در این سوال دو پرسش مطرح شده که به ترتیب پاسخ خواهیم داد:
چرا با وجود حضرت علی و دیگر افراد حاضر در خانه، حضرت زهرا سلام الله علیها در را باز کرد؟
در جواب از این سوال توجه به چند امر مطلب را روشن خواهدکرد:
أوّلاً: ازآن چه که از برخى از روایات استفاده مى‏شود: حضرت فاطمه سلامالله علیها نزدیک در ورودى منزل بود و با دیدن عمر و همراهان وى، در را به روى آنان بست.

مرحوم عیاشى در تفسیرش، شیخ مفید در الإختصاص و… نوشته‌اند:
عمر گفت: برخیزید تا پیش او (علی) برویم، پس ابوبکر، عمر، عثمان،‌ خالد بن ولید، مغیره بنشعبه،‌ ابوعبید جراح، سالم مولى ابوحذیفه، قنفذ و من به همراه او راه افتادیم، چوننزدیک خانه رسیدیم، فاطمه آنان را دید و لذا در را بست و شک نداشت که بدون اجازه وارد نخواهند شد، عمر در را با لگد شکست، سپس وارد خانه شدند و علی را بیرون آوردند در حالى که به خاطر این پیروزى الله اکبر مى‌گفتند. (عیاشی، تفسیر العیاشی، ج۲،ص۶۷؛ شیخ المفید،الاختصاص ص ۱۸۶؛ مجلسی، محمد باقر ,بحار الأنوار، ج ۲۸، ص ۲۲۷)

پس در حقیقت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها چون نزدیکترین فرد به درب خانه بوده به محض مشاهده افراد مهاجم، برای اینکه آنان نتوانند وارد منزل شوند به پشت درب خانه رفته بوده تا درب خانه را ببندد و در اینجاست که آن وقایع دردناک وجانسوز اتفاق می افتد.
ثانیاً: حضرت صدیقه شکى نداشت که جمعیت بدون اذن داخل منزل نخواهند ‏شد؛ چون نص قرآن است که بدون اجازه وارد خانه کسى نشوید:
یَأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَدْخُلُواْ بُیُوتًا غَیرَْبُیُوتِکُمْ حَتىَ‏ تَسْتَأْنِسُواْ وَتُسَلِّمُواْ عَلىَ أَهْلِهَا ذَالِکُمْخَیرٌْ لَّکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ.فَإِن لَّمْ تجَِدُواْ فِیهَا أَحَدًافَلَا تَدْخُلُوهَا حَتىَ‏ یُؤْذَنَ لَکمُ‏ْ وَإِن قِیلَ لَکُمُ ارْجِعُواْفَارْجِعُواْ هُوَ أَزْکىَ‏ لَکُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیم‏.( النور / ۲۷ و ۲۸)
اى افرادى که ایمان آورده‏اید! در خانه‏هایى غیر از خانه خود واردنشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن خانه سلام کنید این براى شما بهتر است شایدمتذکّر شوید! و اگر کسى را در آن نیافتید، وارد نشوید تا به شما اجازه داده شود واگر گفته شد: «بازگردید!»بازگردید این براى شما پاکیزه‏تر است و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است!.
بر طبق نص این آیه شریفه اگر آن غاصبان و مهاجمان ذره ای ایمان داشتند مرتکب چنین عمل زشت و دور از انسانیت و مسلمانی نمی شدند.

ثالثاپیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هم در موارد متعددی به همسران خود اجازه می داد که در را باز کنند و این هیچ مشکلی نداشت به طور نمونه نقل می کنند: روزی رسول خدا (ص) وارد خانه امّ‌سلمه شد؛ چون آن روز نوبت آمدن آن حضرت به خانه وى بود، مدتى نگذشته بود که علی آهسته دقّ الباب کرد، رسول خدا (ص) بیدار شد، امّ‌سلمه پاسخ نداد، اما پیامبر فرمود: بلند شو و در را باز کن….(ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق ، ج ۴۲، ص ۴۷۰؛ الرافعی القزوینی، التدوین فی أخبار قزوین(متوفای۶۲۳ هـ)، ج ۱، ص ۸۹ )
نیزاز عایشه هم نقل شده که موارد متعددی با اینکه پیامبر در خانه بوده ولی وی به دستوررسول خدا در را باز کرده است.(الطبرسی، الاحتجاج، ج۱، ص ۲۹۲ و ۲۹۳؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج ۳۸ ص ۳۴۸).

رابعا: دفاع از امام معصوم بر همه واجب است و اینجا نباید بر حضرت صدیقه طاهره خرده گرفت که چرا در را باز کرده است بلکه باید به این همه بزرگواری و ولایت مداری احسنت گفت که در آن شرائط سخت آن حضرت خود را فدای امام زمان خویش می کند و در دفاع از آن حضرت به پا می خیزد.

نتیجه:
اولاً: صدیقه شهیده، برای باز کردن درب خانه نرفته بوده است ؛ بلکه کنار در ایستاده بود که با دیدن عمر و همراهان او به داخل خانه رفت و در را بست؛ پس اصلا حضرت زهرا سلام الله علیها برای باز کردن درب نرفته بود بلکه به محض اینکه متوجه شد مهاجمان قصد ورود به منزل را دارند برای جلوگیری ازاین امر به پشت درب خانه آمده بود.

ثانیاً: حتى اگر این مطلب صحت نیز داشته باشدو حضرت برای باز کردن درب منزلش رفته باشد، به دلیل این که عین همین قضیه براى رسولخدا صلى الله علیه وآله پیش آمده و آن حضرت به همسران خود دستور داده‌اند که در راباز نمایند، جای اشکال و ایرادی باقی نمی ماند چرا که این کار امری طبیعی بوده است.

ثالثا دفاع از امام معصوم تحت هر شرائطی و بر هر شخصی واجب است.

اما دررابطه ی سؤال دوم

چرا افراد حاضر در خانه به خصوص حضرت علی علیه السلام در آن صحنه(زدن فاطمه الزهرا ) هیچ واکنشی از خود نشان نداد ؟
حضرت امیر علیه السلام در ماجرای جانسوز حمله عمر به حضرت زهرا سلام الله علیها از خود واکنش نشان داده است ؛ ظاهرا شبهه گران دروغگویی که این شبهه را ذکر کرده اند حتی کتب خودشان را هم مطالعه نکرده اند که گرفتار این اشتباه فاحش شده اند, ما برای نمونه به دو مورد از منابعی که این واقعه را ذکر کرده اند(از اهل سنت وشیعه) اشاره می کنیم:آلوسى مفسر مشهور اهل تسنن مى‌نویسد: أنه لما یجب على غضب عمر وأضرم النار بباب على وأحرقه ودخل فاستقبلته فاطمه وصاحت یا أبتاه ویا رسول الله فرفع عمر السیف وهو فى غمده فوجأ به جنبها المبارک ورفع السوط فضرب به ضرعها فصاحتیا أبتاه فأخذ على بتلابیب عمر وهزه ووجأ أنفه ورقبته؛ عمر عصبانی شد و درب خانه علی را به آتش کشید و داخل خانه شد، فاطمه سلام الله علیها به طرف عمر آمد و فریاد زد: «یا ابتاه، یا رسول الله»! عمر شمشیرش را که در غلاف بود بلند کرد و به پهلوى فاطمه زد، تازیانه را بلند کرد و بر بازوى فاطمه زد، فریاد زد: « یا ابتاه » (بامشاهده این ماجرا) علی (ع) ناگهان از جا برخاست و گریبان عمر را گرفت و او را به شدت کشید و بر زمین زد و بر بینى و گردنش کوبید(الآلوسی البغدادی، العلامه أبی الفضل شهاب الدین السید محمود (متوفای۱۲۷۰هـ)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج۳، ص۱۲۴، ناشر: دار إحیاء التراث العربی –بیروت. )آلوسى اینروایترا بدون هیچ حاشیه و نقدى نقل کرده و رد نکرده است که حکایت از پذیرفتن آن دارد.

سلیم بن قیس نیز می نویسد: با مشاهده ی این جریان( جسارت عمر)، ناگهان علی(ع) از جا بلند شد و یقه ی عمر را گرفت و او را محکم کشید و بر زمینزد و به بینی و گردنش کوبید و خواست او را بُکشد….،که فرمایش پیامبر و وصیت او را به یاد آوردو فرمود: قسم به خدائی که محمّد را به پیامبری ارج نهاده است، ای پسر صهاک (منظورعمر است) اگر نبود کتابی از طرف خدا و نیز عهدی که با رسول الله(ص) کرده، می فهمیدی که نمی توانی داخل خانه ی من شوی!
در اینجا، عمر از دست علی آزاد شد و از مردم کمک خواست.( سلیم در کتاب اسرار آل محمد (ص) فصل چهارم، صفحه ۳۲)

منبع:پرسمان