آقاى عزیز، ظلم نکن؛ زیرا:« أَلْمُلْکُ یَدوُمُ مَعَ الْکُفْرِ، وَ لا یَدوُمُ مَعَ الظُّلْمِ. » سلطنت با کفر پایدار مى  ماند، ولى با ظلم پایدار نمى ماند.همیشه که نمى توانى ظلم کنى. یهودى ها وقتى که مسلمان ها را در گوشه اى تنها پیدا مى کردند، آنها را ضرب و شتم و اذیّت مى  کردند؛ ولى باید بدانیم که همیشه نمى  توانیم ظلم کنیم. معصیت هم ظلم به نفس است، معصیت مانند آن است که انسان لب چاه هزار مترى برود و بگوید: مى  توانم خود را به داخل چاه بیندازم، و به نظرش معصیت کار آسانى است، ولى عاقبت و فرجام آن چه؟ و چه بسا انسان را به اسفل سافلین و دَرَکات جهنم برساند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد