دینوری گفته است:

گفته‌اند: چون عبّاس بن علی فراوانی کشتگان را دید، به برادرانش عبدالله، جعفر و عثمان پسران علی (ع) (که مادر همگی‌شان امّ البنین عامری از آل وحید بود) گفت: «جانم به فدایتان! پیش بروید و از سرور خودتان دفاع کنید تا در راه او به شهادت برسید.» پس همگی تاختند و در مقابل امام حسین (ع) قرار گرفتند و با چهره‌ها و گلوهای خود به دفاع از امام پرداختند.

قال الدّینوریّ:

قالوا: و لمّا رأی ذلک [کثره القتلی] العبّاس بن علیّ، قال لإخوته: عبدالله، و جعفر، و عثمان، بنی علیّ، (ع)، و أُمهّم جمیعاً أُمّ البنین العامریّه من آل الوحید: «تقدّموا، بنفسی أنتم، فحاموا عن سیّد کم حتّی تموتوا دونه».

فتقدّموا جمیعاً. فصاروا أمام الحسین (ع) یقونَه بوجوههم و نحورهم.[۱]

[۱]– الاخبار الطّوال: ۲۵۷، الارشاد: ۲۴۰ مع اختلاف.