همچنان این نگرانی وجود دارد که در روز قیامت نبیّ حبیب و شفیعِ ما که در دادگاهِ عدلِ الهی ادّعانامه به دادگاه خدای متعال تقدیم می‌دارد و عرضه می‌دارد «یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا»[۱] می‌ترسیم که ما هم مصداقِ کسانی باشیم که قرآن را مهجور قرار داده‌اند. هنوز هم این آرزو هست که تمامِ کلاس‌های حوزه‌های علمیّه و این حوزه‌ی عزیز و نورانی با محوریتِ قرآن کریم اداره بشود، فقهِ آن، کلامِ آن، ادبیاتِ آن، اصولِ آن، منطقِ آن. قرآن کریم سفره‌ی الهی است، و پروردگار متعال دوست دارد که بندگانِ او همیشه از این سفره بهره ببرند، و این قرآن کریم برای همه است، «هُدًی لِلناس» است، «هُدًی لِلمُتَّقین» است، «تبیانِ کُلّ شَیء» است، مُهَیمِن بر همه‌ی کتب هست، و شفای همه‌ی دردهاست، و نورِ همه‌ی کانون‌هایی است که دوست دارند از ظلمات خارج بشوند، نورالله است، کلام الله است، کتاب الله است، و شفای برای مؤمنین است، و بدل و بدیل و مثل ندارد، و همه چیز هم باید به قرآن کریم برگردد. اما با این مقصد خیلی فاصله داریم، هم برادرانِ عزیزِ ما که در یک حرکتِ جهادیِ خداپسند، بحمدالله عنوانِ تبلیغِ آن‌ها هم «آموزش قرآن کریم» بوده است، «سبک زندگیِ قرآنی» بوده است، کارهای آن‌ها کارهای قرآنی بوده است، «کُونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ»[۲]، ان شاء الله اینجا هم شعار و شعورِ ما به قرآن نزدیک بشود و فِلِشِ حرکتِ همه‌ی کلاس‌های ما به سوی قرآن شریف باشد.
دو روز قبل یکی از برادرانِ عزیزِ صدا و سیما، حضرت آقای عظیمی که اخیراً در حوزه علمیه خوش درخشیدند و بعد از جلسه‌ی تفسیرِ حضرت استاد علامه جوادی آملی شلوغ‌ترین محفلِ قرآنی برای ایشان است، خودشان با مجموعه‌ی خودشان آمده‌اند و ما هم از حضرت آقای محسنی و حضرت آقای آقازاده خواستیم که گشتی در مدرسه بزنند و کلاس‌ها را ببینند، فضای اینجا را ببینند، اجمالاً در سطوحِ مختلف اعلانِ آمادگی می‌کردند که در کنارِ شما قرآن‌پژوهان و محققان و بلندهمّت‌ها در احیاء کتابِ الهی مؤثر باشند، و توقعِ من هم از آقای حسینی که در مسئله‌ی طرح و برنامه مسئولیتِ ویژه دارند، و هم از عزیزانِ خودمان که خدای متعال به این‌ها همّتِ بلند داده است و قرآن کریم را کتابِ بشریت می‌دانند و تجلّیِ اعظمِ خدای متعال می‌دانند، و می‌دانند که نجاتِ بشر در همه‌ی اعصار منحصرِ به هدایتِ قرآنی است، ان شاء الله گاهی یک تأمّل و تفکّری و اتاق‌های اندیشه‌ورزی داشته باشید و طلّابِ عزیزمان هم در این وادی کمی فکر کنند، قرآن کریم خوراکِ ماست، ما چقدر از قرآن کریم تغذیه می‌شویم؟ آیا روزی یک آیه خوراکِ جانِ خود می‌کنیم؟ و اگر نمی‌کنیم آیا این خسارت و محرومیت و سلبِ توفیق نیست؟ «أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا»[۳].
اجمالاً این آیاتِ کریمه‌ای که ما را در مسیرِ مقصدِ اعلی باید با آدرسِ قرآنی به مقصد برساند، آیا هر روز یک دری از این آدرس‌های قرآنی برای ما باز می‌شود؟ آیا هر روز یک عروج و معراجی داریم و به آن حقیقتِ «لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ»[۴] قرآن نزدیک می‌شویم؟ آیا دردهای خود را شناخته‌ایم و برای هر دردی درمانی از قرآن کریم دریافت کرده‌ایم؟ اگر غیر از این باشد باید در مؤمن بودنِ خودمان تردید کنیم. «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ۙ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا»[۵].
اگر نمازِ ما بیمار است، اگر نمازِ ما «تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ»[۶] نیست، اگر «ذکر الله» نیست نماز می‌خوانیم ولی با خدای متعال مرتبط نیستیم، آیا این مرض و درد و گرفتاری نیست؟ آیا داروی این در قرآن کریم وجود ندارد؟ تنبلی، بی‌حالی، اتلافِ عمر، آیا این‌ها بیماری و بدبختی نیست؟ آیا داروی این‌ها در قرآن کریم نیست؟ لذا جمعِ شما جمعی است که انسان فکر می‌کند حضرت حجّت ارواحنا فداه توقّع دارند، ایشان منتظرِ شما هستند، ایشان قرآنِ ناطق هستند دیگر، روحِ قرآن کریم هستند، حقیقتِ قرآن کریم هستند، معنیِ قرآن کریم هستند، ترجمانِ قرآن کریم هستند، مجرای قرآن کریم هستند، مجلای قرآن کریم هستند، شما منتظر هستید ولی ایشان بیشتر منتظر هستند، ان شاء الله انتظارِ حضرت را برآورده کنیم.
[۱] سوره مبارکه فرقان، آیه ۳۰ (وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا)
[۲] الکافی، جلد ۲، صفحه ۷۸ (مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحَجَّالِ عَنِ اَلْعَلاَءِ عَنِ اِبْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ : کُونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ لِیَرَوْا مِنْکُمُ اَلْوَرَعَ وَ اَلاِجْتِهَادَ وَ اَلصَّلاَهَ وَ اَلْخَیْرَ فَإِنَّ ذَلِکَ دَاعِیَهٌ .)
[۳] سوره مبارکه محمد، آیه ۲۴
[۴] سوره مبارکه نمل، آیه ۶ (وَإِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ)
[۵] سوره مبارکه اسراء، آیه ۸۲
[۶] سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۴۵ (اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاهَ ۖ إِنَّ الصَّلَاهَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ ۗ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ)
پاسخ دهید