اگر کسى موفّق شود که کتب حدیثیّه ى منحصر به فرد حتّى کتب حدیثیه ى عامّه را تکثیر کند، خدمت بزرگى به شیعه کرده است؛ زیرا مدارک برخى کتب شیعه از کتب عامّه است. علاوه بر این، کتب شیعه گنجى از معارف و علوم است و به طور یقین دشمنان به فکر جمع آورى و محو آنها بوده و هستند، بلکه پیمان بسته  اند که حتّى قرآن را جمع کنند، البته نمى  توانند چون قرآن معجزه ى خالده و جاوید است.

در زمان امام سجاد ـ علیه السّلام ـ در مکّه سیل آمد، مردم ترسیدند سیل مقام ابراهیم ـ علیه السّلام ـ را ببرد. آن حضرت ـ علیه السّلام ـ فرمود: « إِنَّهُ آیَهٌ لایَذْهَبُ بِهَا السَّیْلُ.» آن نشانه ى [خدا] است و سیل نمى تواند آن را از بین ببرد.ر.ک: کافى، ج ۴، ص ۲۲۳؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۴۳؛ بحار الانوار، ج ۳۱، ص ۳۳٫ راوى این حدیث « زراره » است که از امام باقر ـ علیه  السّلام ـ نقل مى کند. امام باقر ـ علیه  السّلام ـ این جریان را به صورت نسبتا مشروح از امام حسین ـ علیه  السّلام ـ نقل نموده است، نه از امام سجاد ـ علیه  السّلام ـ عبارت این قسمت از حدیث چنین است: « نادِ أَنَّ اللّه تَعالى قَدْ جَعَلَهُ عَلَما لَمْ یَکُنْ لِیَذْهَبَ بِهِ. »؛ (با صداى بلند اعلام کن که خداوند متعال آن را نشانه قرار داده است و هرگز آن را از بین نمى برد.)

یعنى نمى  شود سیل آن را از بین ببرد به گونه  اى که بعد جاى آن معلوم نباشد، و گرنه متعصبّان کافرِ فاسق حجر الاسود را بیرون آورده و بردند و بعد از بیست سال آوردند.

مقصود این که کفار دشمن قرآنند، چه رسد به کتب احادیث که به منزله  ى شرح و تفسیر قرآن است؛ لذا هرکس هر کجا کتاب حدیثى منحصر به فرد دید، باید آن را استنساخ کند تا از انحصار بیرون بیاید و تکثیر شود. نمى  شود گفت: « إِنَّ لِلْبَیْتِ رَبّا یَحْمیهِ. » خانه، خود پروردگارى و صاحبى دارد که از آن حمایت و نگهدارى مى  کند.« اِنَّ لِلْبَیْتِ رَبّا سَیَمْنَعُهُ مِنْکَ [یا: عَنْکَ]. » به نقل از حضرت عبدالمطلب در پاسخ ابرهه که قصد انهدام خانه  ى کعبه را داشت. ر.ک: مستدرک الوسائل، ج ۹، ص ۳۴۲؛ بحار الانوار، ج ۱۵، ص ۱۴۵؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج ۱، ص ۲۵٫ زیرا تکثیر آنها نیز از حمایت هاى ربّ است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد