آیا تغییر ساختاری در تاریخ علویان ترکیه و علویان سوریه رخ داده است؟ این پرسشی است که در این مقاله بر آن متمرکز می‌شویم تا شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو گروه را تحلیل کنیم.
از اوایل قرن بیستم تبعیض‌های قدیم در دوره امپراتوری عثمانی علیه این دو گروه اقلیت پایان یافت و سیاست کمال آتاتورک در ترکیه و نیز فرانسه در سوریه، درها را به روی علویان در این دو جامعه گشود، به گونه‌ای که هر یک توانستند آثار پایداری بر جوامع خود بگذارند. تأثیرات سیاسی این دو گروه در خلال هفتاد سال اخیر به طور چشم‌گیری افزایش یافته است. تغییر شرایط اقتصادی و اجتماعی مستلزم برجسته شدن درک موقعیت‌های جدید آنان بود، به طوری که این تغییرات پاسخی محسوب می‌شد به گسترش و توسعه جوامع آنها نسبت به دیگر گروه‌ها در ترکیه و سوریه؛ عواملی که هم ایجابی و هم سلبی بود.