در ماه رجب سال ۶۰ هجری بود که معاویه از دنیا رفت و یزید به جای او نشست.[۱] چند روز پس از این که یزید دستور داد تا از امام حسین(ع) بیعت بگیرند، ایشان از مدینه خارج شده و به سمت مکه به راه افتاد. زمان خروج امام(ع) از مدینه را شب یک شنبه، دو روز مانده به پایان ماه رجب گفته‌اند.[۲] پس از گذشت حدود پنج روز، امام حسین(ع) شب جمعه، روز سوم ماه شعبان وارد شهر مکه شدند.[۳]

ایشان ماه‌های شعبان، رمضان، شوّال و ذی القعده را در مکه سپری کرده[۴] و پس از گذشت هشت روز از ماه ذی الحجه، در روز ترویه (یک روز قبل از شروع ایام و مناسک حج و رفتن حجاج به عرفات) از مکه خارج شدند. همان روز در کوفه مسلم به شهادت رسید.[۵] البته برخی نیز گفته‌اند که امام در روز سه شنبه، سوم ذی الحجه از مکه خارج شدند.[۶]

با توجه به تاریخ‌های ذکر شده، امام حسین(ع) حدود چهار ماه و شاید چند روز (حدود پنج روز) بیشتر از چهار ماه در مکه حضور داشتند و برای این‌که حرمت حرم با کشته شدنش در آن از بین نرود،[۷] مکه را ترک کرده و به دعوت مردم کوفه، به سمت این شهر روانه شد.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص ۲۱، نشر جهان، تهران، چاپ اول، ۱۳۴۸ش.

[۲]. شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص۳۴، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، ۱۴۱۳ق؛ ازدی، ابومخنف، مقتل الحسین، ص ۷، مطبعه العلمیه، قم، بی‌تا.

[۳]. الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۳۵٫

[۴]. اللهوف فی قتلی الطفوف، ص ۳۱٫

[۵]. الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۶۶٫

[۶]. اللهوف فی قتلی الطفوف، ص ۶۰٫

[۷]. مقتل الحسین، ص ۶۶٫