علمی که انسان را وادار به شب زنده‌داری نکند، علمی است که نور و ثمره و خبری در آن نیست! و حال آن‌که علم، بنابر آنچه حضرت صادق (ع) فرمودند، همراه با خشیت است؛ و دارنده‌ی خشیت نمی‌تواند شب زنده‌داری را فرو گذارد! ا از خشیت و خدا ترسی‌اش، به آن پناه می‌برد.

و نیز مؤمن اثر نماز شب را در تحصیل علم، از مطالعه بیشتر می‌بیند. و استادمان (رحم الله) به ما سفارش می‌نمود که: هنگام تحیّر و پریشانی در مسائل علمی، به خداوند پناه برده و به او زاری و تضرّع نمائیم! و ما آن را تجربه کرده‌ایم.

و سرّ این‌که شب زنده‌داری و دعا از اسباب تحصیل علم هستند این است که: علم –چنانکه در برخی از روایات به آن تصریح شده- به بسیار آموختن نیست؛ بلکه نوری است که خداوند در دل هر که بخواهد می‌اندازد. و شب زنده‌داری است که دل را نورانی کرده، نور را در دل پایدار می‌کند؛ و همین‌طور راز و نیاز و مناجات در دل شب.

 منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۶۲