ماهِ شعبان ماهِ بسیار نورانی و پُرگَنجی است. مرحوم «سیّد بن طاووس» سیّدِ اهلِ مراقبه این ماه‌های سال را منازلی تصویر می‌کنند و تصوّر داشتند که هر کدام از این ماه‌ها برایِ سالک الی الله یک منزلی است که باید توشه‌ی منزلِ بعد را از این منزل بهمراهِ خود ببرد، در هرکدام از این منازل توشه‌های عظیمی است که سالک را به مقصد می‌رساند، ولی ماهِ رجب و شعبان و رمضان، این سه ماه ویژه است، خدای متعال در این سه ماه محتوایی قرار داده است، اسراری در لحظات و ساعات و شب‌ها و ایّامِ این سه ماه نهفته است که اهلِ راز می‌دانند.

ماهِ رجب مقدّمه‌ی رسیدن به فیوضاتِ ماهِ شعبان است، یا مانندِ کلاس می‌ماند، کسی که کلاسِ اول را طی نکند از کلاسِ دوم بهره‌ای ندارد، اما اگر کلاس اول را خوب دیده باشد در کلاس دوم مسلط است و محتوای بیشتری بدست خواهد آورد، ماهِ شعبان بعد از ماهِ رجب است و یک کلاسِ بالاتر است، و چون وجود نازنین نبیِ مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم واسطه‌ی فیض علی الاطلاق هستند، «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ»[۱]، هر نوری به هر کسی می‌رسد از وجود مبارک حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است که به او عاید می‌شود، و مجرای فیض بودنِ وجود نازنینِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم با رحلتِ ایشان تعطیل نشده است، هم شاهدِ علی الاطلاق هستند و هم رسولِ علی الاطلاق هستند و هم وساطتِ در فیض دارند. هم در سیرِ نزول و هم در سیرِ صعود، هرچه باید از ما به خدای متعال تقدیم بشود وجودِ نازنینِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم دریافت می‌کنند و شاهدِ کارنامه‌ی ما هستند و کارنامه‌ی ما را امضاء می‌کنند، و هرچیزی که بناست از خدای متعال به بندگان برسد اراده فرموده است که از طریقِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به ما برسد، و این ماه برای حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم ماهِ خاصّ خودِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم است و اختصاص به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم دارد.

[۱] سوره مبارکه انبیاء، آیه ۱۰۷