آب مفهومى جامع است و مصادیق بسیار دارد. علم هم یکى از مصادیق آب است. علم در حقیقت آب زندگانى است و عالم براى همیشه زنده است: «اَلعُلماءُ باقُونَ کَما بَقِىَ الدَّهْر».[۱] منظور از این علم، علم تدبیر و فرمانروایى است. در آیه اى که فرمود: «وَکانَ عَرشُهُ عَلَى الْماء»[۲] یا «ثُمَّ استَوى عَلَى الْعَرش»[۳] آب زندگانى و آب حیات که علم و قدرت الهی است، زیر بناى تمام مسائل عالم است نه آب ظاهرى؛ زیرا آب ظاهرى مانند خاک و هوا بعدا پدید آمده است. آب ظاهرى حقیقتى دارد که که عرش بر آن استوار است؛ چنان که آتش و هوا و خاک هم روى آب است. بنابراین، آبى که عرش بر آن استوار است شى ءِ مادى نیست و مى تواند یک حقیقت معنوى باشد.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – یَا کُمَیْلُ هَلَکَ خُزَّانُ الْأَمْوَالِ وَ هُمْ أَحْیَاءٌ وَ الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ أَعْیَانُهُمْ مَفْقُودَهٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِی الْقُلُوبِ مَوْجُودَهٌ؛ بحارالأنوار، ج ۱، ص ۱۸۷٫

[۲] – سوره هود۱۱: آیه ۷٫

[۳] – سوره اعراف۷: آیه ۵۴٫