نکته‌ی دیگری که قابل توجه و افتخارِ ما شیعیان است این است که لقبِ «امیرالمؤمنین» از جانبِ خدای متعال است و احدی از انبیاء، حتّی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، و احدی از اوصیاء انبیاء، حتّی امام زمان ارواحنا فداه که جهانگیر خواهند شد و عالَم تحتِ حکومتِ ایشان قرار می‌گیرد شاملِ لقبِ «امیرالمؤمنین» نمی‌شوند. «امیرالمؤمنین» لقبی است که خدای متعال در ابتدا از طریقِ جبرئیل نازل فرمودند و حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم هم هنگامِ تولّدِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یعنی وقتی که حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها به همراهِ این کودک از کعبه خارج شدند… هنوز قرآن کریم بر قلبِ مبارکِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نازل نشده بود و هنوز حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به رسالتِ ظاهری مبعوث نشده‌اند.
ولی حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه با ارمغان و هدیه به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم متّصل شدند، به محضِ اینکه چشمِ مبارکِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم افتاد این آیات سوره مؤمنون را تلاوت کردند، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم * قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خَاشِعُونَ * وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ * وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاهِ فَاعِلُونَ»[۱]، حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم این هیجانِ یک عاشقی که به معشوق رسیده است، آشنای دیرینی که در اینجا با یکدیگر ملاقات کردند، وقتی این آیات را شنیدند فرمودند: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ»، آری علی جان! مؤمنون پیروز هستند «وَ أنتَ اَمیرُهُم»! چرا پیروز نباشند؟ در حالی که امیرشان تو هستی! امیرِ همه‌ی امامان و همه‌ی سفرای الهی که همه مؤمن هستند «حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه» هستند. ولی «امیر» به دو معنا؛ یکی فرمانده و مدیر و سرپرست؛ همان چیزی که خدای متعال در سوره مبارکه مائده تصریح کرده است و برای برادرانی که امامتِ بلافصلِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را قبول ندارند هیچ حجّتی نزدِ خدای متعال نیست، چون آیه ولایت خیلی صریح است که خدای متعال حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را بعنوانِ حاکم معرّفی کرده است، «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ»[۲]. معنای «انّما» فقط است.
ولیّ و سرپرست و حاکم و امیر و فرمانروای شما فقط خدای متعال است، و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم. وقتی به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه می‌رسد یک توصیفی می‌کند تا شرطِ امامت و ولایت که نیلِ به مقامِ جمعُ الجَمعی است، «لا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ وَ لَا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ»، صفاتی که خدای متعال دارد و در دعای شریف جوشن کبیر و سایر ادعیه آمده است، یکی از صفاتِ خدای متعال این است که وقتی میلیاردها بشر خدای متعال را در یک لحظه می‌خوانند، حرفِ هیچ کسی خدای متعال را از صدای دیگری باز نمی‌دارد، خدای متعال صدای همه را می‌شنود و خدای متعال جوابِ همه را هم دارد، اینکه در دعای ماه رجب می‌خوانیم که «لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ»[۳]، خدایا! هر کسی که گدای توست، تو برای هر سائل و گدایی سمعِ حاضر داری، یعنی خودِ تو درخواستِ همه را می‌شنوی، در یک لحظه در زمین و آسمان هر موجودی سؤال و درخواست و تقاضا دارد «لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ»، خدای متعال آنجا گوشِ حاضر دارد و «جَوَابٌ عَتِیدٌ»، یعنی قبل از آنکه تو تقاضای خودت را مطرح کنی خدای متعال عرضه را آماده کرده است و منتظر است که تو بخواهی تا به تو بدهد، «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»[۴]، من دارم ولی دوست دارم صدای تو را بشنوم، بگو بده تا به تو بدهم، خدای متعال اینقدر مهربان است. این مقام مقامی است که هیچ شأنی او را از شأنِ دیگر مشغول نمی‌کند و هیچ صدایی هم او را از صدای دیگر مشغول نمی‌کند.
وجود نازنین حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه مقامِ جمع الجَمعی دارند، یعنی مظهرِ این خصوصیتِ پروردگارِ متعال است که در این آیه‌ی کریمه‌ی انحصارِ ولایت بعد از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه که انحصارِ حکومت است، خدای متعال خواسته است که این مقامِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را به ما معرّفی کند.
خدای متعال نفرمود «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَ عَلیٌ» یا «وَ وَصیٌ» بلکه یک صفتی را نقل کرد که مردم با مقامِ جمع الجَمعیِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه آشنا بشوند، چه کسی بعد از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است؟ قرآن کریم چه کسی را معرّفی می‌کند؟ «الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ»، کسانی که… یک نفر نیست، بلکه ایمانِ همه از این چشمه است، «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّهً قَانِتًا لِلَّهِ»[۵]، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یک فرد نیستند، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه یک شخصیتی هستند که ایمانِ تمامِ مؤمنین از ایشان سرچشمه می‌گیرد، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه ریشه‌ای هستند که همه‌ی مؤمنین شاخه‌ها و برگ‌های وجودِ نازنینِ ایشان هستند.
«الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ»، اولاً اینکه صفتِ دوم مربوط به فرد نیست بلکه مربوط به جمع است، ثانیاً اینکه «یُقیمُونَ الصَّلاه»، این شخص در جمع و جماعتِ خود «نماز» را رونق می‌دهد، نه اینکه نماز می‌خواند، بلکه عَلَمِ نماز را به پا می‌کند. خودِ «نماز» عمودِ دین است، نماز ستونِ خیمه‌ی دین است، ولی استوانه و پایه‌ی خودِ این عمود «حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه» هستند، حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه عمودِ عمود هستند، ستونِ ستون هستند، که آن ستون روی این ستون استوار است وگرنه ریشه و مبنا ندارد. «وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ»، این شخص کسی است که ذوب شدنِ او در بارگاهِ خدای متعال، دلدادگی و عاشق بودنِ او نسبت به خدای متعال، پرستش و عبادتِ او که تمرکزِ کافی دارد، او را از نیازِ نیازمندان منصرف نمی‌کند. حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه در عینِ ارتباطِ با خدای متعال ارتباطِ با خلقِ خدای متعال دارد، و این ارتباطِ با خلقِ خدای متعال او را اصلاً از ارتباطِ با خالق باز نمی‌دارد. همان صفتی که برای خدای متعال است، «یَا مَن لا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ وَ یَا مَن لَا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ»، خدای متعال این صفات را برای حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه بیان می‌نماید.
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند که علّتِ اینکه مؤمنین شکست ندارند، اگر مؤمن باشند این جبهه جبهه‌ی همیشه پیروز است، چرا همیشه پیروز هستند؟ «وَ أنتَ اَمیرُهُم» تو امیرِ آن‌ها هستی. قشونی که فرمانده‌ی آن حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه باشد شکست ندارد، اما چطور امیری هستی؟ «تَمِیرُهُمْ مِنْ عُلُومِکَ فَیَمْتَارُونَ»[۶] امیری هستی که سفره‌ی دلِ آن‌ها که طعامِ ایمان در این سفره گذاشته شده است، چراغِ ایمان بدستِ تو روشن است، مائده‌ی تقوا در دل‌ها گسترده است، این به برکتِ توست. یعنی رزقِ معنویِ همه‌ی اهلِ معنا از چشمه‌ی وجودِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه می‌جوشد.
[۱] سوره مبارکه مؤمنون، آیات ۱ تا ۴
[۲] سوره مبارکه مائده، آیه ۵۵
[۳] دعای ماه رجب
[۴] سوره مبارکه غافر، آیه ۶۰ (وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ ۚ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ)
[۵] سوره مبارکه نحل، آیه ۱۲۰ (إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّهً قَانِتًا لِلَّهِ حَنِیفًا وَلَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)
[۶] الأمالی (للطوسی)، جلد ۱، صفحه ۷۰۶ (حَدَّثَنَا اَلشَّیْخُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ اَلْحَسَنِ اَلطُّوسِیُّ (رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُ)، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَبُو اَلْحَسَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ شَاذَانَ ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَیُّوبَ ، قَالَ: حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ اَلْحَسَنِ اَلْقَاضِی ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَبُو حَبِیبَهَ ، قَالَ: حَدَّثَنِی سُفْیَانُ بْنُ عُیَیْنَهَ ، عَنِ اَلزُّهْرِیِّ ، عَنْ عَائِشَهَ . قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ شَاذَانَ : وَ حَدَّثَنِی سَهْلُ بْنُ أَحْمَدَ ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عُمَرَ اَلرُّبَیْعِیُّ ، قَالَ: حَدَّثَنَا زَکَرِیَّا بْنُ یَحْیَى ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ ، قَالَ: حَدَّثَنَا شُعْبَهُ ، عَنْ قَتَادَهَ ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ ، عَنِ اَلْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ . قَالَ اِبْنُ شَاذَانَ : وَ حَدَّثَنِی إِبْرَاهِیمُ بْنُ عَلِیٍّ ، بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیْهِمَا اَلسَّلاَمُ) ، عَنْ آبَائِهِ (عَلَیْهِمُ اَلسَّلاَمُ)، قَالَ: کَانَ اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ وَ یَزِیدُ بْنُ قَعْنَبٍ جَالِسَیْنِ مَا بَیْنَ فَرِیقِ بَنِی هَاشِمٍ إِلَى فَرِیقِ عَبْدِ اَلْعُزَّى بِإِزَاءِ بَیْتِ اَللَّهِ اَلْحَرَامِ ، إِذْ أَتَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدِ بْنِ هَاشِمٍ أُمِّ أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) ، وَ کَانَتْ حَامِلَهً بِأَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) لِتِسْعَهِ أَشْهُرٍ، وَ کَانَ یَوْمَ اَلتَّمَامِ، قَالَ: فَوَقَفَتْ بِإِزَاءِ اَلْبَیْتِ اَلْحَرَامِ ، وَ قَدْ أَخَذَهَا اَلطَّلْقُ، فَرَمَتْ بِطَرْفِهَا نَحْوَ اَلسَّمَاءِ، وَ قَالَتْ: أَیْ رَبِّ، إِنِّی مُؤْمِنَهٌ بِکَ، وَ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِکَ اَلرَّسُولُ ، وَ بِکُلِّ نَبِیٍّ مِنْ أَنْبِیَائِکَ، وَ بِکُلِّ کِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ، وَ إِنِّی مُصَدِّقَهٌ بِکَلاَمٍ جَدِّی إِبْرَاهِیمَ اَلْخَلِیلِ ، وَ إِنَّهُ بَنَى بَیْتَکَ اَلْعَتِیقَ ، فَأَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذَا اَلْبَیْتِ وَ مَنْ بَنَاهُ، وَ بِهَذَا اَلْمَوْلُودِ اَلَّذِی فِی أَحْشَائِی اَلَّذِی یُکَلِّمُنِی وَ یُؤْنِسُنِی بِحَدِیثِهِ، وَ أَنَا مُوقِنَهٌ أَنَّهُ إِحْدَى آیَاتِکَ وَ دَلاَئِلِکَ لَمَّا یَسَّرْتَ عَلَیَّ وِلاَدَتِی. قَالَ اَلْعَبَّاسُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ وَ یَزِیدُ بْنُ قَعْنَبٍ : لَمَّا تَکَلَّمَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدٍ وَ دَعَتْ بِهَذَا اَلدُّعَاءِ، رَأَیْنَا اَلْبَیْتَ قَدِ اِنْفَتَحَ مِنْ ظَهْرِهِ، وَ دَخَلَتْ فَاطِمَهُ فِیهِ، وَ غَابَتْ عَنْ أَبْصَارِنَا، ثُمَّ عَادَتِ اَلْفَتْحَهُ وَ اِلْتَزَقَتْ بِإِذْنِ اَللَّهِ (تَعَالَى)، فَرُمْنَا أَنْ نَفْتَحَ اَلْبَابَ لِیَصِلَ إِلَیْهَا بَعْضُ نِسَائِنَا، فَلَمْ یَنْفَتِحِ اَلْبَابُ، فَعَلِمْنَا أَنَّ ذَلِکَ أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ (تَعَالَى)، وَ بَقِیَتْ فَاطِمَهُ فِی اَلْبَیْتِ ثَلاَثَهَ أَیَّامٍ. قَالَ: وَ أَهْلُ مَکَّهَ یَتَحَدَّثُونَ بِذَلِکَ فِی أَفْوَاهِ اَلسِّکَکِ، وَ تَتَحَدَّثُ اَلْمُخَدَّرَاتُ فِی خُدُورِهِنَّ. قَالَ: فَلَمَّا کَانَ بَعْدَ ثَلاَثَهِ أَیَّامٍ اِنْفَتَحَ اَلْبَیْتُ مِنَ اَلْمَوْضِعِ اَلَّذِی کَانَتْ دَخَلَتْ فِیهِ، فَخَرَجَتْ فَاطِمَهُ وَ عَلِیٌّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) عَلَى یَدَیْهَا، ثُمَّ قَالَتْ: مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ، إِنَّ اَللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) اِخْتَارَنِی مِنْ خَلْقِهِ، وَ فَضَّلَنِی عَلَى اَلْمُخْتَارَاتِ مِمَّنْ مَضَى قَبْلِی، وَ قَدِ اِخْتَارَ اَللَّهُ آسِیَهَ بِنْتَ مُزَاحِمٍ فَإِنَّهَا عَبَدَتِ اَللَّهَ سِرّاً فِی مَوْضِعٍ لاَ یُحَبُّ أَنْ یُعْبَدَ اَللَّهُ فِیهِ إِلاَّ اِضْطِرَاراً، وَ مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ حَیْثُ اِخْتَارَهَا اَللَّهُ، وَ یَسَّرَ عَلَیْهَا وِلاَدَهَ عِیسَى ، فَهَزَّتِ اَلْجِذْعَ اَلْیَابِسَ مِنَ اَلنَّخْلَهِ فِی فَلاَهٍ مِنَ اَلْأَرْضِ حَتَّى تُسَاقِطَ عَلَیْهَا رُطَباً جَنِیًّا ، وَ إِنَّ اَللَّهَ (تَعَالَى) اِخْتَارَنِی وَ فَضَّلَنِی عَلَیْهِمَا، وَ عَلَى کُلِّ مَنْ مَضَى قَبْلِی مِنْ نِسَاءِ اَلْعَالَمِینَ، لِأَنِّی وَلَدْتُ فِی بَیْتِهِ اَلْعَتِیقِ ، وَ بَقِیتُ فِیهِ ثَلاَثَهَ أَیَّامٍ آکُلُ مِنْ ثِمَارِ اَلْجَنَّهِ وَ أَوْرَاقِهَا، فَلَمَّا أَرَدْتُ أَنْ أَخْرُجَ وَ وَلَدِی عَلَى یَدَیَّ هَتَفَ بِی هَاتِفٌ وَ قَالَ: یَا فَاطِمَهُ ، سَمِّیهِ عَلِیّاً ، فَأَنَا اَلْعَلِیُّ اَلْأَعْلَى، وَ إِنِّی خَلَقْتُهُ مِنْ قُدْرَتِی، وَ عِزِّ جَلاَلِی، وَ قِسْطِ عَدْلِی، وَ اِشْتَقَقْتُ اِسْمَهُ مِنْ اِسْمِی، وَ أَدَّبْتُهُ بِأَدَبِی، وَ فَوَّضْتُ إِلَیْهِ أَمْرِی، وَ وَقَّفْتُهُ عَلَى غَامِضِ عِلْمِی، وَ وُلِدَ فِی بَیْتِی ، وَ هُوَ أَوَّلُ مَنْ یُؤَذِّنُ فَوْقَ بَیْتِی ، وَ یَکْسِرُ اَلْأَصْنَامَ وَ یَرْمِیهَا عَلَى وَجْهِهَا، وَ یُعَظِّمُنِی وَ یُمَجِّدُنِی وَ یُهَلِّلُنِی، وَ هُوَ اَلْإِمَامُ بَعْدَ حَبِیبِی وَ نَبِیِّی وَ خِیَرَتِی مِنْ خَلْقِی مُحَمَّدٍ رَسُولِی، وَ وَصِیُّهُ، فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّهُ وَ نَصَرَهُ، وَ اَلْوَیْلُ لِمَنْ عَصَاهُ وَ خَذَلَهُ وَ جَحَدَ حَقَّهُ. قَالَ: فَلَمَّا رَآهُ أَبُو طَالِبٍ سَرَّهُ وَ قَالَ عَلِیٌّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) : اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا أَبَتِ، وَ رَحْمَهُ اَللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ. قَالَ: ثُمَّ دَخَلَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) ، فَلَمَّا دَخَلَ اِهْتَزَّ لَهُ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) وَ ضَحِکَ فِی وَجْهِهِ، وَ قَالَ: اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ، یَا رَسُولَ اَللَّهِ ، وَ رَحْمَهُ اَللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ. قَالَ: ثُمَّ تَنَحْنَحَ بِإِذْنِ اَللَّهِ (تَعَالَى)، وَ قَالَ: «بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِیمِ – `قَدْ أَفْلَحَ اَلْمُؤْمِنُونَ – `اَلَّذِینَ هُمْ فِی صَلاٰتِهِمْ خٰاشِعُونَ» إِلَى آخِرِ اَلْآیَاتِ. فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) : قَدْ أَفْلَحُوا بِکَ، وَ قَرَأَ تَمَامَ اَلْآیَاتِ إِلَى قَوْلِهِ: «أُولٰئِکَ هُمُ اَلْوٰارِثُونَ – `اَلَّذِینَ یَرِثُونَ اَلْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهٰا خٰالِدُونَ» فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) : أَنْتَ وَ اَللَّهِ أَمِیرُهُمْ، تَمِیرُهُمْ مِنْ عُلُومِکَ فَیَمْتَارُونَ، وَ أَنْتَ وَ اَللَّهِ دَلِیلُهُمُ وَ بِکَ یَهْتَدُونَ. ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) لِفَاطِمَهَ : اِذْهَبِی إِلَى عَمِّهِ حَمْزَهَ فَبَشِّرِیهِ بِهِ. فَقَالَتْ: فَإِذَا خَرَجْتُ أَنَا، فَمَنْ یُرَوِّیهِ قَالَ: أَنَا أُرَوِّیهِ. فَقَالَتْ فَاطِمَهُ : أَنْتَ تُرَوِّیهِ قَالَ: نَعَمْ، فَوَضَعَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) لِسَانَهُ فِی فِیهِ، فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اِثْنَتٰا عَشْرَهَ عَیْناً ، قَالَ: فَسُمِّیَ ذَلِکَ اَلْیَوْمُ یَوْمَ اَلتَّرْوِیَهِ ، فَلَمَّا أَنْ رَجَعَتْ فَاطِمَهُ بِنْتُ أَسَدٍ رَأَتْ نُوراً قَدِ اِرْتَفَعَ مِنْ عَلِیٍّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) إِلَى عَنَانِ اَلسَّمَاءِ. قَالَ: ثُمَّ شَدَّتْهُ وَ قَمَّطَتْهُ بِقِمَاطٍ فَبَتَرَ اَلْقِمَاطَ، قَالَ: فَأَخَذَتْ فَاطِمَهُ قِمَاطاً جَیِّداً فَشَدَّتْهُ بِهِ فَبَتَرَ اَلْقِمَاطَ، ثُمَّ جَعَلَتْهُ فِی قِمَاطَیْنِ فَبَتَرَهُمَا، فَجَعَلَتْهُ ثَلاَثَهً فَبَتَرَهَا، فَجَعَلَتْهُ أَرْبَعَهَ أَقْمِطَهٍ مِنْ رَقِّ مِصْرَ لِصَلاَبَتِهِ فَبَتَرَهَا، فَجَعَلَتْهُ خَمْسَهَ أَقْمِطَهِ دِیبَاجٍ لِصَلاَبَتِهِ فَبَتَرَهَا کُلَّهَا، فَجَعَلَتْهُ سِتَّهً مِنْ دِیبَاجٍ وَ وَاحِداً مِنَ اَلْأَدَمِ فَتَمَطَّى فِیهَا فَقَطَعَهَا کُلَّهَا بِإِذْنِ اَللَّهِ، ثُمَّ قَالَ بَعْدَ ذَلِکَ: یَا أُمَّهْ لاَ تَشُدِّی یَدَیَّ، فَإِنِّی أَحْتَاجُ إِلَى أَنْ أُبَصْبِصَ لِرَبِّی بِإِصْبَعِی. قَالَ: فَقَالَ أَبُو طَالِبٍ عِنْدَ ذَلِکَ: إِنَّهُ سَیَکُونُ لَهُ شَأْنٌ وَ نَبَأٌ. قَالَ: فَلَمَّا کَانَ مِنْ غَدٍ دَخَلَ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) عَلَى فَاطِمَهَ ، فَلَمَّا بَصُرَ عَلِیٌّ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) بِرَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) سَلَّمَ عَلَیْهِ، وَ ضَحِکَ فِی وَجْهِهِ، وَ أَشَارَ إِلَیْهِ أَنْ خُذْنِی إِلَیْکَ وَ اِسْقِنِی مِمَّا سَقَیْتَنِی بِالْأَمْسِ. قَالَ: فَأَخَذَهُ رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) ، فَقَالَتْ فَاطِمَهُ : عَرَفَهُ وَ رَبِّ اَلْکَعْبَهِ . قَالَ: فَلِکَلاَمِ فَاطِمَهَ ، سُمِّیَ ذَلِکَ اَلْیَوْمُ یَوْمَ عَرَفَهَ – یَعْنِی أَنَّ أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) عَرَفَ رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) – فَلَمَّا کَانَ اَلْیَوْمُ اَلثَّالِثُ، وَ کَانَ اَلْعَاشِرَ مِنْ ذِی اَلْحِجَّهِ ، أَذَّنَ أَبُو طَالِبٍ فِی اَلنَّاسِ أَذَاناً جَامِعاً، وَ قَالَ: هَلُمُّوا إِلَى وَلِیمَهِ اِبْنِی عَلِیٍّ . قَالَ: وَ نَحَرَ ثَلاَثَ مِائَهٍ مِنَ اَلْإِبِلِ وَ أَلْفَ رَأْسٍ مِنَ اَلْبَقَرِ وَ اَلْغَنَمِ، وَ اِتَّخَذَ وَلِیمَهً عَظِیمَهً، وَ قَالَ: مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ، أَلاَ مَنْ أَرَادَ مِنْ طَعَامِ عَلِیٍّ وَلَدِی فَهَلُمُّوا وَ طُوفُوا بِالْبَیْتِ سَبْعاً، وَ اُدْخُلُوا وَ سَلِّمُوا عَلَى وَلَدِی عَلِیٍّ فَإِنَّ اَللَّهَ شَرَّفَهُ، وَ لِفِعْلِ أَبِی طَالِبٍ شُرِّفَ یَوْمُ اَلنَّحْرِ .)
پاسخ دهید