ابن شهرآشوب گفته است:

آن حضرت شش سال و چند ماه با جدّش زیست و عمرش در پنجاه سالگی به کمال رسید. نیز گفته می‌شود که سن او ۵۷ سال و پنج ماه، یا ۵۶ سال و پنج ماه بوده است. ۵۸ سال هم گفته می‌شود.

مدّت خلافت وی ۵ سال و چند ماه بود، در اواخر حکومت معاویه و اوّل پادشاهی یزید.

قال ابن شهرآشوب:

عَاشَ مَعَ جَدِّهِ سِتَّهَ سِنِینَ وَ أَشْهُراً، وَ قَدْ کَمَلَ عُمُرُهُ خَمْسِینَ وَ یُقَالُ: کَانَ عُمُرُهُ سَبْعَ وَ خَمْسِینَ سَنَهً وَ خَمْسَهَ أَشْهُرٍ وَ یُقَالُ سِتٌّ [وَ خَمْسُونَ سَنَهً وَ خَمْسَهُ أَشْهُرٍ] وَ یُقَالُ ثَمَانٌ وَ خَمْسُونَ. وَ مُدَّهُ خِلَافَتِهِ خَمْسُ سِنِینَ وَ أَشْهُرٌ فِی آخِرِ مُلْکِ مُعَاوِیَهَ وَ أَوَّلِ مُلْکِ یَزِیدَ.[۱]

[۱]– المناقب ۴: ۷۷٫