بامداد روز یکشنبه مورخ ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۰ مصادف با شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، جلسه هیات نورالرضا علیه السلام در مسجد امام رضا علیه السلام حوزه علمیه امام خمینی(ره) تهران با سخنرانی حضرت «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
دو سه نکته در این مجلس سراسر نور به دل‌های پاک شما تقدیم می‌دارم.
بدانیم که ما فقیرِ محض هستیم
نکته‌ی اول این است که بشر هر اندازه که اهل عبادت و اهل نیایش و اهل انقلاب و اهل جبهه باشد، نمی‌تواند حتّی در برابر یکی از نعمت‌های خدای متعال قرار بگیرد، امشب شبِ توجّه به عظمت نعمت‌ها و عظمت ولی‌نعمت است، که واقعاً این کار را کم انجام داده‌ایم، همه باید این احساس را داشته باشند، هر کسی که با دست پُر آمده است ظاهراً اشتباهی آمده است، اینجا جای کسانی است که کم آورده‌اند و در برابر خدای متعال شرمندگی دارند، اگر می‌خواهیم چیزی به خدای متعال بدهیم باید چیزی بدهیم که خدای متعال نداشته باشد، و آن چیزی که خدای متعال ندارد «دل شکسته» است، آن چیزی که خدای متعال ندارد «احساس شرمندگی و خجالت» است.
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین و حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه… که حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه از افضل مجاهدین عالم هستند، عبادات حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه هم از نظر کمّی بی‌نظیر است، حضرت هزار رکعت نماز در شبانه روز می‌خواندند، عمر ما بی‌برکت شده است و می‌گوییم مگر چنین چیزی می‌شود؟
مرحوم علامه امینی در برابر مخالفان ولایت، در حضور آن‌ها هزار رکعت نماز خوانده بودند که آن‌ها بدانند می‌شود، برکتِ عمر چیزی است، ما گناه کرده‌ایم و عمر ما بی‌برکت شده است، اگر ایمان و وفا داشته باشیم، بر حسب آیه قرآن کریم… که ان شاء الله امشب آمده‌ایم بگیریم و به ما عطاء کنند، این نعمتی است که باید خدای متعال به ما بدهد، «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ».[۲]
بی‌برکتی مسئولین هم… حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه یک قانون جامعه‌شناسی به ما داده‌اند، و آن این است که «کَما تَـکونونَ، یُوَلّى عَلَیْکُمْ»، تا زمانی که خودتان را تغییر ندهید اوضاع شما تغییر نمی‌کند، باید خودمان را تغییر بدهیم، با خدای متعال صاف و صادق باشیم، به بندگان خدای متعال به چشم عائله‌ی خدا نگاه کنیم، احساس مسئولیت کنیم، کمک‌های مؤمنانه و بدون ریا و بدون تزویر انجام بدهیم، برای عشق به خدای متعال نتوانیم گرسنه‌ای را در جامعه ببینیم و راحت بنشینیم.
شیوه‌ی وجود مقدّس حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه این بود که غذا میل نمی‌فرمودند، لباس حضرت لباسی بود که فقیرترین‌ها آن لباس را به تن می‌کردند، بعد هم مجدداً احساس نگرانی می‌کردند که آیا من دل خوش کنم که به من «امیرالمؤمنین» و رئیس و زمامدار می‌گویند؟ من چطور سیر سر به بالش بگذارم که شاید در یمامه و حجاز افرادی باشند که طمعی به قرص نان ندارند و دستشان به آن نمی‌رسد؟ مگر من می‌توانم سیر بخوابم؟ این روحیه‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه است، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه این کارها را کرده‌اند و وقتی هم آنقدر ظلم زیاد به ایشان شد از کارهای خیر خود پشیمان نبودند، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه با خدای متعال معامله کرده بودند.
کَرَمِ اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین
امشب شیعه‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه باشید و با خدای متعال معامله کنید، و دین ما یک فرمول و قانونی دارد که فکرهای مادّی نمی‌توانند آن را باور کنند، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه می‌فرمایند: «إِذَا أَمْلَقْتُمْ، فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَهِ»،[۳] اگر فقر به شما فشار آورد صدقه بدهید. انسان فکر می‌کند وقتی فقیر شد باید برای خود نگه دارد، بعد هم شعار می‌دهد که چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است! ولی اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین عملاً غیر از این بودند، «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا»،[۴] آقایی که امشب برای ماتم ایشان دور هم جمع شده‌ایم تا دامان ایشان را بگیریم، خانواده‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه سه شبانه روز روزه بودند و هر شب درِ کَرَمِ آن بزرگواران زده شد، یک شب مسکین، یک شب یتیم، و یک شب هم کافر آمد و از آن بزرگواران درخواست کرد، لقمه‌ای از گلوی مبارک هیچ کدام از این بزرگواران پایین نرفت و همان را دادند، ولی مسلّماً خدای متعال اجر این بزرگواران را ضایع نمی‌کند، برای این بزرگواران مائده‌ی آسمانی آمد، وقتی مائده از آسمان آمد حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هم فرزندان خود را اداره نمودند و هم برای حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف هم ذخیره کرده‌اند و نگه داشته‌اند.
با خدای متعال معامله کنید، خدای متعال خوش‌معامله است، خدای متعال کم نمی‌گذارد، خدای متعال کمِ شما را قبول می‌کند، «یَا مَنْ یَقْبَلُ الْیَسِیرَ، وَیَعْفُو عَنِ الْکَثِیرِ»،[۵] خدای متعال کمِ ما را قبول می‌کند ولی به ما کم نمی‌دهد، خدای متعال کریم است و با کَرَمِ خودش به ما نگاه می‌کند، خدای متعال عَفُوّ است و با عفو خودش با ما برخورد می‌کند.
دعا و استغفار در ماه مبارک رمضان
لذا شیعه‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه باید اهل ایثار باشد، باید توجّه او نسبت به خدای متعال مقطعی نباشد، باید سیم او در همه‌ی حالات با خدای متعال وصل باشد، «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا»،[۶] این «ذکر کثیر» یعنی هیچ وقت خدای متعال را از یاد نبریم، و ذکر عملی مهم است، اینکه انسان ذکری مانند «سبحان الله» و «لا اله الا الله» بگوید مسلّماً خوب است، دعای زبانی خوب است، استغفار زبانی خوب است، یکی از برنامه‌هایی که وجود نازنین حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم جزو برنامه‌های ماه مبارک رمضان به ما فرموده‌اند این است که فرموده‌اند: «عَلَیْکُمْ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ بِکَثْرَهِ اَلاِسْتِغْفَارِ وَ اَلدُّعَاءِ فَأَمَّا اَلدُّعَاءُ»،[۷] در ماه مبارک رمضان از دو خوراکِ این ماه فراوان استفاده کنید، یک مورد دعاست، «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَأَوَّاهٌ حَلِیمٌ»،[۸] در روایت دارد «أوّاه» به معنای دائماً سائل بودن، یعنی حضرت ابراهیم علیه السلام دائماً سائل بودند و لحظه‌ای نبود که احساس گدایی درِ خانه‌ی خدای متعال نداشته باشند و خود را بی‌نیاز ببینند، خدای متعال دائماً سوز باطن داشتند و مضطر بودند و دامان رحمت خدای متعال را رها نمی‌کرد، از این مطلب که خدای نکرده خدای متعال او را رها کند وحشت داشت و لذا همیشه حالت اضطرار داشتند.
بعد در روایت دارد که «إِنَّ عَلیً لَأَوَّاهٌ»، مولای شما حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه پسرِ حضرت ابراهیم علیه السلام هستند و دائماً خود را محتاج خدای متعال می‌دیدند و دائماً اظهار نیاز و فقر در محضر خدای متعال داشتند.
بنای خدای متعال بر این است «وَآتَاکُمْ مِنْ کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ»،[۹] اگر سائل باشی خدای متعال عطای خود را به شما می‌رساند، ولی هر کجا که احساس استقلال کردید خدای متعال شما را رها می‌کند و دیر یا زود پیشمان می‌شوید.
یک مورد مسئله‌ی دعاست و مسئله‌ی دوم هم مسئله‌ی «استغفار» است.
استجابت دعا فرع بر استغفار است، «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ الدُّعاَّءَ»،[۱۰] دعا با گناه به جایی نمی‌رسد، اول باید این مانع را برداریم، دعای خودمان را از زندان معصیت خلاص کنیم تا پر بکشد و عرش الهی را به لرزه دربیاورد، وقتی مظلوم آه بکشد عرش الهی می‌لرزد، وقتی یتیم گریه می‌کند عرش الهی می‌لرزد، وقتی گنهکار هم واقعاً آمده است که آمده باشد، حدیث قدسی این است: «أنین المذنبین أحب إلینا من تسبیح المسبّحین»، خدای متعال ناله‌ی گنهکار را خیلی دوست دارد.
استغفار دو بُعد دارد، یک مورد این است که استغفار حجاب گناه رفع می‌کند، زندان گناه را باز می‌کند، انسان را از زندان گناه خلاص می‌کند، دوم اینکه حجاب‌های عرش را برطرف می‌کند، دعا انسان را الهی می‌کند، فناء فی الله می‌آورد، وقتی انسان خود را در دعا در حال اضطرار دید و پناهی بجز خدای متعال نداشت، خدای متعال خود را به اهل دعا می‌دهد، دعا هم هدف است و هم وسیله است، دعا عبادت است، نگویید دعا کردیم و مستجاب نشد، خودِ دعا مهم‌تر از آن استجابت است، استغفار مقدّمه‌ی استجابتِ دعاست، توبه‌ی نصوح کنیم، لذا خدای متعال توبه را برای عموم مردم واجب کرده است، این بلای کرونا بلای عمومی است و توبه‌ی عمومی می‌خواهد، ترسِ عدّه‌ای که پاک هستند بیشتر از کسانی باشد که گنهکار هستند، گنهکار ادّعایی ندارد، ان شاء الله خدای متعال ما را از شرّ مدّعیان دروغین حفظ کند، این‌هایی که خیلی خودبین و خودخواه هستند و خودشان را خیلی مهم می‌دانند، خدای متعال بینیِ این‌ها را دیر یا زود به خاک می‌مالد، ولی کسی که بنده است و چیزی ندارد، در این صورت می‌خواهد به چه چیزی ببالد؟
علّت اینکه گفته‌اند اگر کسی خدای متعال را هفت مرتبه به نام «یا ارحم الرّاحمین» بخواند، خدای متعال مرتبه‌ی هفتم «لبّیک أنا ارحم الرّاحمین» می‌گوید، ولی نقل شده است که اگر کسی بگوید «یا اله العاصین» خدای متعال نمی‌گذارد هفت مرتبه ناله کند، همان مرتبه‌ی اول «لبّیک» می‌گوید.
نم نم باران، امشب در این هوای بارانی به چه امیدی اینجا آمده‌ایم؟ خدایا! همه به امید تو آمده‌اند، خدایا! باور نداریم که تو امید ما را ناامید کنی، «أنین المذنبین أحب إلینا من تسبیح المسبّحین»، ملائکه خدای متعال را تسبیح می‌کنند، زمین و آسمان دائماً «سبوح قدوس ربّ الملائکه و الرّوح» می‌گویند، خدای متعال ملائکه را ستوده است، اکرام کرده است، ولی می‌گوید من ناله‌ی گنهکار را بیشتر از تسبیح ملائکه دوست دارم، حال گنهکار می‌گوید: ربّ العفو… آنقدر که خدای متعال از ناله‌ی گنهکار خشنود می‌شود از تسبیح ملائکه خشنود نمی‌شود، بیایید تا امشب خدای متعال را خشنود کنیم، ناله‌های ما ناله‌های درست باشد، «تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ»،[۱۱] توبه کنیم.
زیبا و زیباتر
یک حدیثی هست، خدای متعال زیبایی‌های زندگی را به ما نشان داده است تا زندگی ما زیبا بشود، یک مورد «عدل» است، «اَلْعَدْلُ حَسَنٌ»،[۱۲] شما را به حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه قسم می‌دهم که بیایید و دامان حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را بگیرید و برای خودتان از ایشان عدل بخواهید، شما باید طوری باشید که همه از شما راضی باشند و طوری عادل باشید که همه در خانه بتوانند به شما اقتدا کنند و نماز بخوانند و شما عادل واقعی باشید، عادل واقعی که حتّی یک ظلم هم به خودمان نکرده باشیم و گناهی مرتکب نشده باشیم.
عدل خیلی زیباست، «اَلْعَدْلُ حَسَنٌ»، اگر می‌خواهید زندگی شما زیبا باشد فاسق نباشید و عادل باشید، همه جا از خدای متعال بترسیم، سال بگذرد و یک ظلم هم به همسر خود نکرده باشیم، یک اخمِ بیخود به فرزند خودمان نکرده باشیم، یک مرتبه هم همسایه‌ی خود را آزار نداده باشیم، این عدل است، عدل وضعِ شیء در موضع له است، آن چیزی که بهم می‌ریزد زشتی بوجود می‌آورد، هر کسی در جای خود باشد، هر چیزی را از جای خود بیرون کند به زشتی تبدیل می‌شود، اما اگر در جای خودش قرار بگیرد عدالت تشکیل می‌شود، بندگی عدالت است، اطاعت عدالت است، معصیت ظلم است، ظلم به خود است، ظلم به جامعه است، ظلم به خدای متعال است، لذا عدل زیبایی است اما «فِى الاُْمَراءِ اَحْسَنُ»، اگر رئیس جمهور عادل بشود چه می‌شود، اگر وزرا عادل باشند چه می‌شوند، اگر قضات عادل باشند چه می‌شود، اگر استاندارها عادل بشوند، اگر شهردارها عادل بشوند، وقتی مردم به این‌ها مراجعه می‌کنند احتمالِ اینکه از آن‌ها رشوه بخواهند ندهند، این رشوه جامعه را زشت می‌کند، اگر این مسئول عادل بود عمرِ این مردم را تلف نمی‌کرد و مدام امروز و فردا نمی‌کرد، این ظلم است، ظلم فسق است، عدالت زیباست و زندگی را زیبا می‌کند، اما عدالتِ مسئولین زیباتر است، آن چیزِ دیگری است.
دوم «حیاء» است، در روایت داریم که خدای متعال گروهی ملک دارد، عبادتِ این ملک‌ها «حیاء» است، از شدّت «حیاء» نمی‌توانند سر خود را بالا بیاورند، همیشه در محضر خدای متعال شرمنده هستند، خدای متعال «حیاء» را دوست دارد و «حیاء» ریشه در بهشت دارد، «حیاء» خیلی زیباست، اینکه انسان باملاحظه باشد، اینکه انسان از این موضوع که بخواهد حرف زشتی بزند خجالت بکشد، از این موضوع که چشم او بخواهد بی‌حیاء باشد و به ناموس مردم نگاه کند خجالت بکشد، اینکه چشم خود را از حرام پُر کند که خدای متعال این چشم را از آتش پُر می‌کند، دیگر نمی‌تواند جمال امام زمان ارواحنا فداه را ببیند. «حیاء» خیلی خوب است اما «فِى النِّساءِ اَحْسَنُ»، اگر زن‌ها باحیاء باشند زندگی آرام می‌شود، دل‌های جوان‌ها بهم نمی‌ریزد، این خودنمایی‌ها هم خودِ آن‌ها را بدبخت می‌کند و هم جوانی که نمی‌تواند ازدواج کند و بیرون می‌آید و با این وسوسه‌ها روبرو می‌شود، این جوان گرفتار می‌شود، چرا باید این جوان‌ها را گرفتار کنند؟
تواضع خوب است، اینکه انسان باادب باشد، نزد همه خاکی باشد، خود را نگیرد، در به روی مردم نبندد، خود را تافته‌ی جدابافته نبیند، این خیلی زیباست، اما «فِى الاَْغْنیاءِ اَحْسَنُ»، اگر کسی پول داشته باشد و خود را نگیرد زیباتر است.
صبر خیلی زیباست، اما «فِى الْفُقَراءِ اَحْسَنُ»، آن کسی که ندارد، خود را نفروشد، خودفروشی نکند، دین فروشی نکند، پول نگیرد و به نفع کسی رأی ندهد، این خیلی زیباست، صبر از کسی که در فشار است و مقاومت می‌کند زیباتر است.
«الزُهدُ حَسَن»، زهد به معنای بی‌تعلّقی به دنیاست، دل به دنیا ندادن، فریفته‌ی دنیا نبودن، اسیر دنیا نبودن، این جزو زیبایی‌های زندگی است، اما «فی العُلَماء أحسَنُ».
«اَلتَّوبَهُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الشَّبابِ اَحْسَنُ»، توبه زیباست، توبه انسان را تمیز می‌کند، انسان را زیبا می‌کند، خدای متعال انسان زیبا را نگاه می‌کند، امام زمان ارواحنا فداه انسان زیبا را نگاه می‌کند، اما توبه در جوان زیباتر است، جوان‌ها! جلو بیفتید و دامان آقای خودتان را بگیرید، امشب به آقای خودتان قول بدهید، برای ما آبرو بخرید، وقتی امام زمان ارواحنا فداه ظهور می‌کنند اکثر یاران ایشان جوانان هستند، ان شاء الله در این محفل ببینیم جوان‌ها چکار می‌کنند…
نم نم باران برای یاران خوش است رحمت حق بر گنهکاران خوش است
روضه و توسّل به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
امشب جای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خالی بود، می‌دانید که شب‌های قدر میزبان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند، آیا نمی‌خواهید دامان مادرتان را بگیرید؟ آیا نمی‌خواهید به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سرسلامتی بدهید؟
می‌خواستند حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را در سقیفه بکشند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها با پهلوی شکسته به در مسجد آمدند و نگاهی کردند و دیدند شمشیر بالای سرِ حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه است، فریاد زدند: دست از پسرعموی من بردارید!
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دیدند حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه را رها نمی‌کنند، فرمودند: به کنار روضه‌ی پدرم و قبر رسول خدا می‌روم و گیسوان خود را پریشان می‌کنم و شما را نفرین می‌کنم…
همینکه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها برای نفرین حرکت کردند، مردم دیدند ستون‌های مسجد لرزید، حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه صدا زدند: سلمان! فاطمه را دریاب و بگو نفرین نکند… وقتی سلمان خود را به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها رساند عرضه داشت: بی‌بی جان! پدر شما رحمه للعالمین است، شما نفرین نکنید… حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: «یُریدُونَ قَتْلَ عَلِّیٍ»،[۱۳] سلمان! این‌ها می‌خواهند علی را بکشند… مگر من می‌گذارم؟ من سپرِ بلای حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه هستم، من فدایی حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه هستم…
اگر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها امشب بودند شمشیر ابن ملجم را به جان می‌خریدند، کمااینکه در مدینه سیلی‌ها را به جان خریدند…
در وسط کوچه تو را می‌زدند کاش بجای تو مرا می‌زدند
وای من و وای من و وای من میخ در و سینه‌ی زهرای من
شب قدر است، شب حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است، «من عرف فاطمه حقّ معرفتها فقد أدرک لیله القدر»…
می‌بینید که با شهدا هم ستیز دارند، می‌بینید که شهید سلیمانی ما که رمز مبارزه‌ی با استکبار است، خودِ ایشان یک جریان هستند، عمر خود را در دفاع از مظلوم‌ها گذرانده‌اند، امنیت منطقه و جهان را با خاموش کردن آتش داعش به جان خریده است… می‌خواهید به چه کسی شکایت کنید؟ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مادر شهدا هستند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پناه همه‌ی ما هستند…
بی‌بی جان! امشب این جوان‌ها از تو یک نورانیت و آماده‌سازی عالم برای ظهور می‌خواهند، تمدّن جهانی و مهدویت می‌خواهند…
آنجا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پهلوی خود را دادند، بازوی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها شکست، ولی هم بازو و هم پهلو، و هم آن تازیانه‌هایی که در مقابل چشم حضرت امیرالمؤمنین علی صلوات الله علیه به ایشان می‌زدند…
می‌گویند سخت‌ترین حال برای یک مرد این است که ناموس او را در مقابلِ چشم او بزنند و دستِ او بسته باشد…
اما می‌گویند وقتی شیخ عبدالزهرا از امام حسن مجتبی صلوات الله علیه پرسید که آیا جگر شما روز بیست و هشتم ماه صفر پاره شد؟ امام حسن مجتبی صلوات الله علیه فرمودند: نه! من بیست و هشتم صفر راحت شدم، جگر من آن روزی پاره شد که دست من در دست مادرم بود…
بشکند آن دست…
یک نفر به مادر سیلی زد، اما در کربلا همه دخترِ او را می‌زدند… فقط حضرت زینب کبری سلام الله علیها را نمی‌زدند بلکه همه را می‌زدند… آیا می‌دانید که حضرت رقیّه سلام الله علیها را چطور زده بودند؟ ایشان هم مانند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به حضرت زینب کبری سلام الله علیها نشان نداده بودند… ولی غسال شامی نتوانست ایشان را غسل بدهد، آمد و از حضرت زینب کبری سلام الله علیها پرسید: دردِ این طفل چه بوده است که از دنیا رفته است؟ فرمود: مریضی نداشت… غسال عرض کرد: پس چرا همه‌ی بدنِ او کبود است؟…
یا صاحب الزّمان…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
دعا
نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ الأعظم الأعز الأجل الأکرم اِلَهَنا یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ یَا قَدیمَ الإحسان بِحَقّ الحُسَین یا الله…
خدایا! تو را به پریشانی و در به دری حضرت زینب کبری سلام الله علیها قسم می‌دهیم امام زمان ارواحنا فداه را برسان.
خدایا! این پریشانی را از این مملکت دور بفرما.
خدایا! تبعیض و خیانت را ریشه کن بفرما.
خدایا! این «ما نمی‌توانیم» را به «ما می‌توانیم» تبدیل بفرما.
خدایا! این چشم به بیگانه دوختن را به چشم به دامان امام زمان ارواحنا فداه دوختن تغییر بده.
خدایا! این کرونا را ریشه کن بفرما.
خدایا! جوان‌های ما را در برابر این همه موج فتنه و گناه محافظت بفرما.
خدایا! کشور ما را از این منجلاب نجات بده.
خدایا! به ما رحم بده.
خدایا! به ما عاطفه‌ی عمومی بده.
خدایا! به ما کمک مؤمنانه بده.
خدایا! عاقبت به خیر ما را امشب قطعی بفرما.
خدایا! ما را از فیوضات شب‌های قدر محروم نفرما.
خدایا! حسرت دیدن جمال امام زمان ارواحنا فداه را بر دل ما مگذار.
خدایا! امام زمان ارواحنا فداه را از ما راضی بفرما.
خدایا! رهبر عزیزمان، نایب امام زمان ارواحنا فداه، مقتدا و مولای ما، این مرجع عالیقدر ما را مستدام بدار و ایشان را کمک و تأیید بفرما و تنها نگذار و دشمنان ایشان را ذلیل بفرما.
خدایا! این ملّت را مخذول بفرما.
خدایا! ما را دشمن‌شاد نفرما.
خدایا! تو را به اولیاء و انبیاء و خمسه‌ی طیّبه قسم می‌دهیم همه‌ی بیماران، بیماران مورد نظر، این بقیه الاسلاف، خدایا! خیلی از خوبان را از دست دادیم، حاج آقا مجتبی تهرانی یک ظرفیتی برای این شب‌های قدر بودند که دیگر در میان ما نیستند، دیگر آمیرزعبدالکریم حق شناس را نداریم، دیگر آقای خوشوقت را نداریم، خدایا! این شیخ عزیز ما که از آن قماش است، آقای جاودان ما را از بیماری نجات بده، و وجود ایشان را برای ما حفظ بفرما.
خدایا! همه‌ی دل‌ها را شاد بفرما.
خدایا! دشمنان ما، خصوصاً امریکا و صهیونیست‌ها و تکفیری‌ها، و علی الخصوص نفوذی‌های داخل را نابود بفرما.
ان شاء الله همه‌ی شما با دست پُر بروید، با کارنامه‌ی درخشان همراه با سرافرازی بروید، صلواتی ختم بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه اعراف، آیه ۹۶ (وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ)
[۳] نهج البلاغه، حکمت ۲۵۸
[۴] سوره مبارکه انسان، آیه ۸
[۵] دعای سحر
[۶] سوره مبارکه احزاب، آیه ۴۱
[۷] الکافی، جلد ۴، صفحه ۸۸ (عَلَیْکُمْ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ بِکَثْرَهِ اَلاِسْتِغْفَارِ وَ اَلدُّعَاءِ فَأَمَّا اَلدُّعَاءُ فَیُدْفَعُ بِهِ عَنْکُمُ اَلْبَلاَءُ وَ أَمَّا اَلاِسْتِغْفَارُ فَیَمْحَی ذُنُوبَکُمْ.)
[۸] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۱۴ (وَمَا کَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَهٍ وَعَدَهَا إِیَّاهُ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ ۚ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَأَوَّاهٌ حَلِیمٌ)
[۹] سوره مبارکه ابراهیم، آیه ۳۴ (وَآتَاکُمْ مِنْ کُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ کَفَّارٌ)
[۱۰] دعای کمیل
[۱۱] سوره مبارکه نور، آیه ۳۱ (وَ قُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَ وَ لاَ یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَ عَلَى جُیُوبِهِنَ وَ لاَ یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَ أَوْ آبَائِهِنَ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَ أَوْ أَبْنَائِهِنَ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَ أَوْ إِخْوَانِهِنَ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَ أَوْ نِسَائِهِنَ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَ لاَ یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ)
[۱۲] نهج الفصاحه، حدیث ۲۰۰۶ (اَلْعَدْلُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الاُْمَراءِ اَحْسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِىالاَْغْنیاءِ اَحْسَنُ، اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الْعُلَماءِ اَحْسَنُ، اَلصَّبْرُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الْفُقَراءِاَحْسَنُ، اَلتَّوبَهُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى الشَّبابِ اَحْسَنُ، اَلْحَیاءُ حَسَنٌ وَلکِنْ فِى النِّساءِ اَحْسَنُ)
[۱۳] نهج الحیاه، صفحه ۱۴۵، حدیث ۷۲
پاسخ دهید