«قالَتِ الْأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَ لکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی قُلُوبِکُمْ وَ إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ * إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتابُوا».[۱] در این آیات کریمه، خداوند متعال در مقام هشدار و تنبّه بندگان خود است و به پیغمبر خود خطاب می‌کند که اعراب اظهار کردند که ما ایمان آوردیم، پیامبر به آن‌ها اظهار بکن، تو هم به آن‌ها بگو. آن‌ها می‌گویند، تو هم به آن‌ها بگو، بگو که: نگویید ما ایمان آوردیم، بلکه آن که درست است این است که بگویید: ما اسلام را قبول کردیم. یعنی تسلیم هستیم. «وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی قُلُوبِکُمْ» شما هنوز بلوغ پیدا نکردید، هنوز دل شما باور نکرده است. «لَمَّا» یعنی حالت یک توقّعی، یعنی تاکنون نشده است، در حالی که متوقّع است که بشود. یعنی دیر می‌شود. شیطان آدم را وادر به گناه می‌کند، می‌گوید: بعد توبه می‌کنی. وقتی آدم را آلوده کرد، نجس کرد، بعد هم می‌گوید: هنوز وقت زیاد داری، حالا بعداً این تسویف که در اخلاقیّات آمده است، نفس انسان را گرفتار سوف سوف می‌کند. یعنی همیشه وعده می‌دهد که بعداً، بعداً هم نخواهد بود. «وَ لَمَّا یَدْخُلِ الْإیمانُ فی قُلُوبِکُمْ» هنوز ایمان شما، ایمان باطنی نیست. ایمان قلبی نیست.
[۱]– سوره‌ی حجرات، آیات ۱۴ و ۱۵٫
پاسخ دهید