مدتى است در بعضى از نمازها خصوصاً نماز جماعت در هنگام گفتن تکبیره الاحرام دچار لکنت مىشوم و فکر مىکنم علتش اضطراب و استرس است! مىخواهم دچار لکنت نشوم، ولى این کار برایم مشکل است و کمى لکنت پیش مىآید، لطفاً مرا یارى کنید تا با آرامش تکبیره الاحرام بگویم. البته من در نمازهاى مستحبى و فرادا، کمتر این مشکل را دارم.
اضطراب ناشى از دقّت و ترس زیاد به دلیل اشتباه شدن تکبیر نماز، باعث مىشود هنگام گفتن آن، دچار لکنت شوید و نتوانید آن را به طور عادى بگویید. بهترین راه حل مشکل، اضطراب زدایى است که در صورت بىتوجهى به درمان آن، مىتواند به سرعت گسترش یابد و در گفتن سایر کلمات نیز اختلال ایجاد کند. پس تا جایى که ممکن است آن را ریشه کن سازید و یا اینکه که نگذارید گستردهتر شود.
براى حل این مشکل عمل به توصیههاى زیر بایسته است:
۱ – به خود تلقین کنید گفتن تکبیر با گفتن کلمات دیگر هیچ فرقى ندارد و شما کاملا قادرید آن را تلفظ کنید. اگر قبل از نماز، بتوانید با این کار، ترس و اضطراب خود را برطرف سازید، در گفتن تکبیر مشکلى نخواهید داشت. لازمه آن، این است که پس از کمى اندیشیدن براى قانع کردن خود، بسیار عادى بوده و ترسى نداشته باشید؛ زیرا هر چه به این فکر کنید که آیا مىتوانید تکبیر نماز را درست بگویید یا نه، بیشتر مضطرب مىشوید و کمتر مىتوانید جلوى لکنت زبان خود را بگیرید. در واقع هر چه بیشتر بکوشید لکنت خودتان را متوقف کنید، به طور ناخواسته آن را بدتر مىکنید.
۲ – نسبت به مشکل هیچگونه حساسیتى نشان ندهید و از اینکه دیگران متوجه مشکل شمایند، نگران نباشید؛ زیرا ترس و خجالت، باعث تشدید آن مىشود. پس هر چه آرامش بیشترى هنگام نماز داشته باشید و لکنت خود را مشکل مهمى ندانید، آسانتر مىتوانید آن را از بین ببرید. اما اگر بخواهید لکنت خود را مخفى نگه دارید، آن را همیشگى کردهاید. حتى به اطرافیان بگویید گاهى در نماز دچار لکنت مىشوید تا ترستان بریزد.
۳ – وقتى دچار لکنت مىشوید، راحت و آرام باشید و هیچگونه فشارى به خود نیاورید. اگر بخواهید به زور لکنت به وجود آمده را از بین ببرید، وضعیت بدتر مىشود. پس بهتر است هنگام لکنت آرام باشید و به راحتى تنفس کنید.
۴ – هنگامى که دچار لکنت مىشوید، حرکات اضافى و عادات نامطلوبى از خود نشان ندهید؛ مثل کج کردن صورت و دهان، گذاشتن دست جلوى دهان، تکان دادن یا خاراندن سر، گشاد کردن سوراخ بینى، کشیدن گوش، حرکات دست و… این حرکات ممکن است به طور موقت سبب کاهش لکنت شود؛ ولى در طولانى مدت آن را تشدید مىکند؛ زیرا سبب انگشت نما شدن و در نتیجه خجالت بیشترى شده و بدین ترتیب لکنت را افزایش مىدهد.
۵ – بهترین راه درمان این مشکل این است که قبل از «تکبیره الاحرام» نماز کاملاً آرام و عادى باشید و اصلا نگران درست گفتن یا نگفتن تکبیر نباشید و یقین صد در صد داشته باشید که هیچ مشکلى در گفتن تکبیر ندارید. چنانچه کلمه «اللّه اکبر» را در غیر نماز و یا نمازهاى مستحبى و مانند آن، بدون هیچ نگرانى مىگویید، چنین حالتى را در نماز واجب و جماعت هم داشته باشید. لازمه این کار این است که بدانید دستگاه صوتى شما، هیچ مشکلى براى اداى این کلمه ندارد و تمام علت این مشکل آن است که خیال مىکنید تکبیر را نمىتوانید درست بگویید و همین تخیّل سبب ترس و اضطراب مىشود و خود را به شکل لکنت نشان مىدهد. پس هنگام نماز اصلا به آن فکر نکنید و حتى اگر این فکر ناخودآگاه به ذهن شما آمد، به وسیله توجه به خدا و عظمت او و اینکه مىخواهید با مالک تمام عالم صحبت کنید، هم حضور قلب خود را بیشتر کنید و هم فکرتان را از اشتغال به این مشکل منحرف سازید.
پاسخ دهید