مطلب زیر را بادقت مطالعه فرمایید کمتر روی این مورد کارشده است
برخی گفته اند عمربن‏خطاب همیشه از استفاده از کتبی که از کشورهای فتح شده به مدینه آورده می‏شدند مخالف بود و می‏گفت: «آن کتابها زاید بر احتیاجات ماست تا آن وقت که قرآن نزد ما می‏باشد ما را کفایت می‏کند.» و طبق دستور او آنها را با آتش می‏سوزاندند.
به دستور عمربن خطاب کتابخانه های ایران و مصر سوزانده شد و آنچه از علم و فرهنگ تا آن زمان در مراکز اصلی و باستانی تمدن بشری باقی بود از بین رفت.
به عنوان مثال نقل کرده اند که در اسکندریه مصر عَمْرو بن عَاص والی آن دیار به دستور خلیفه شروع کرد به تقسیم و تفریق کتابها بر حمّامهای اسکندریّه و سوزاندن آنها در تنوره‏ها و تون‏های آنها و شش ماه طول کشید تا همه سوخت و از بین رفت.
در مقابل امام علی (علیه السلام) به پیروانش می‏فرمود: «دانش را به خانه بیاورید ولو اینکه از مکانهای دوردست باشد.»
او در نهج‏البلاغه می‏فرماید: «دور از اخلاق یک مرد آزاده است که چاپلوسی کند و یا به دیگران حسادت ورزد جز اینکه در جستجوی دانش باشد.»
همچنین در جریان فتح ایران در زمان خلافت عمر یکی از غنائمی که به دست مسلمانان افتاد قالی بزرگ زربافت کاخ سفید مدائن بود، این قالی بیش از ۳۵۰ متر طول داشت که مورخان از آن به عنوان بهارستان کسری یاد کرده‏اند.
این قالی که از آثار فرهنگی آن زمان به حساب می آمد را به چندین قطعه قابل استفاده در آوردند و قطعات آن را بین مسلمانان تقسیم کردند. [۱]
[۱] رجوع شود به: تاریخ تمدّن اسلامی جُرْجی زَیْدان ج ۳، ص ۴۰، فتاوی صحابی کبیر، ص ۱۷۳، صواعق ابن حجر مکی ، ص ۷۸، تاریخ الخلفا جلال الدین سیوطی ، ص ۶۶، فصول المهمه نورالدین صباغ مالکی ، ص ۱۸.