جهت دعا این امور لازم است:
۱ـ ثنا و تعظیم و تمجید ساحت مقدّس حضرت حقّ ـ تبارک و تعالى ـ.
۲ـ اقرار به گناهان و اظهار ندامت از آن، که تقریبا به منزله ى توبه یا ملازم آن است.
۳ـ صلوات بر محمّد و آل محمّد ـ علیهم السّلام ـ ، که وسیله و واسطه ى فیض هستند.
۴ـ بکا و گریه، و اگر نشد تباکى، ولو خیلى مختصر.
و بعد از این ها درخواست حاجت که در این صورت، برآورده شدن حاجت برو و برگرد ندارد.البته اگر این مطالب (یعنى ثنا و تعظیم و تمجید، اقرار به گناهان، صلوات، و بکا و تباکى) در سجده باشد، مناسب تر است. و تأثیر بکا در این میان به جایى مى رسد که در عمل اُمّ داوود و نیز در قنوت وتر آمده است:« فَإِنَّ ذلِکَ عَلامَهُ الاْءِجابَهِ. »بحار الانوار، ج ۹۵، ص ۴۰۴؛ اقبال الاعمال، ص ۶۶۳٫این نشانه ى مستجاب شدن [دعا] است.و در اذن دخول ائمّه ى اطهار ـ علیهم السّلام ـ نیز وارد شده است:« فَهُوَ عَلامَهُ [الْقَبوُلِ وَ] الإِْذْنِ. »بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۲۱۱؛ ج ۴۱۸، ص ۱۹۹؛ البلد الأمین، ص ۲۷۵؛ مصباح المتهجّد، ص ۷۱۹٫این علامت اذن [دخول و قبولى] است. یعنى: راه تکوینى است به خدا، و ارتباط با غیب است، البتّه براى کسى که این مطالب را باور کند.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید