ما باید مثل خدا، عیب ‌پوش بنده ‌های او باشیم. پروردگار توقّع دارد که ما این کارها را از او یاد بگیریم.  «تَخَلَّقُوا بِأَخْلَاقِ اللَّهِ»؛ به اخلاق خدایی متخلّق بشوید. خداوند یک عمر عیوب ما را پوشانده است. الآن اگر من یک عیب از کسی بدانم طاقت ندارم این عیب را درون خود نگه دارم و می خواهم به همه بگویم ! به دیگری می‌گوید: می‌خواهم یک چیزی در مورد فلان کس به تو بگویم…نه، غیبت می‌شود! نفر روبرو هم بدتر حریص می‌شود و اصرار می کند که تو را به خدا بگو، این‌جا که کسی نیست. باید بگویی! این‌طور در خانواده‌ها غیبت می‌شود، اسرار مردم همین‌طور فاش می‌شود. از اوّل اصلاً شروع نکن، دیگران را حریص نکن تا بخواهند عیوب دیگران را بدانند، اصلاً عیب دیگری را درخود دفن کن، «تَخَلَّقُوا بِأَخْلَاقِ اللَّهِ».