شیخ مفید به روایت از زید بن ارقم می‌نویسد:

آن سر مطهّر را که بالای نیزه‌ای بود، از پیش من عبور دادند. من در غرفه‌ای بودم. چون برابر من رسید، شنیدم که آیه‌ی «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ … » را می‌خواند . مو بر تنم راست شد و صدا زدم: سر تو ای پسر رسول خدا به خدا شگفت‌تر است!

قال المفید:

فَرُوِیَ عَنْ زَیْدِ بْنِ أَرْقَمَ أَنَّهُ قَالَ: مُرَّ بِهِ عَلَیَّ وَ هُوَ عَلَى رُمْحٍ وَ أَنَا فِی غُرْفَهٍ لی فَلَمَّا حَاذَانِی سَمِعْتُهُ یَقْرَأُ: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً» فوقف وَ اللَّهِ شَعْرِی وَ نَادَیْتُ: رَأْسُکَ وَ اللَّهِ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَعْجَبُ وَ أَعْجَبُ.[۱]

[۱]– الارشاد: ۲۴۵، اثبات الهداه ۵: ۱۸۸ ح ۱۲۵، البحار ۴۵: ۱۲۱، مدینه المعاجز ۴: ۱۳۵ ح ۱۸۹٫