آلوده شدن فطرت پاک با گناه

در روایت دارد امام باقر فرمود: (علیه السّلام) بچّه‌ای که به دنیا می‌آید ابتدا لوح دل او سفید است، چون گناهی مرتکب نشده است، لوح دل او سفید و پاک است. به محض این‌که یک گناه مرتکب شود، اگر توبه بکند که خوب هیچ چیزی، اگر توبه نکند «خَرَجَ فِی قَلْبِهِ نُکْتَهٌ سَوْدَاءُ»[۱] یک نقطه‌ی سیاه روی قلب او ثبت می‌شود، روی آن لوح سفید یک نقطه‌ی سیاه ثبت می‌شود. اگر توبه کرد، خوب هیچ چیزی. اگر توبه نکرد با گناه دوم نقطه‌ی سیاه دوم، با گناه سوم نقطه‌ی سیاه سوم، همین‌طور ادامه می‌یابد. گناهان که افزون می‌شود، این نقاط سیاه در صفحه و لوح دل انسان کثرت پیدا می‌کند، طوری که سیاهی تمام قلب را می‌گیرد و به تعبیر قرآن «خَتَمَ اللَّهُ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ»[۲] قلب مهر می‌خورد، یعنی دیگر قابل هدایت نیست.

تفاوت ولایت اهل بیت و ولایت ابلیس

من از شما سؤال می‌کنم این روایت یعنی چه؟ یعنی چه که به محض این‌که انسان یک گناهی انجام می‌دهد، یک نقطه‌ی سیاهی روی قلب او ثبت می‌شود؟ خوب همه‌ی ما می‌دانیم معنای آن این نیست که مثلاً قلب ما مثل یک تخته‌ی وایت برد می‌ماند که آن وقت وقتی یک گناه می‌کنیم با ماژیک یک نقطه‌ی سیاه حک می‌کند، این‌که نیست. پس منظور امام باقر (علیه السّلام) چیست؟ منظور این است این نقطه‌ی سیاه که با اوّلین گناه ثبت می‌شود شروع ولایت ابلیس در جان من است. چون ولایت ابلیس تاریکی است، ظلمت است، سیاهی است. «وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ»[۳]  ولایت اهل بیت نور است، نورانیّت می‌آورد. ولایت ابلیس تاریکی و ظلمت می‌آورد. این نقطه‌ی سیاه که با اوّلین گناه ثبت شده است، یعنی دام ابلیس پای تو را گرفته است. یعنی بدان در دام او افتادی. اگر با توبه خود را خلاص کردی، کردی، اگر نه با گناه دوم دام بیشتر تو را در برمی‌گیرد. با گناه سوم بیشتر، با گناه چهارم بیشتر همین‌طور مثل تار عنکبوت تو را چنان در هم می‌تند به طوری که دیگر بعد از آن دیگر نمی‌توانی بیرون بیایی.

[۱]– الکافی، ج ‏۲، ص۲۷۱٫

[۲]– سوره‌ی بقره، آیه ۷٫

[۳]– همان، آیه ۲۵۷٫