حاجى تاج، واعظ معروف که منبرهاى عجیبى در ایران مى  رفت، در زمان خود او از او نقل کردند: در زینبیه اقامت نموده و منزل کرده بودم، گفتم: خوب است در حرم بمانیم، کلیددار حرم را دیدم و کلید را از او گرفتم و شب را در حرم ماندم…تا این که مى گوید: شنیدم سه بار گفته شد:

« هذا قَبْرُ زَیْنَب بِنْتِ أَمیرِ الْمُؤْمِنینَ الْمُکَنّاهِ بِأُمِّ کُلْثُومٍ. »

این جا قبر زینب دختر امیرالمؤمنین است که کنیه اش ام کلثوم مى باشد.

البته حضرت زینب که کنیه اش ام کلثوم است، غیر از ام کلثومى است که در مدینه با پسرش در یک قبر مدفون است؛ زیرا به فرمان یزید بین ایشان و شوهرش جدایى انداختند، چون عامل یزید مى ترسید که اهل مدینه با بودن حضرت زینب در آن جا شورش کنند، لذا حضرت زینب ـ علیهاالسّلام ـ به اجبار یا با اختیار خود مصر را اختیار کردند. به مصر رفتند و مدفن ایشان در مصر است.

سؤال: چرا حضرت زینب به جاى مصر، کربلا را اختیار نکردند؟

جواب: زیرا کربلا در آن زمان هنوز آباد و مسکونى نبود، هر چند در روایت امام سجاد ـ علیه السّلام ـ آمده است که فرمود. گویا مى بینم که در زمین کربلا قصر، دکّان و بازار برقرار شده است و زوّار از نواحى مختلف براى زیارت سیّد الشّهدا ـ علیه السّلام ـ مى  آیند! بحار الانوار، ج ۹۸، ص ۱۱۴؛ صحیفه الرضا، ص ۷۷٫

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد