رسم بزرگان واشراف مکه این بوده که فرزندانشان را به دایه می سپردند تا فرزندانشان در محیطی بیرون از مکه رشد پیدا کنند. منابع کهن تاریخی علت انجام چنین کاری را:

۱ – آلوده بودن هوای مکه. زیرا مکه شهری تجاری و محل عبور کاروان‌های تجاری بود که از سایر شهرها و کشورها به این شهر آمده و انواع بیماری ها از نقاط دور و نزدیک با خود به این شهر می‌آوردند.

۲ – شیوع بیماری وبا هنگام تولد پیامبر خدا.

۳ – علت دیگری که برای این موضوع می توان برشمرد خشکسالی وقحطی است که در آن ایام شهر مکه را فرا گرفته بود.( طبری، تاریخ الطبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، چ پنجم، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۷۰۹).

بدین جهت افرادی از قبیله بنی سعد بن بکر بن هوازن بن منصورکه مردمی فقیر بودند هر ساله در فصل بهار به شهر مکه می آمدند وکودکان شیرخوار مکه را به مناطق خوش آب وهوا می بردندو شیر می دادند تا کودکان به خوبی رشد کنند ودر ضمن آن کودکان از فصاحت زبان آن قبیله بهره می بردند(بلعمی، تاریخنامه طبری، تحقیق محمد روشن، چ دوم، سروش، ۱۳۷۸ش، ج۲٫ص۷۵۱) پیامبر اکرم (ص) نیزدر این قبیله شیر خورده بود.(ابن خلدون، العبر (تاریخ ابن خلدون) ترجمه آیتی، موسسه مطالعات وتحقیقات فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۵۵)

منبع:پرسمان