«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ»

«إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ».[۱]

تسلیت به مناسبت شهادت امیر المؤمنین (علیه السّلام)

شهادت مولی الموحّدین، امیر المؤمنین، اسوه العارفین، کلیددار بهشت، قسیم جنّت و نار، سرّ الأنبیاء، حقیقت وجود نبوی، صاحب سرّ انبیاء، فخر اولیاء، حضرت علی (علیه السّلام) بر امام زمان (عجّل الله فرجه) و بر همه‌ی دلدادگان به حقیقت تسلیت باد.

سنگینی شهادت حضرت علی (علیه السّلام)

شهادت حضرت امیر (علیه السّلام) آن‌قدر سنگین است که هنگامی که عبدالرّحمن بن ملجم (لعنه الله علیه، اشقی الأوّلین و الآخرین)، کسی که به این شقاوت زیر این آسمان پیدا نشده است، «أشقی الأوّلین و الآخرین»، وقتی بر فرق مبارک امیر المؤمنین (علیه السّلام) شمشیر زد، صدا از آسمان آمد: «تَهَدَّمَتْ وَ اللَّهِ أَرْکَانُ الْهُدَى»،[۲] والله پایه‌های هدایت منهدم شد.

ولایت، مهر تأیید ایمان

ولایت جذبه است، تا جذبه نباشد عبادت بالا نمی‌رود؛ ولایت، روح است؛ ولایت، حیات است؛ ولایت، حیات طیّبه است؛ ولایت، باطن است لذا در این آیه‌ی کریمه «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ».

اتّحاد وجود پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و امیر المؤمنین (علیه السّلام)

پیامبر اکرم، شریعت آورده است امّا هم در زمان پیغمبر و هم بعد از زمان پیغمبر، خداوند متعال، امیر المؤمنین (علیه السّلام) را جان پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) معرّفی کرده است: «وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ»[۳] در وجود نبی مکرّم اسلام، حقیقت علوی مستتر است. لذا جذبه‌ی دل‌ها به امیر المؤمنین (علیه السّلام) واگذار شده است. هر کسی با علی (علیه السّلام) و ولایت و امامت ارتباطی ندارد، مجذوب پروردگار متعال نخواهد شد، چنین شخصی از اسفل سافلین جهنّم بالا نخواهد آمد و برای همیشه در چاه ضلالت باقی خواهد ماند. آن کسی که نجات اوّلین و آخرین به دست او است، وجود نازنین حضرت امیر (علیه السّلام) است که با پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) از یک حقیقت هستند: «أنَا وَ عَلیٌّ»[۴]، هم نسبت به امّت تا همیشه، تا ابد الآباد سمت ابوّت را دارند. دست تربیت آن‌ها، دست نوازش آن‌ها هر کسی را رشد می‌دهد، الهی می‌کند و او را عرشی می‌سازد و هم نسبت به گذشتگان تضمین بقا دارند. به همین دلیل است که حضرت امیر (علیه السّلام) فرمود: «یا علىّ کُنتُ مع الانبیاء سرّاً و مع خاتَم الأنبیاء سرّاً و علانیهً»، وجود نازنین علی (علیه الصّلاه و السّلام) با حقیقت نبوی هم در باطن و هم در ظاهر متّحد است.

شوق حضرت علی (علیه السّلام) برای مرگ

ما باید بر این خسارتی که بر بشریت وارد شد خون گریه کنیم و درِ رحمت الهی را با این جنایتی که به روی بشریت کردند بستند و هم باید بدانیم که در دنیا و آخرت حلّال مشکلات، امیر المؤمنین (علیه السّلام) است. فتح دل‌ها، به دست حضرت امیر (علیه الصّلاه و السّلام) است. اوّل امیر المؤمنین (علیه السّلام) است و آخر هم امیر المؤمنین (علیه السّلام) است. از او شروع می‌شود و به دست مبارک او کسی به مقصد می‌رسد. عالم داغدار شد، همه‌ی کائنات در این فاجعه‌ی عظمی نالیدند امّا آنچه بر لب‌های مبارک مولی موحّدین، امیر المؤمنین (علیه السّلام) آمد این بود: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَهِ»[۵]، قسم به پروردگار که من راحت شدم. امیر المؤمنین (علیه السّلام) فرمود: من و مرگ مثل تشنه‌ای بود که به آب رسید. حضرت امیر (علیه السّلام) دنبال این شب بود و امشب شب وصال حضرت امیر (علیه السّلام) در ۰۵:۲۸؟؟ بود.

تسلیت به امام زمان (عجّل الله فرجه) به مناسب شهادت امیر المؤمنین (علیه السّلام)

من هم به امام زمان (عجّل الله فرجه) و به همه‌ی عزیزان تسلیت عرض می‌کنم و انتظار دارم آقا جان ما، حضرت حجّت (ارواحنا فداه) عرض تسلیت ما را و شرکت ما را در غم خود بپذیرند و دست ما را به دامن جدّ خود امیر المؤمنین (علیه السّلام) متّصل کنند و بیمه کنند که ما در دامن علی باقی خواهیم بود و دست عنایت و ولایت امیر المؤمنین (علیه السّلام) از دست ما برداشته نخواهد شد.

«وَ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ».

پایان

[۱]– سوره‌ی رعد، آیه ۷٫

[۲]-‌ بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج ‏۴۲، ص ۲۸۲٫

[۳]– سوره‌ی آل عمران، آیه ۶۱٫

[۴]-‌ بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج ‏۱۶، ص ۹۵٫

[۵]– بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج ‏۴۲، ص ۲۳۹٫