بخش‌های وسیعی از قرآن با وجود مقدس امام علی(ع) در ارتباط است. اما به طور مشخص ابو بصیر از امام صادق(ع) نقل می‌کند: «مَنْ قَرَأَ فِی کُلِّ لَیْلَهِ جُمُعَهٍ الْوَاقِعَهَ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَحَبَّهُ إِلَى النَّاسِ أَجْمَعِینَ وَ لَمْ یَرَ فِی الدُّنْیَا بُؤْساً أَبَداً وَ لَا فَقْراً وَ لَا فَاقَهً وَ لَا آفَهً مِنْ آفَاتِ الدُّنْیَا وَ کَانَ مِنْ رُفَقَاءِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) وَ هَذِهِ السُّورَهُ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) خَاصَّهً لَا یَشْرَکُهُ فِیهَا أَحَدٌ»؛[۱] هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را تلاوت کند، خداوند او را دوست خواهد داشت؛ او را در نزد همه مردم نیز محبوب خواهد ساخت؛ در دنیا بدبختى و تنگدستى و نادارى نمى‌‏بیند؛ آسیبى از آسیب‌هاى دنیا به او نمى‌‏رسد، و از همنشینان امیرمؤمنان(ع) خواهد بود. این سوره مخصوص امیر مؤمنان(ع) است و هیچ کس با او در آن شریک نیست.

منبع: اسلام کوئست

پی نوشت ها

[۱]. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۱۱۷، دار الشریف الرضی للنشر، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.