر الهی که به حق نایب امام زمان روحی فداه ما، ایشان امسال را سال تولید، پشتیبانی و رفع موانع معرّفی کرده‌اند.
من می‌خواهم توسعه بدهم، هم تولید اقتصادی در قرآن کریم مهم است، اسلام دین زندگی است، همانطور که دین عبادت است، دین اقتصاد هم هست، «رَبَّنَا آتِنَا فِیالدُّنْیَا حَسَنَهً وَ فِیالآخِرَهِ حَسَنَهً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ»[۱۳]، علاوه بر این در مورد مسائل اقتصادی یک هشداری دارد: «وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیَامًا»[۱۴] این اموال را… قوام زندگی هم به همین اقتصاد پُررونق است، و این‌هایی که اقتصاد را مریض کردند و طیّ این مدّت در این چهل و چند سال، همیشه این لیبرال‌ها مانند اختاپوس چسبیده‌اند و نگذاشته‌اند این اقتصاد اسلامی به عرصه بیاید که این چند سال اخیر حضرت آقا اقتصاد مقاومتی را کارشناسی‌شده مطرح کرده‌اند.
لذا در مسئله‌ی اقتصاد و حمایت از تولید و شناسایی آسیب‌ها و رفع آن‌ها جزو مطالبات امسالِ نایب امام زمان روحی فداه است، که همان مطالبات حضرت حجّت ارواحنا فداه خواهد بود.
اما مهم‌تر از آن، آن چیزی که مبدأ اقتصاد است «فکر» است، تولید فکر است، فکر تا زمانی که تولیدی نباشد، تا زمانی که جریان حاکم بر زندگی ما «سبک زندگی الهی» نباشد از اقتصاد لیبرال… دیدید که صدای آن‌ها درآمد، این انگلیس، این امریکا در حالِ افول و بدبختی هستند، و پرده‌ها کنار رفت و نشان داد که بجز برنامه‌ی خدا، هیچ برنامه‌ای بشر را نجات نمی‌دهد.
در پایان تقاضای بنده این است که ان شاء الله استغاثه‌ی به امام زمان روحی فداه را در رأس دستور برنامه‌های خودتان قرار بدهید، دو رکعت نماز زیر آسمان، بعد «سَلامُ اللّهِ الْکامِلُ التَّامُّ الشَّامِلُ الْعامُّ، وَصَلَواتُهُ الدَّائِمَهُ وَبَرَکاتُهُ الْقائِمَهُ التَّامَّهُ عَلى حُجَّهِ اللّهِ» الی آخر، و این طرح ولایت شما زیربنای اقتصاد و سیاست و همه‌ی اموری است که مملکت باید با آن امور عزّت و قدرت و سلامت پیدا کند.
دعا
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم سالی که در پیش داریم سال سرور مؤمنین قرار بده.
خدایا! ظهور امام زمان روحی فداه قرار بده.
خدایا! سال تحقق مطالبات رهبری قرار بده.
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم سفره‌ی سیاست و مدیریت نابکاران وابسته‌ی به بیگانه را برای همیشه از این مملکت جمع بفرما.
خدایا! مؤمنین باکفایت را در سنگرهای خدمت مستقر بفرما.
خدایا! ظهور امام زمان روحی فداه را نزدیک بفرما.
خدایا! به ما توفیق درک ظهور و معرفت ظهور و خدمت در حکومت امام زمان روحی فداه را روزی بفرما.
خدایا! سایه‌ی پُربرکت ناخدای کشتی انقلاب، پرچمدار نهضت مستضعفان در غیبت امام زمان روحی فداه، رهبر عزیز ما را با کفایت و با کرامت و با صحت و سلامت و نشاط و اقتدار تا ظهور و کنار حضرت حجّت ارواحنا فداه مستدام بدار.
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه حدید، آیه ۱۷
[۳] سوره مبارکه اسراء، آیه ۳۶ (وَلَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا)
[۴] سوره مبارکه زمر، آیه ۹ (أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَهَ وَیَرْجُو رَحْمَهَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ)
[۵] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۶۹ ، صفحه ۵۹
[۶] سوره مبارکه نجم، آیات ۳۹ و ۴۰
[۷] سوره مبارکه نحل، آیه ۹۷ (مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاهً طَیِّبَهً ۖ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ)
[۸] سوره مبارکه اعراف، آیه ۵۸ (وَالْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِی خَبُثَ لَا یَخْرُجُ إِلَّا نَکِدًا ۚ کَذَٰلِکَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یَشْکُرُونَ)
[۹] سوره مبارکه ابراهیم، آیه ۲۴
[۱۰] سوره مبارکه اسراء، آیه ۸۲ (وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ۙ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا)
[۱۱] سوره مبارکه طه، آیه ۱۲۴ (وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَهً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ أَعْمى)
[۱۲] سوره مبارکه رعد، آیه ۲۸
[۱۳] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۰۱ (وَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً وَفِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ)
[۱۴] سوره مبارکه نساء، آیه ۰۵ (وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَاکْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا)
پاسخ دهید