[پس از ذکر آداب و ادعیه‌ای در هنگام غسل می‌فرماید:]
و این ذکرها چنانکه می‌بینی، شاهدی است بر این‌که هدف اصلی و مقصود مهمتر، پاکی گشاده شدن سینه [شرح صدر] است. و آن بنابر آنچه از پیامبر گرامی روایت شده: «نوری است که در دل می‌افتد، و با آن سینه گشاده می‌شود؛ و علامتش خلاصی یافتن از دار الغرور و خانه‌ی فریب دنیا، و بازگشت به دار الخلود و سرای جاودانه است.»
و مقصود از آن [نور] بنابر نظر بعضی از اهل حقیقت، نور معرفت نفس است به گونه‌ای که حقیقت نفسش را –بی‌صورت و بی‌مادّه- نوری ببیند که دارای حیات و علم است. و چنانکه برخی اساتید گفته‌اند: نوری است که در پایان «مناجات شعبانیّه» به آن اشاره شده است:
«و اَلحِقنی بِنُورِ عِزِّکَ الاَ بهجِ فأکُونَ لَک عارِفاً.»
«مرا به نور عزّتت که سرورآفرین و لذّت‌بخش‌ترین است متّصل به فرما، تا عارف و شناسای تو گردم!»
منبع: کتاب به سوی دوست، ص ۱۲۷
پاسخ دهید