شیخ  صدوق گفته است:

امام صادق (ع) از پدرش امام باقر (ع) روایت کرده که فرمود: حسین بن علی (ع) دو انگشتر داشت. نقش یکی از آن‌ها «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، عُدَّهٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ» بود و نقش دیگری «إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ». نقش انگشتر امام سجّاد (ع) چنین بود: «خَزِیَ وَ شَقِیَ قَاتِلُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع)» (قاتل حسین بن علی، خوار و بدبخت شد).

 قال شیخ الصّدوق:

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى الدَّقَّاقُ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْکُوفِیُّ، قَالَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ النَّخَعِیُّ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ یَزِیدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ (ع) قَالَ:

کَانَ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) خَاتَمَانِ نَقْشُ أَحَدِهِمَا: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، عُدَّهٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ» وَ نَقْشُ الْآخَرِ «إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ»، وَ کَانَ نَقْشُ خَاتَمِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (ع) «خَزِیَ وَ شَقِیَ قَاتِلُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع)».[۱]

[۱]– الامالی للصدوق: ۱۱۳ ح ۷: الکافی ۶: ۴۷۴ ح ۸ فیه: وَ خَاتَمِ الْحُسَیْنِ (ع): إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ، دلائل الامامه ۱۸۱، البحار ۴۳: ۲۴۷ ح ۲۲ و العوالم ۱۷: ۳۰ ح ۱ عن الامالی.