شیخ طوسی به سند خود از حرث بن یعلی بن مره و او از پدرش و او از جدّش نقل کرده است که گفت:

چون رسول خدا (ص) وفات یافت، حضرت را با پارچه‌ای پوشاندند؛ رسول خدا (ص) زیر پارچه قرار داشت و علی (ع) کنار حضرت صورت خود را بر کف دستش گذاشته بود و باد، کنار پارچه را بر صورت علی (ع) می‌زد. راوی گفت: مردم بر در خانه و در مسجد، فریاد می‌زدند و گریه می‌کردند؛ ناگاه از میان خانه صدایی شنیدیم (ابلیس) که می‌گفت: پیامبرتان پاک و پاکیزه است، او را نشویید و دفنش کنید. راوی گفت: علی (ع) را دیدم که با نگرانی سرش را بلند کرد و فرمود: خفه شو ای دشمن خدا! خود حضرت، غسل و کفن و دفنش را به من سپرده و این،‌ سنّت است. راوی گفت: سپس منادی دیگری آواز داد: ای علیّ بن ابی‌طالب! شرمگاه رسول خدا را بپوشان و روپوشش را بر مدار.

روی الطّوسیّ:

أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ، عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنِ الْحَارِثِ بْنِ یَعْلَى بْنِ مُرَّهَ عَنْ أَبِیهِ، عَنْ جَدِّهِ قَالَ: قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَسُتِرَ بِثَوْبٍ وَ رَسُولُ اللَّهِ خَلْفَ الثَّوْبِ وَ عَلِیٌّ (ع) عِنْدَ طَرَفِ ثَوْبِهِ وَ قَدْ وَضَعَ خَدَّیْهِ عَلَى رَاحَتِهِ وَ الرِّیحُ تَضْرِبُ طَرَفَ الثَّوْبِ عَلَى وَجْهِ عَلِیٍّ قَالَ: وَ النَّاسُ عَلَى الْبَابِ وَ فِی الْمَسْجِدِ یَنْتَحِبُونَ وَ یَبْکُونَ وَ إِذاً سَمِعْنَا صَوْتاً فِی الْبَیْتِ أَنَّ نَبِیَّکُمْ طَاهِرٌ مُطَهَّرٌ فَادْفِنُوهُ وَ لَا تُغَسِّلُوهُ. قَالَ فَرَأَیْتُ عَلِیّاً (ع) حِینَ رَفَعَ رَأْسَهُ فَزِعاً فَقَالَ: اخْسَأْ عَدُوَّ اللَّهِ فَإِنَّهُ أَمَرَنِی بِغُسْلِهِ وَ کَفْنِهِ وَ دَفْنِهِ وَ ذَاکَ سُنَّهٌ قَالَ: ثُمَّ نَادَى مُنَادٍ آخَرُ غَیْرَ تِلْکَ النَّغْمَهِ یَا عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ اسْتُرْ عَوْرَهَ نَبِیِّکَ وَ لَا تَنْزِعِ الْقَمِیصَ.^[۱]

[۱] ـ التهذیب ۱: ۴۶۸ ح ۱۵۳۵، عنه البحار ۲۲: ۵۴۱ ح ۵۳٫