از آقاى اشعرى که عالِم راستگویى است نقل شده که مى گفت: دایى من که سیّد، و از شاگردان مرحوم شیخ فضل اللّه نورى⁽مرحوم فضل اللّه   بن عباس نورى شهید (؟ ـ ۱۳۲۷)، صاحب تذکره الغافل و ارشاد الجاهل و…⁾ ـ رحمه اللّه ـ بود، در شبى که جنازه ى ایشان را به قم آورده بودند تا فردا در حجره دفن کنند، در همان حجره صداى قرآن از جنازه ى آن مرحوم شنیده بود.

آقاى دیگرى نقل کرده است: لب ایوان مقبره، در صحن مطهر حضرت معصومه ـ علیهاالسّلام ـ نشسته بودم، شنیدم از توى مقبره ى مرحوم شیخ فضل اللّه نورى ـ رحمه اللّه   ـ صداى قرآن مى آید. به طرف مقبره رفتم، دیدم کسى نیست، بازگشتم تکرار شد، خلاصه یقین کردم که صداى قرآن از خود صاحب قبر است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد