ذهن، جای علم است امّا قلب جای ایمان و نور است، جای محبّت است، جای عشق است، انسان با دل خود عاشق می‌شود، با فکر خود عاشق نمی‌شود، گاهی فکر انسان را از عشق به چیزی منع می‌کند امّا دل در اختیار فکر نیست، دل برای خود قانونی دارد، دل سازمان جدایی است.

مؤمنی که تعقّل دارد صرف عقلانیت او نیست، خدا در دل او تصرّف کرده و مهر به امیر المؤمنین (علیه السّلام)، عشق به امام زمان (عجّل الله فرجه)، سوز دل نسبت به امام حسین (علیه السّلام) را قرار داده است.