در احوالات بزرگان ما نقل شده است که در ماه رمضان یک سلسله مراقبه ها و برنامه‌هایی را برای خود قرار می‌داده‌اند که موفق به درک فضیلت شب قدر شوند، سپس اگر به این فضیلت نمی‌رسیدند، سعی می‌کردند هر گونه که شده، در شب آخر رمضان، مافات از ماه را جبران کنند. در نهایت اگر باز هم موفق نمی‌شدند، از فردای ماه رمضان یک سلسله محاسبه و مراقبه‌های دیگری را آغاز می‌کردند تا بتوانند فضیلت ماه رمضان آینده را درک کنند. البته حتی اگر به درک شب قدر نیز موفق می شدند، نیز باز هم مراقبات جدیدی را آغاز می‌کردند که در رمضان آینده مرتبه‌ای کامل‌تر از فیوضات شب قدر را درک کنند.  محرم و عاشورا نیز در فرهنگ شیعه چنین است.