یکی از روشهای ابن تیمیه در مقابله با مخالفینش، تهمت زدن به آنها می باشد، وی در نقد عقائد شیعه کتابهایی نوشته و در آنها تهمتهای زیادی به شیعه و علمای شیعه زده است. یکی از تهمتهای وی، تهمت دخالت خواجه طوسی در سقوط بغداد در حمله مغول می باشد. ۶۵ سال بعد از سقوط بغداد به دست هلاکوخان، ابن تیمیه این تهمت را نشر داده و دیگران از وی گرفته اند. در حالیکه کتابهای متعددی در این رابطه قبل از او نوشته شده و علمای اهل سنت نیز در این جریان حضور داشته اند ولی هیچکرام به این مطلب اشاره هم نکرده اند. بلکه نقش مسیحیت در این حمله برجسته تر است.