«فَبَشِّرْ عِبادِ * الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»[۱] ما خوب داریم و خوب‌تر داریم. خوب داریم و بد داریم. هم تشخیص خوب و بد با عقل و فکر است و هم در میان خوب‌ها، تشخیص خوب و خوب‌تر؛ آدم می‌تواند به مقصدی حرکت بکند که راه‌های مختلفی دارد، امّا از یک مسیر ممکن است انسان چند روز در راه باشد، اگر تحقیق بکند، فکر بکند، مسیری را پیدا می‌کند که یک ساعته برسد، صرفه‌جویی در عمر داشته باشد.

 تأکید قرآن شریف هم روی کیفیت بیشتر است  تا کمیّت. «ْأَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»[۲] آدم با یک کار دارای کیفیتی می‌تواند به نتایجی برسد که با زحمات زیاد بدنی به آن نمی‌رسد. بنابراین فکر برای انسان سرمایه است. آدم با فکر از عمر خود منافع بسیار زیادی می‌تواند ذخیره بکند و یکی از اموری که ما هر چه فکر بکنیم کم است، فکر در عالم آخرت است.

[۱]– سوره‌ی زمر، آیات ۱۷ و ۱۸٫

[۲]– سوره‌ی هود، آیه ۷ و سوره‌ی ملک، آیه ۲٫