مجاورت نعمتها را نیکو بدارید. حالا که خدا به شما نعمت داده است، در پناه نعمت هستید، در جوار نعمت هستید، حسن جوار داشته باشید. با نعمت بد رفتار نکنید، هم به نعمت نباید اخم کرد. آدم که نعمت دارد ولی به آن لبخند نمیزند، شارژ نمیشود، لذّت آن را نمیبرد، این یک نعمتنشناسی است؛ اگر نداشتی چه میکردی؟ هم باید به نعمتها لبخند زد و هم باید نعمت را ضایع نکرد. باید نعمت را حفاظت کرد و باید نعمت را در مسیری به کار برد که منعم این نعمت را به خاطر آن به شما داده است. این حسن جوار با نعمت الهی میشود.
جوانی نعمتی است و جوان نمیداند چه دارد. محیط پاک نعمتی است، کسانی که در محیطهای پاک هستند، بازیگری ندارند، به تیپ هم نمیزنند، برای هم پرونده درست نمیکنند، از همدیگر نگرانی ندارند. تنازع در جیفهی دنیا ندارند، تکالف ندارند. نمیدانید در بازیهای سیاسی این جریانات چه اتاق فکرهایی دارند، چه نقشههای خطرناکی علیه همدیگر دارند ولی محیط طلبگی محیطی است که یک دانه از اینها زمینه ندارد. تنافس در قدرت، شهرت، درآمد؛ هیچ کسی با هیچ کسی رقابتهای دنیوی ندارد. مگر کم نعمتی است؟ مگر آن آفت کمی است؟ آدم برای دو، سه روز دنیا آنچنان خیره بشود که همه چیز خود را از دست بدهد. قدر این محیطهای باصفا و پاک را دانستن و در این محیطهای باصفا به خود رسیدن.
پاسخ دهید