حضرت حمزه که سلام و درود خداوند بر او باد، عموی پیغمبر است،  منتهی سن او تنها ۲ سال بیشتر از پیغمبر بوده است و در نقل های تاریخی داریم که وقتی پیامبر عظیم الشأن ما صلی الله علیه و آله وسلم به دنیا آمد، به سبب شوک ناشی از رحلت نابهنگام پدر جوانش، حضرت آمنه علیها‌السلام قادر به شیردهی به پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم نبود و آن حضرت پیش از آنکه به حلیمه سپرده شود، به کنیزی به نام ثویبه سپرده شد تا پیغمبر را شیر دهد و این کنیز قبل از پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم حضرت حمزه را شیر داده بود.

حمزه علیه‌السلام در دوران رسالت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم در مکه در سال ۵ بعثت، اسلام آورد و اسلام او وقتی برای دیگران آشکار شد باعث قوت بیشتر کار پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم شد. اما با وجود دلاوری‌ها و شخصیتی که داشت هرگز نتوانست نقشی را که حضرت ابوطالب علیه‌السلام در حمایت و دفاع از رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ایفا کرد، داشته باشد. بعد از هجرت به مدینه حضرت حمزه علیه‌السلام در خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به خوبی حضور دارد و در کنار مسجد پیغمبر خانه‌ای برای خود بنا کرد که بعد از نازل شدن حکم بسته شدن درهای خانه‌ها جز خانه امیرالمومنین علیه‌السلام او هم در خانه خود را به مسجد بست.

جناب حمزه در جنگ بدر حماسه آفریده است و شیبه بن ربیعه عموی هند، زن ابوسفیان را در نبرد تن به تن به هلاکت رسانید و در حین آن جنگ از خود دلاوری‌های بسیاری نشان داد و در جنگ بزرگ احد هم او با همه وجود از اسلام و رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم دفاع کرد و هنگامی که مسلمانان در اثر نافرمانی رسول خدا پیروزی را با شکست جابجا کردند و بسیاری از مسلمانان گریختند، حضرت حمزه علیه‌السلام مردانه ایستاد و با همه وجود در برابر دشمن جنگید که توسط وحشی با نیزه‌ای هدف قرار گرفت و به شهادت رسید.