از سیّد⁽منظور نوه  ى میرزاى شیرازى و پدر عیال حجت  الاسلام آقاى سیّداحمد فرزند سیّدعلى اشکورى است.⁾ نقل فرمودند که روزى در مجلس روضه ى آقاى خویى⁽مرجع بزرگ، ابوالقاسم بن على اکبر خوئى نجفى (۱۳۱۷ ـ؟)، صاحب اجود التقریرات و تألیفات دیگر.⁾ با پنج شش نفر از طلاّب و فضلا در محضر ایشان نشسته بودیم، قبل از روضه یا بعد از آن، آقاى خویى فرمودند: « از امارات چنین استفاده کردم که من ـ یعنى آیت اللّه خویى ـ امام زمان ـ عجّل  اللّه  تعالى فرجه  الشّریف ـ را درک مى کنم. »

سپس آیت اللّه بهجت ـ مدّظلّه ـ فرمودند: شاید منظور از این که امام زمان را درک مى کنم، تشرّفى براى خود ایشان باشد که آن حضرت را درک کنند، نه این که زمان ظهور آن حضرت و فرج عمومى در زمان ایشان مراد باشد، چنان که شخصى نقل مى کرد که در سال ۱۳۹۱ فرج حاصل مى شود که در آن سال وفات کرد، و معلوم شد که فرج مخصوص خودش منظور بوده است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد