سؤال: آیا چهار سالگی، سنّ خوبی برای آموزش زبان خارجی است یا نه؟ و آیا بین آموزش زبان و قرآن می‌شود اولویتی قائل شد؟

جواب:

درباره این که آیا قبل از سنّ هفت سالگی زمان مناسبی برای یادگیری زبان خارجی است یا نه، گفتیم که بر اساس پژوهش های انجام شده، کسانی که قبل از دو سالگی فرزند اقدام به چنین کاری می‌کنند، باعث به وجود آوردن مشکل در زبان مادری بچّه می شود؛ چون زبان به گونه ای نیست که بچه ها بتوانند به راحتی یاد بگیرند.

با توجّه به این که اصلاً محوریت در هفت سال اوّل، بحث های آموزشی نیست؛ بلکه محوریت فقط بازی است؛ به همین دلیل این نوع آموزش ها نمی‌تواند مفید باشد. امام صادق علیه السلام نیز در این زمینه فرموده اند که بچه ها در هفت سال اوّل باید کار خودشان را که بازی کردن است انجام دهند.

انس با قرآن

در هفت سال اوّل، ما انس با قرآن را برای بچّه ها توصیه می‌کنیم و لزومی هم ندارد که در این هفت سال، آموزش های مستقیم صورت بگیرد؛ بلکه مادر می‌تواند در خانه اصواتی از قرآن را پخش کند.

سی دی های صوتی نیز در این زمینه وجود دارد که به عنوان نمونه می‌توان به صوت آقای مجید فقیهی اشاره کرد که ایشان یک نوجوان است و صدای ایشان هم برای بچّه ها قابل قبول است و معمولاً بچّه ها به صدای ایشان خیلی علاقه نشان می‌دهند.

ما می‌توانیم در فضای خانه برای بچّه ها هنگامی که بازی می‌کنند، نوای قرآن را پخش کنیم؛ چون بچّه ها مثل ما مشغله ی زیادی ندارند و تمرکز بیشتری در کارهای خود دارند و می‌توانند زمانی که بازی می‌کنند، به صوت قرآن هم گوش فرا دهند. به این ترتیب فضا برای انس فرزندان با قرآن فراهم می‌شود.