توبه زمانی مقبول می‌افتد و می‌توان گفت توبه‌ی حقیقی است، که مراحل آن پشت سر گذاشته شود.

مرحله‌ی اوّل، توبه‌ی از کفر است که عمومیت دارد و مقدّمه‌ی کار است.

مرحله‌ی دوم، توبه از گناه و معصیت است که پس از ایمان قطع می‌شود.

مرحله‌ی سوم، توبه از خیال گناه است که کارها تازه از این‌جا آغاز می‌شود.

مرحله‌ی چهارم، توبه از خیال مباح است که این مرحله، مخصوص سالکان می‌باشد.

امّا آخرین مرحله و اصلی‌ترین آن‌ها، توبه‌ی از خود و شرمساری از وجود کاذبی است که در برابر وجود خداوند برای خویش در نظر گرفته‌ایم! شأن و منزلت اصلی توبه، در همین قسمت نهفته است که تنها اولیای الهی آن را کشف می‌کنند.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۷۹