شب میلاد شاه دین حسن است
عید دوم امام ممتحن است
مجتبی ماه برج مصطفوی
مهر رخشان چرخ مرتضوی
سبط اول، ولیّ بار خدا
مه تابان زهره‌ی زهرا
بحر جوشان دانش و تقوی
مظهر حلم و کان جود و سخا
سبزپوش بهشت سرمد اوست
یوسف دوده‌ی محمد اوست
حلم او برترین شجاعت بود
مظهر صبر و استقامت بود
نکته باریکتر زِ مو اینجاست
درک این نکته خاص اهل ولاست
سبب صلح با معاویه‌اش
که خدایش بَرَد به هاویه‌اش
بُد از آن تا زمان برای قیام
مقتضی گردد ای خجسته مرام
تا که بر ظلم آل بوسفیان
پِی برندی عموم خرد و کلان
تا قیام شهید کرببلا
پرده‌ها را همی زند بالا
تا زبان دراز بد گویان
نشود باز بر نکوخویان
نشنیدی که پیش ازطوفان
شود آرامشی عیان به جهان
صلح سلطان دین حسن آن بود
که سکوتی به قبل طوفان بود
الغرض طبق گفته‌ی نبوی
حق بوَد با دو زاده‌ی علوی
قاعدا یا که قائما حسنین
دو امامند و عرش حق را زین
پیِ حسن ختام نکته‌ی نو
اینک از طبع «خوشدلت» بشنو
هیچ دانی چرا به ماه صیام
متولد شد آن خجسته امام
حسن آن کو امام منتخب است
نخل بستان شرع را رطب است
رطب مدح او که شهد لب است
وقت افطار، سخت مستحب است
جان عالم فدای شهد لبش
که علی نخل و مرتضی رطبش
آری ای روزه دار شب بیدار
بکن از شهد مهر او افطار
تا قیامت درود بی حد باد
بر وی و جدّ او محمد(ص) باد
شاعر: خوشدل تهرانی
پاسخ دهید