احمد متوسّلیان آروزی خود پس از فتح خرّمشهر را این‌گونه بازگو کرده است:

«… آرزو می‌کنم یک زمانی برسد که «کربلا» را آزاد کرده باشیم؛ موقعی که «نجف» مان را آزاد کرده باشیم؛ موقعی که «مدینه» را، «مکّه» را و «قدس» عزیز را رها کرده باشیم؛ چرا که این اماکن، نمودار سه چهره‌اند:

کربلای ما و نجف ما در دست کافرین، مدینه و مکّه‌ی ما در دست منافقین و قدس عزیز ما در دست ظالمین است؛ یعنی سه چهره‌ای که ما با آن در جنگ هستیم.»[۱]

در هاله‌ای از غبار، ص ۱۴۸٫

[۱]. نوار مصاحبه‌ی امیر رزاق‌زاده با احمد متوسّلیان، سه شنبه دهم خرداد ۱۳۶۱٫