«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ‏».

مقدّمه

«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّهَ ۚ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاهِ وَالْإِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُمْ بِهِ ۚ وَذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ * التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ»[۲].

ایّامِ ماتمِ جانسوزِ خامسِ آل عبا، پرچمدارِ قیام و انقلابِ خونین، کشتیِ نجاتِ همه‌ی مظلومین، و سنگرِ مقاومت در برابرِ همه‌ی ظالمین و مستکبیرِ عالَم، احیاگرِ گذشتگان و بیمه‌گرِ آیندگان، حضرت اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه را به محضرِ شریفِ صاحبِ عالَم و صاحبِ ماتم حضرت بقیّه الله ارواحنا فداه و به حضورِ مبارکِ رهبرِ عزیز و نورانی و نایبِ امام زمان ارواحنا فداه و سکّان‌دارِ کشتیِ انقلاب و امانتدارِ پرچمِ کربلا و به همه‌ی امّتِ به پا خواسته و شهید داده و مؤمن و شیدای حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه تسلیت عرض می‌کنم.

اتّصال به حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه اتّصال به خدای متعال است

قیامِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در ابعادِ مختلف احیاءگرِ دینِ قویمِ اسلام است، حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه قبل از آنکه با خونِ پاک و مقدّسِ خویش در سرزمینِ کربلا نهضتی را به پا کنند و انقلابی را بصورتِ جریان از خودشان باقی بگذارند، دعای عرفه حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه، مناجات‌های حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه، گریه‌های حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه، ناله‌های جانسوزِ ایشان در مقامِ ملاقات با پروردگارِ خود محشری است که تماشایی است، و خودِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه مظهرِ تام و مُظهرِ اسماء و صفاتِ الهی بودند، چون حجابی نبود و حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه آینه‌ی تمام‌نما بودند، لذا نگاه به جریانِ زندگیِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه نگاه به صفات و اسماء الهی است و اتّصال به حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه اتّصال به خدای متعال است.

تدبّری بر قسمتی از زیارت عاشورا

از این جهت زیارت عاشورا که الحق و الانصاف اکسیر اعظم است و بزرگانِ اهلِ راه از این عروه الوثقی الهی غافل نبودند و با تمسّک به این اکسیرِ اعظم قلبِ خودشان را جلا می‌دادند.

در فرازی از زیارت عاشورا می‌خوانیم: «یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ وَ إِلَی رَسُولِهِ»… خدا کند که بدانیم چه می‌گوییم، خدا کند انگیزه‌ی آن را داشته باشیم و وقتی که می‌گوییم با همه‌ی وجودِ خود و باورِ خود احساس کنیم که از خدای متعال دور هستیم و می‌خواهیم به خدای متعال نزدیک بشویم، به دنبالِ کسی می‌گردیم که بلدچی باشد و دستِ ما را بگیرد و ما را با خدای متعال آشتی بدهد و ما را با خدای متعال رفیق کند و واسطه‌ی فرمایشِ خدای متعال بشود و شاملِ حالِ ما بشود.

و در این زیارتِ عاشورا که گنجینه‌ی اعظم است و امام عصر ارواحنا فداه سه چیز به سیّد رشتی رحمه الله تعالی علیه سفارش کردند، یکی از آن‌ها نماز شب بود، یکی زیارت عاشورا بود، و دیگری هم زیارت جامعه؛ و عجیب این است که این سیّد بزرگوار می‌گوید که من نه زیارت عاشورا را از بر بودم و نه زیارت جامعه کبیره را، ولی وقتی حضرت دستور فرمودند دیدم که از بر هستم و قرائت کردم.

«یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَی اللَّهِ»، حسینِ من! یا اباعبدالله! من دور افتاده‌ام، می‌خواهم به خدای متعال نزدیک بشوم، «وَ إِلَی رَسُولِهِ» می‌خواهم دامانِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم را بگیرم، «وَ إِلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ» پدرمان حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه است، خیلی از ایشان جدا شده‌ام و می‌خواهم به حضرت نزدیک بشوم، «وَ إِلَی فَاطِمَهَ» مادرِ فضائل هستند، مادرِ شیعه هستند، مادرِ موحدانِ عالَم هستند، من می‌خواهم در محضرِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها باشم و سنخیتی باشد، «وَ إِلَی الْحَسَنِ» هر کدام از خمسه‌ی طیّبه جلوه‌ی کاملِ خدای متعال هستم، می‌خواهم با امام حسن مجتبی صلوات الله علیه باشم، «وَ إِلَیْکَ» حسین جان! می‌خوام دلِ من هم با شما همراه بشود، «فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لاَ مَعَ غَیْرِکُمْ»، می‌خواهم باشم، «وَ إِلَیْکَ بِمُوَالَاتِکَ»؛ معلوم می‌شود که ارتباط با کانون‌های نور و مراکزِ تقوا و معنویت و توحید در پناهِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است، در سایه‌ی ارتباط با حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است.

عظمتِ تلاوت قرآن کریم و زیارت عاشورا

در این جهت عرفا و سالکین الی الله و آن‌هایی که می‌خواستند از عالَمِ طبیعت و از عالَمِ برزخ و صورت به عالَمِ بساطت راهی پیدا کنند و با اسماء الهی ارتباط پیدا کنند و جانِ عالَم بشود و همه جا خدا ببینند و غیر از خدا نبینند، آن‌ها از دو دریچه و از دو روزنه وصل می‌شدند، یکی زمانِ تلاوتِ قرآن کریم بود، به شرطِ اینکه قاری با تدبّر باشد و متوجه بشود و خدای متعال به او این عنایت را کند و به او نگاه کند و وقتی او قرآن می‌خواند بداند که چه کسی در حالِ صحبت کردن است، گوینده خدای متعال است، کلام کلام‌الله است، قاری کلیم‌الله شده است، خدای متعال برای او سخن می‌فرماید. و در نوشته‌های بزرگانِ ما آمده است که گاهی بر اثرِ محبّتی که در قرائتِ قرآن کریم حاصل می‌شود معرفتِ کاملی به او دست می‌دهد، هم قاری خدای متعال است و هم شنونده خدای متعال است، دیگر آن کسی که قرآن کریم را تلاوت می‌کند ذوب می‌شود و خود را نمی‌بیند، گوینده خدای متعال است و مستمع هم خدای متعال است.

و دیگر ارتباط با حضرت سالار شهیدان اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه است، که اساساً چشمه‌ی عشقِ الهی جوشیده است و محبّتِ خدای متعال در هر دلی که هست، گریزِ از ما سوی الله است، خروجِ از ظلمات به نور هست، به برکتِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است، لذا همه‌ی عارفین بالله و سالکین الی الله این گریه‌ی بر حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه و توسّل بر حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را نزدیک‌ترین راه برای وصال به محبوب برای خود باور داشتند و چه گریه‌ها می‌کردند.

کارِ مرحوم آیت حق محققِ اصفهانی اعلی الله مقامه الشّریف در اواخرِ عمر همین بوده است، در یک باغی خلوت داشتند و برای حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه مرثیه می‌گفتند و گریه می‌کردند، و نجات هم به دستِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است.

هم از قیود و تعلّقات و گناهان و شرّ نفسِ أمّاره و شیاطین روزگار و از شرّ استکبار… که یکی از جلوه‌های حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه کشاندنِ مظلومین به صحنه‌ی مقابله‌ی با ظالم و جرأت دادن به غیر از متمکنینِ ظاهری که جنگ را اراده می‌کنند، ایمان می‌کنند، بر خدا تکیه می‌کنند، چه در عرصه‌ی نظامی، چه در عرصه‌ی اقتصادی، چه در عرصه‌ی فرهنگی نباید از قلّتِ عددِ خودمان نگران باشیم، «کَمْ مِنْ فِئَهٍ قَلِیلَهٍ غَلَبَتْ فِئَهً کَثِیرَهً بِإِذْنِ اللَّه»[۳].

بعد از این عرض ادبی که خواستیم تشبّهی به اهلِ دل داشته باشیم و بگوییم حسین جان! ما هم با کلافی آمده‌ایم، ما هم مشتریِ حسینِ فاطمه صلوات الله علیه هستیم، ما هم مشتریِ ثارالله هستیم، ما هم مشتریِ محورِ عشق و عاشقی هستیم.

جایگاه «امر به معروف و نهی از منکر» در قیام حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه

اما دو سه نکته در آموزه‌های حضرت سالار شهیدان اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه عرضه بدارم.

یکی از آموزه‌های حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه مطرح کردنِ امر به معروف و نهی از منکر است. چون هفته هفته‌ی امر به معروف و نهی از منکر است و قانون هم، هم قانونِ اساسی و هم قانونِ مصوبِ پارلمانی این میدان و فضا را باز کرده است که این فریضه‌ی فراموش شده و این امرِ مهمی که که حصن اسلام است و دژ احکام است و دلسوزیِ به آحادِ مردم است و علامتِ حیاتِ یک ملّت است و نظارتِ عمومی است و عشقِ به خدای متعال است و عشقِ به خود هست و عشقِ به دیگران است و انگیزه‌ی نجاتِ افتادگان و گرفتارانِ در بندِ هوا و هوس یا وابستگانِ به اجانب است.

امر به معروف و نهی از منکر بر حسبِ روایت «خلافتِ خدای متعال» است، «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ»[۴]، خودِ خدای متعال امر به عدل و احسان نموده است، «یَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ»، چون کار کارِ خدای متعال است، اگر کسی در این وادی بیاید آینه‌ی خدای متعال است، خلیفه‌ی خدای متعال است، و نماینده‌ی حق تعالی است.

یکی از جملاتِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه که در جملاتِ اهدافِ متوسّط و نهاییِ قیامِ خویش مطرح کردند این است: «أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ اَلْمُنْکَرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَهِ جَدِّی وَ أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ»[۵]، انگیزه و هدفِ من این است که مردم از این بی‌تفاوتی بیرون بیایند.

«به من چه؟» و «به تو چه؟» حرفِ یک موحّد نیست، حرفِ یک مؤمن نیست، حرفِ تربیت شده‌ی قرآن کریم نیست، حرفِ انسانِ فطری هم نیست، حتّی حرفی که با اصولِ کلّیِ عالَمِ آفرینش ارتباط داشته باشد هم نیست! هُدهُد یک پرنده است، اما وقتی محیطی را شرک‌آلود می‌بیند گزارش تهیه می‌کند و شکوه نزدِ حاکمِ الهی می‌آورد و وقتی حضرت سلیمان علی نبیّنا و آله و علیه السلام می‌بینند این موجودِ حسّاسی است، شرک ستیز و استکبارستیز است، تفقّد می‌کنند و او را سفیرِ خود قرار می‌دهند. مورچه یک موجودِ ریزی است که معمولاً زیرِ پا لِه می‌شود، اما می‌بینید که نسبت به جمعِ خود چه دلسوزی دارد، «قَالَتْ نَمْلَهٌ یَا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاکِنَکُمْ لَا یَحْطِمَنَّکُمْ سُلَیْمَانُ وَجُنُودُهُ»[۶].

بنابراین «امر به معروف» حفظِ هویتِ جمعی است، و احرازِ عضویّت در یک امّت است، همانگونه که اگر یک عضوی در بدنِ یک فرد در کند این درد او را به معالجه می‌کشاند و همّت می‌گمارد تا این درد و مرض را از خود دور کند، مؤمنین در جامعه اسلامی برادر هستند، «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ»[۷]، بعلاوه اینکه خدای متعال ولایت قائل شده است که کسی «به تو چه؟» نگوید، همه‌ی ما ملکِ خدای متعال هستیم، مالک به ما دستورالعمل داده است، «وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۚ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ»[۸]، خدای متعال ولایت را برای هر مؤمنی نسبت به آحادِ مؤمنین دیگر تثبیت و تشریح فرموده است و ما را بعنوانِ یک ولیّ مأمور کرده است که مواظبِ هویتِ جمعی و سلامتِ جامعه باشیم، همانگونه که در حفظِ سلامت در برابرِ ویروس کرونا می‌بینید که نایب امام زمان ارواحنا فداه و الگو و مقتدای ما علی‌رغم عشقی که به مجالسِ اجدادِ طاهرینِ خود دارند، ایشان احیاگرِ کربلا و نهضتِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در ابعادِ مختلف، هم بُعدِ عقلانی و منطقی و هم در بُعدِ احساسی دلِ سوخته‌ای دارند، و اشکِ ریزانی دارند، هم روضه می‌خوانند، هم روضه برگزار می‌کنند، هم اجتماعاتِ حماسی و انقلابی و کربلایی را دوست دارند، و دوست دارند که همه‌ی انقلاب زیرِ پرچمِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه جهت پیدا کند و همه‌ی جوان‌های ما دل از دنیا بِکَنند و دل به حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بدهند تا بتوانند مجاهد فی سبیل الله باشند، اما در همه‌ی این اعتقادات و سوابق، امروز حفظِ جانِ مردم را لازم و واجب می‌دانند، خودشان عملاً رعایت می‌کنند تا همه رعایت کنند، این ویروس واگیر دارد، ولی خدای متعال می‌داند که خطرِ ویروسِ بی‌دینی و الحاد و بی‌اعتقادی و فسادِ اخلاقی و فسادِ اجتماعی و سیاسی از ویروسِ کرونا به مراتب بالاتر است، این ویروس جانِ ما را نسبت به عمرِ ما می‌گیرد و عمرِ ما کوتاه می‌شود ولی ویروسِ بی‌دینی و گناه و پلیدی و پلشتی و مقابله‌ی با خدای متعال و دینِ خدا و مقابله‌ی با خونِ شهدا و اعتماد کردنِ به بیگانگان و تکریمِ آن‌ها و تحقیرِ اسلام و مسلمان‌ها و ناامیدکردنِ مؤمنین، ویروس‌هایی است که بهشت را از انسان می‌گیرد، ابدیت را از انسان می‌گیرد، انسان را از اهل بیت علیهم السلام جدا می‌کند، انسان را از مسیر و مرامِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه جدا می‌کند.

لذا این مسئله‌ی امر به معروف و نهی از منکر سالم‌سازیِ جامعه است، حساسیت به سلامتِ دین، سلامتِ جامعه، سلامتِ نظام و سلامتِ خانواده است.

در این جهت همه باید احساس وظیفه کنند و بعنوانِ «کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ»[۹] به زیرِ پرچمِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بیایند و بگویند: «أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ اَلْمُنْکَرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَهِ مَولانا الحُسین علیه الصلاه و السلام».

خدای متعال مشتریِ چه کسانی است؟

نکته‌ی دیگری که در پایان عرایضِ خود به محضر تقدیم می‌کنم، که هم بُعدِ منطقی دارد، هم بُعدِ احساسی دارد، هم بُعدِ اخلاقی و عرفانی و حماسی و انقلابی و جهادی دارد، این آیه‌ای بود که در آغاز ِسخن تلاوت کردیم، «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّهَ ۚ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاهِ وَالْإِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ»، آیه خیلی دلنشین و دل‌انگیز و عاشق‌پرور است، خدای متعال به بازار آمده است، خدای متعال عاشقِ بنده‌ی خود شده است، خدای متعال آمده است تا دل بخرد، خدای متعال آمده است تا جانِ پاک بخرد، چرا ما جا بمانیم؟ چرا ما خودمان را به این بازار عَرضه نکنیم؟ می‌خواهیم با چه کسی معامله کنیم که سودی بیش از خدای متعال به ما بدهد؟ می‌‌خواهیم با چه کسی معامله کنیم که هم کالا و هم ثمنِ کالا را به خودمان می‌دهد و هیچ نیازی به ما ندارد؟ ولی به ما عشق و محبّت دارد، حال که او محبّت دارد اگر ما هم درجه‌ی محبّتِ خود را بالا ببریم… «الَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ»[۱۰]، باید شدیدترین عشق را به خدای متعال داشته باشیم، همه‌ی دل را به خدای متعال بدهیم، غیر از دوست را در خانه‌ی دوست راه ندهیم، «اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ»[۱۱]، خدای متعال با تأکید می‌فرماید «إِنَّ اللَّهَ»…، مسلّماً، حتماً… «الله» در میان اسماء حسنی اسمِ جلاله است که مستجمع جمیعِ کمال و جمال هست را بکار می‌برد، که می‌خواهد بنده را جلوه‌ی کاملِ خود کند، «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ»…

جا دارد که ما از کلماتِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه هم در دعای شریف عرفه کمک بگیریم، که حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در آنجا دارند: «اَللَّهُمَّ اکْشِفْ کُرْبَتى وَاسْتُرْ عَوْرَتى…»… «اِقالِه» برای کسانی است که معامله‌ای کرده‌اند و احساس می‌کنند در آن معامله ضرر کرده‌اند، برمی‌گردند و به طرف می‌گویند که به نفعِ من نبوده است، بیا و اِقالِه کن… خدایا! مرا فریب داده‌اند، خدایا! بد فروخته‌ام، بد هزینه کرده‌ام، بدطوری خود را سوزانده‌ام، عمر باخته‌ام، سرمایه باخته‌ام، تو می‌توانی اِقاله کنی، ما را هم مؤمن کنی، ما را هم در این بازار راه بدهی، بعد تو مشتریِ من باشی، چه افتخاری بالاتر از این؟

اینکه غلام سیاه در خونِ خود می‌غلتید، حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه آمدند، قبل از آنکه صورت به صورتِ حضرت علی اکبر صلوات الله علیه بگذارند صورت به صورتِ آن غلام سیاه گذاشتند، آن غلام چشمِ خود را باز کرد و دید حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه صورت به صورتِ او گذاشته است، آنچنان هیجانی شد که گفت: «مَن مِثلِی؟»…

انسان مؤمن باشد که خدای متعال مشتریِ او باشد، چه مقام و موقعیت و فرصت و کرامتی بالاتر از اینکه انسان یک کاری کند که خدای متعال او را ببیند و عاشقِ و مشتریِ او بشود؟«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ»…

این آیه زیاد گفته شده و شنیده شده است، اما چه کسانی در این بازار راه دارند؟

«التَّائِبُونَ»… باید ما این شب‌ها از همه‌ی گناهان‌مان توبه کنیم، باید از همین نمازهای‌مان توبه کنیم، خدای متعال می‌داند که من خودم برای نمازِ خودم نمره‌ای نمی‌دهم، خدای متعال با ارفاق اجازه می‌دهد ما نماز بخوانیم…

این ویروسِ عالمگیر توبه و انابه و دلِ شکسته و اشک می‌خواهد، «اَنینُ الْمُذْنِبینَ اَحَبُّ اِلَیَّ مِنْ تَسْبیحِ الْمُسَبِّحین»، وقتی اینقدر کریم و بزرگ است و می‌خواهد به ما رحم کند، می‌فرماید بنالید تا به شما رحم کنم…

«التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ»، اول توبه کن تا عبادتِ تو عبادت بشود، «التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ»… که بنا بر نقلی معنای «سائحون» زوره‌داران است، بعضی‌ها سه روز روزه می‌گیرند و حاجت می‌گیرند، چرا بی‌کار نشسته‌ایم و در حالِ تماشا کردن هستیم؟ این ویروس چه چهره‌ها و نیروهایی از ما گرفته است، و چه ناامنی‌هایی ایجاد کرده است، چه مشکلاتِ اقتصادی، چه مشکلاتی برای فقرا درست کرده است، آیا وقتِ آن نشده است… «أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ»[۱۲]، آیا وقتِ انکسار نرسیده است؟ آیا وقتِ شکستگیِ دل نرسیده است؟ آیا وقتِ نثارِ اشک نرسیده است؟

«التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ»، مجاهدینی که رفتند، مگر شهید سلیمانی به همین سادگی شهید سلیمانی شد و دنیا را تکان داد و نایبِ امام زمان ارواحنا فداه را گریاند؟ این‌ها همینطور نیست، این صفات را داشتند، این‌کاره بودند، امتیازاتی داشتند که خدای متعال عاشقِ آن‌ها بود و آن‌ها را در به در کرده بود، خدای متعال از آن‌ها دل برده بود، اعتنایی به غیر از خدای متعال نداشتند، اندک تعلّقی به غیر از خدای متعال نداشتند…

«التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ»… که کارِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه است…

روضه حضرت علی اصغر سلام الله علیها

مرسوم است که امشب روضه حضرت علی اصغر صلوات الله علیه می‌خوانند، من یک جریانی را نقل می‌کنم که عظمتِ حضرت علی اصغر صلوات الله علیه را برای کسانی که متوجه نیستند بیشتر تبیین می‌کند.

آیت الله خرازی به نام «روزنه‌هایی به عالَمِ غیب» دارند، در آنجا از استاد ما مرحوم آیت الله آقا میرزا علی احمدی میانجی داستانی نقل کرده‌اند، الحق و الانصاف مرحوم آیت الله آقا میرزا علی احمدی میانجی اعلی الله مقامه الشّریف عالِمِ ربّانی بودند، حکومتی نبودند، ولی خودشان در آن اعتصابِ طلبه‌ها در مسجد اعظم آمدند و به طلبه‌ها گفتند که من سرباز مقام معظم رهبری هستم، انسانِ خیلی صافی بودند، آیت الله خرازی نقل کرده‌اند که ایشان فرموده‌اند: دوستی به نام حاج میرزا آقا یدالله داشتم، خدای متعال به او فرزندی داد، از همان هنگام تولد و طفولیت مبتلا به صرع بود، عدّه‌ای نزدِ این حاج یدالله آمدند و گفتند: می‌خواهیم به کربلا برویم… دایی‌های این بچه یک نامه به حضرت علی اصغر صلوات الله علیه نوشتند و آمدند و به انگشتِ این بچّه‌ای که گرفتارِ صرع بود رنگ مالیدند و انگشتِ کوچکِ این کودکِ صرعی را پای این کاغذ زدند و به این‌ها دادند و گفتند این نامه را هم ببرید و به داخلِ ضریح حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه بیندازید…

خیلی دلم می‌سوزد که نمی‌توانیم ضریح را در آغوش بگیریم… گفت: این‌ها نامه را گرفتند و رفتند.

این آقا میرزا یدالله بعد از چند روزی در عالم خواب حضرت رضا صلوات الله علیه را دیدند، امام رضا سلام الله علیه به ایشان فرمودند ما که نامه‌ی فرزندت به حضرت علی اصغر صلوات الله علیه را به ایشان رساندیم و فرزندت خوب شد.

می‌گوید بیدار شدم و آمدم و دیدم که فرزندم خوب شده است و دیگر صرع ندارد، ولی تعجّب کردم، من نامه را داده بودم که به کربلا ببرند، چطور حضرت رضا صلوات الله علیه می‌فرمایند که من این نامه را به حضرت علی اصغر سلام الله علیه رساندم؟! طولی نکشید که من این افرادی که نامه را به آن‌ها داده بودم دیدم، از آن‌ها پرسیدم چه شد؟ گفتند: ما آن نامه را گرفتیم و به قم رفتیم و از رفتن به کربلا منصرف شدیم، گفتیم به مشهد برویم، به مشهد رفتیم و بجای ضریحِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه به داخلِ ضریحِ امام رضا صلوات الله علیه انداختیم…

یکی از مقام‌های حضرت علی اصغر صلوات الله علیه این است که حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه پیشاپیش خبرِ شهادتِ او را در جمعِ قربانیانِ عاشقی رسماً اعلان نمودند، وقتی حضرت قاسم سلام الله علیه پرسیدند که آیا من شهید می‌شوم؟ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه فرمودند: بله! شما هم جزوِ شهدا هستید و پسرِ شیرخوارِ من هم جزوِ شهداست… حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه پیشاپیش این مسئله را بزرگ می‌نمایانند.

در بعد از شهادت هم تنها شهیدی که حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه روضه‌ی او را خوانده است و حضرت سکینه سلام الله علیها که اهلِ باطن بودند و صدای حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را با گوشِ جانِ خویش می‌شنیدند، حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه فرمودند: به شیعیانِ من بگو

شِیعَتِی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی     اَوْ سَمِعْتُم بِغَریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی

گویا حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در میانِ آن همه شهیدان در حالِ نشان دادنِ نگین به همه هستند، این کودک در کودکی آمده است و همه‌ی عواطفِ بشری را جریحه‌دار کرده است و مظلومیتِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه و جبهه‌ی حق را برای استنثارِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه که همه بیایید و با این کودک‌کُش‌ها مقابله کنید… لذا خودِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه از حلقومِ بریده روضه‌ی حضرت علی اصغر صلوات الله علیه را می‌خوانند…

لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی            کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی

دو روز گذشته بود که مجلسِ اینجا را نشان می‌داد، اینکه من افتخار داشتم و روضه‌ی حضرت علی اصغر سلام الله علیه را می‌خواندم، اما شهید سلیمانی… همه‌ی خانواده‌ی ما با گریه‌ی شهید سلیمانی منقلب بودند که چه گریه‌ها می‌کردند… شهید عزیز! الآن هم شما در مجلسِ حضرت علی اصغر سلام الله علیه حضور دارید، شما که از آقای خود جدا نمی‌شوید، شما در زمانِ حیات و ممات هوای ولایت را دارید، ما هم شما را سهیم می‌کنیم…

لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی            کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی

این کیفیتِ استسقا… ای کاش بودید، تماشایی بود، من فرزندِ خود را مقابلِ جمعیت آوردم… این جملاتِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه دل را آب می‌کند، امام حسین علیه السلام خیلی منیع‌الطبع بودند، خیلی عزیز بودند، کودکانِ خویش را هم عزیز تربیت کرده بودند، فرزندانِ گرسنه لقمه‌های صدقه‌ی اهلِ کوفه را رد کردند و فرمودند که صدقه بر ما حرام است، اما حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه برای اینکه حجّت را تمام کنند این طفلِ تشنه را که گویا در حالِ جان دادن هم بوده است… حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه فرمودند: «منّوا عَلَىَّ»[۱۳]… بر من منّت بگذارید، اگر فکر می‌کنید که من این طفل را بهانه کرده‌ام این طفل را می‌دهم تا خودتان او را ببرید و سیراب کنید… ولی هنوز سخنِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه به پایان نرسیده بود…

حرمله‌ی ملعون چقدر بی‌رحم بود، چقدر قساوت داشت…

شکارچی‌ها همه‌ی شکارها را با یک تیر نمی‌زنند، تیری که می‌خواهند با آن یک آهو را بزنند با تیری که می‌خواهند با آن یک درنده را بزنند با یک تیری که می‌خواهند با آن یک پرنده را بزنند یک طور نیست…

گلو گلوی شش‌‌ماهه بود… گلوی نازک بود… یک تیرِ نازک هم کفایت می‌کرد… اما تیر سه شعبه بود… گلو از گُل نازک‌تر بود… «فَذَبَحوه مِنَ الاُذُنِ اِلَى الاُذُن وَ مِنَ الوَریدِ اِلَی الوَرید»…

آجَرَکَ الله یَا بَقیَّهَ الله… مولانا، سیّدنا، اُنظُر إلَینا وَ إلی نائِبِکَ قائِدَنا وَ إلَی شَعبِنا وَ إلَی المُقاوِمَه

دعا

خدایا! یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ یَا قَدیمَ الإحسان بِحَقّ الحُسَین…

خدایا! امام زمان ارواحنا فداه را برسان.

خدایا! نایب امام زمان ارواحنا فداه، رهبرِ عزیزمان را تا ظهور و کنارِ حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف در این ایفای رسالتِ جهانی مستدام بفرما.

خدایا! ثبات قدم و استقامت در حفظ انقلاب و استکبارستیزی و فسادستیزی و توسعه‌ی نسل و اجرای دستورات نجات‌بخشِ نایبِ امام زمان ارواحنا فداه عطاء بفرما.

خدایا! به ملّتِ ما آگاهی و احساس مسئولیت و اجرای فرمان‌ها را عنایت بفرما.

خدایا! همه‌ی گذشتگان، کسانی که در سال‌های قبل بودند و این روضه‌ها را گوش می‌کردند و الآن سر به تیره‌ی تراب گذاشته‌اند، که یکی از دوستانِ عزیز و صدیقِ ما که الحق و الانصاف در مقاطعِ مختلف شجاعانه از ولایت دفاع می‌کرد و انقلابی بود، مرحوم حجت الاسلام و المسلمین آقای روح الله حسینیان که امشب شبِ اولِ قبرِ ایشان است، ان شاء الله کسانی که می‌شنوند امشب یک نماز لیله الدّفن برای ایشان بخوانند، الحق و الانصاف زندگیِ مجاهدانه‌ای داشتند، و من هم نمی‌دانم که آیا سالِ دیگر ما هم هستیم و آیا بناست که یک روضه‌ی دیگر برای آقا بخوانیم یا نه، خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم به ما منّت بگذار و درکِ ظهور را به ما روزی بفرما و ما را از یاران و اجراءکنندگانِ اوامرِ آن بزرگوار قرار بده.

خدایا! طبق‌هایی از نور به روح بلندِ امام و همه‌ی شهدا، شهید حاج قاسم سلیمانی و همراهانِ ایشان نازل بفرما.

خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم همه‌ی بیماران، بیماران مورد نظر را شفای عاجل و کامل روزی بفرما.

خدایا! توفیقِ شکرِ نعمتِ امنیت، سلامت، ولایت، دیانت و همه‌ی نعمت‌هایی که به ما داده‌ای به ما عنایت بفرما.

غفرالله لنا و لکم

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] سوره مبارکه توبه، آیات ۱۱۱ و ۱۱۲

[۳] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۴۹ (فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَمَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَهً بِیَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِیلًا مِنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَهَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ کَمْ مِنْ فِئَهٍ قَلِیلَهٍ غَلَبَتْ فِئَهً کَثِیرَهً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ)

[۴] سوره مبارکه نحل، آیه ۹۰ (إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَیَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَالْبَغْیِ ۚ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ)

[۵] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام، جلد ۴۴، صفحه ۳۲۴

[۶] سوره مبارکه نمل، آیه ۱۸ (حَتَّىٰ إِذَا أَتَوْا عَلَىٰ وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَهٌ یَا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاکِنَکُمْ لَا یَحْطِمَنَّکُمْ سُلَیْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ)

[۷] سوره مبارکه حجرات، آیه ۱۰ (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ)

[۸] سوره مبارکه توبه، آیه ۷۱ (وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۚ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَیُطِیعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللَّهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ)

[۹] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۱۰ (کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْکِتَابِ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ ۚ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَکْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ)

[۱۰] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۶۵ (وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّهَ لِلَّهِ جَمِیعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ)

[۱۱] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام،جلد ۶۷، صفحه ۲۵ (وَ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ : اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَ تُسْکِنْ حَرَمَ اَللَّهِ غَیْرَ اَللَّهِ)

[۱۲] سوره مبارکه حدید، آیه ۱۶ (أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ ۖ وَکَثِیرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ)

[۱۳] مقتل الحسین علیه السلام خوارزمی، جلد ‏۲، صفحه ۱۶۵