زیارت عاشورا درسنامهی سلوک برای رشد و تعالی
اگر زیارت عاشورا را در خود مفاتیح ببینید امام باقر از پدر خود همینطور تا امیر المؤمنین از پیغمبر، از جبرئیل «عنِ الله تبارک و تعالی» از خداوند متعال است. در واقع این زیارت حدیث قدسی است، از خدا است. لذا تمام کلمات آن از روی حساب است. این زیارت عاشورا درسنامهی سلوک برای کسی است که میخواهد با عاشورای ابا عبدالله رشد کند و بالا برود و به نهایت قرب برسد، زیارت عاشورا مراحل و منازل بالا رفتن را ذکر کرده است.
رشد انسانی که میخواهد با ابا عبدالله، با عاشورا رشد کند، با کسی که نه فقط عبدالله است بلکه ابا عبدالله است، نه فقط عبد خدا است بلکه اگر کسی بخواهد در این عالم بندهی خدا باشد و عبدالله باشد، اب او باید امام حسین باشد، باید تحت سرپرستی ابا عبدالله باشد و رشد کند.
اولین قدم رشد و تعالی با عاشورای ابا عبدالله توسّط معصوم
این زیارت عاشورا منازل و مراحل این رشد را بیان کرده است. اوّلین قدم سلوک با عاشورای ابا عبدالله (علیه السّلام) را من و شما برنمیداریم؛ اوّلین قدم را معصوم برمیدارد، این چه تربیت و رشدی شد که اوّلین قدم آن را ما برنمیداریم. بله ما میخواهیم با پای او رشد کنیم، معصوم میخواهد ما را بالا ببرد. عرفانی که ابا عبدالله جلودار آن است، عرفانی است که معصوم محور آن است و انسان از خطرات محفوظ میماند. معصوم انسان را پیش میبرد، او اوّلین قدم را برمیدارد. اوّلین قدم سلوک با عاشورای ابا عبدالله که خود امام حسین برمیدارد اوّلین قدم بلا است؛ همان که وقتی شما در زیارت عاشورا به امام حسین سلام میدهید، وقتی سلامهای اوّلیّه را تمام کردید به بلای سیّد الشّهداء اشاره میکنید. «یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّهُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِیبَهُ بِکَ عَلَیْنَا وَ عَلَى جَمِیعِ أَهْلِ الْإِسْلَامِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِیبَتُکَ فِی السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ»[۱] اشاره به بلاهای معصوم است. اوّلین قدم بلا است. بلایی که او زیر بار آن رفت و این بلا بالاترین عبادتی است که در این عالم رخ داده است.
بالاترین عبادت معصومین نماز آنها نیست با اینکه نماز آنها را احدی جز خودشان نمیتواند به جا بیاورد، نمازی که امیر المؤمنین میخواند بر طبق نقل وقتی تیر از پایش ایشان بیرون میکشیدند متوجّه نمیشد فقط خود علی میتوانست با آن حضور قلب بخواند. بالاترین عبادت هر معصوم چه امیر المؤمنین، چه امام حسین، چه امام حسن هر معصومی بلا است؛ بلاهایی که احدی جز خودشان نمیتوانند تحمّل کنند. «أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ أَحْمَزُهَا»[۲] و در بین بلاها سنگینترین بلا عاشورا بود که در زیارت عاشورا میخوانیم «مُصِیبَهٍ مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلَامِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ».[۳]
[۱]– مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج ۲، ص ۷۷۴٫
[۲]– بحار الأنوار، ج ۶۷، ص ۱۹۱٫
[۳]– مصباح المجتهد و سلاح المتعبد، ج ۲، ص ۷۷۵٫
پاسخ دهید