انسان باید پس از عاشورا ارزیابی کند که آیا به قافله سیدالشهداء(ع) رسیده است یا نه؟ همراهی با ولی خدا دارای مراتبی است، اگر به قافله رسیده است در کدام مرحله است؟ اگر رسیده است، مراتب کامل‌تر را در نظر بگیرد و مراقبات خود برای رسیدن به این مراتب را آغاز کند. اما اگر کسی جا مانده است باید مراقبه دیگری را آغاز کند.  پس از ورود به این وادی خواهیم دید که همه این وادی آسایش، رحمت و امنیت است، اما برای کسی که بیرون از این مسیر است امتحانات و سختی راه، جلوۀ بسیار سخت و صعبی دارد: «ألجَنَّهُ حُفَّت بالمَکَارِهِ وَ النّارُ حُفَّت بِالشَّهَواه». لذّتهایی است که جهنم را در برگرفته اند و انسان را به جهنم دعوت می کنند، و مکارهی است که بهشت را محاصره کرده‌اند…

سخت‌ترین مسئله برای یک دسته، اصل ورود و اهل راه شدن است; آنجایی که باید حجاب نفس و خودخواهی را کنار بزنند. از برخی علمای اخلاق نقل شده است که لذت‌های دنیا مثل بادام بوداده و گوشت کباب شده است. این همه بوی وسوسه برانگیز طعام برای آن است که او را در این تله بکشانند، تله‌ای که از آن نجات و رهایی نیست. باطن دنیا نیز مکاره است اما ظاهر اغواگر آن انسان را دعوت می کند.