در تحصیل علم قصد قربت لازم نیست، زیرا تحصیل علم از واجبات توصّلیّه است، و این دسته از واجبات اگر بدون قصد تعبّد و قربت هم انجام گیرد،اشکال ندارد. هر چند اگر واجبات توصّلیّه را هم به قصد تعبّد به  جاآوریم خدا مى  داند در ارزش و ثواب چه تفاوتى با بدون قصد قربت خواهد داشت! هم چنین اگر تعبّدیات را به حساب مراتب بالا و پایین(  یعنى: اختلاف مراتب در خلوص نیّت، مانند عبادت براى رهایى از آتش جهنّم، و رسیدن به نعمت  هاى بهشتى، و عبادت براى دوستى و شکرگزارى از خداوند و از آن جهت که خدا شایسته  ى پرستش است) انجام دهیم، تفاوت درجات بسیار خواهدبود.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد