حضرت آیت الله صدیقی روز شنبه مورخ ۰۴ خرداد ۱۳۹۸ مصادف با شب بیستم ماه مبارک رمضان بعد از نماز مغرب و عشاء در «مسجد امام رضا علیه السلام حوزه علمیه امام خمینی (ره) تهران» به سخنرانی پرداختند که مشروح این جلسه تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقایسه‌ی وصیّ حضرت سلیمان علیه السلام با وصیّ رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم
«ذکرُ علیٍّ عبادَهٌ»[۲]، «حبُّ علیٍّ عباده»[۳]، «النَّظَرُ إِلَی عَلِی عِبَادَهٌ»[۴].
وجود مبارک حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در آیاتِ قرآن حکیم، در آیاتِ متعددی چهره شده است، خدای متعال در حق حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بعنوانِ شخصیّتِ ممتاز یاد کرده است، «وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ کَفى بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ»[۵]، در روایات هست که «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است، بعد روایات مقایسه‌ای بینِ کسی که علم الکتاب نزدِ اوست و عدلِ شهادتِ خودِ خدای متعال روی شهادتِ او حساب باز شده است با کسی که یک علم از کتاب دارد که جناب «آصف»… «قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ»[۶]، جناب «آصف» وصیّ حضرت سلیمان نبی علیه السلام است، قدرتِ حضرت سلیمان علیه السلام برتر از «آصف بن برخیا» است ولی گویا خداوند عزیز می‌خواهد مقامِ وصیّ او را بیان نماید تا مقدّمه‌ای باشد بر شناختِ وصیّ پیامبر آخرالزمان؛ او که وصیّ حضرت سلیمان علیه السلام است علمی دارد که آن علم نه تنها علم است بلکه قدرت است، او تصرّفِ تکوینی داشت و مصداقِ «عَبْدِی أَطِعْنِی أَجْعَلْکَ مِثْلِی أَنَا أَقُولُ لِلشَّیْءِ کُنْ فَیَکُونُ ؛ أَطِعْنِی فِیمَا أَمَرْتُکَ، أَجْعَلْکَ تَقُولُ لِلشَّیْءِ کُنْ فَیَکُونُ»[۷]…
مرحوم آقا میرزا جواد آقای ملکی تبریزی اعلی الله مقامه الشّریف در کتاب «المراقبات» در ارتباط با ثواب‌هایی که نسبت به بعضی از اعمال در روایات آمده است که فوقِ عقلِ ماست، برای یک عملِ کوچکی ثوابِ صد شهید و چندین حج و… این بزرگوار در آنجا بیانی دارند که عطاء خدای متعال فیزیکی نیست و ارادی است، ما در ذهنِ خودمان خورشید را خلق می‌کنیم و هیچ فشاری برای ما ندارد، ما با کسی طرف هستیم که «وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَهٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ»[۸]، «إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَن یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ»[۹]، «العبودیّه جوهره کنهها الرّبوبیّه»[۱۰]، اگر کسی در خط بندگی قرار گرفت و به فقرِ مطلقِ خود آگاهی پیدا کرد و اضطرار او برای او باور شد و در مسیرِ اجرای فرمانِ خدای متعال در تمامِ عمرِ خود برآمد، اگر این شخص خود نباشد خدا است، لذا اراده‌ی او فانی در اراده‌ی خدای متعال است و اراده‌ی خدای متعال «کن فیکون» است، احتیاجی به اسباب ندارد، خدای متعال هم سبب‌ساز است و هم سبب‌سوز، و جناب «آصف» دارای همچنین مرتبه‌ای بود که از هزار فرسخ یک ملکی را با تاج و تختِ او در یک لحظه و در کمتر از چشم به هم زدن که درواقع زمان نمی‌خواهد، هر مقدار اراده هست، اراده کردن همانا و شدن هم همانا.
در سوره مبارکه انسان می‌فرماید: «وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا»[۱۱]، انسانِ بهشتی در آنجا دارای نعیم و مُلکِ کبیر است، این مُلکِ کبیر سلطنتِ اراده است، بهشت محلّ تجلّیِ مشیّتِ خدای متعال در وجودِ بهشتیان است، لذا «لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ»[۱۲]، این‌ها به بیرون از خودشان هیچ نیازی ندارند و خودکفای مطلق هستند، هرچه بخواهند… خواستن همانا و شدن همانا!
این یک مرتبه‌ای از ولایت است که خدای متعال به وصیّ حضرت سلیمان علیه السلام داده بود.
اما در مورد حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام «عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ» نیست، «عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» است! و حضرات ائمه معصومین علیهم السلام… امام صادق علیه السلام می‌فرمایند مَثَلِ علمِ «آصف» نسبت به ما مَثَلِ مگسی است که کنارِ دریا نشسته باشد و پرِ او مرطوب شده باشد!
این «مَن عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» هرچه در عالَمِ وجود است در وجود حضرات معصومین علیهم السلام باذن الله محقق است و این‌ها علمی دارند که هم علم محیط است و هم قدرت محیط است، لذا یدالله هستند، و یدالله بر همه چیز استیلا دارد، «یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ»[۱۳]، قدرتِ خدای متعال فوقِ قدرت‌هاست و وجود نازنین حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام یدالله است و قدرتِ او فوقِ همه‌ی قدرت‌هاست.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در قرآن کریم
عشقِ وجود مبارک حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در جبهه‌های مختلف به خدای متعال و عشقِ خدای متعال به او مطرح است، هم در زمینه‌ی انفاقِ ایشان، «یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ»[۱۴]، هم در موردِ اطعامِ ایشان «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا * إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا»[۱۵]، و هم در مسئله‌ی جان‌نثاریِ ایشان در لیله المبیت در مرکز و کانونِ خطر در جای رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم آرمیدند و بدنِ مبارکِ خودشان را آماده‌ی اماجِ شمشیرها و تیرها قرار دادند، خدای متعال آنجا هم معامله‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام با خدای متعال را مطرح کرده است.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام خود را به خدای متعال فروخت اما ما به ازائی به جز رضای خدای متعال نمی‌خواهد، «وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّه»[۱۶]، هم جان به کف گرفتنِ ایشان فوقِ طمعِ بهشت و خوف از جهنّم است و هم انفاقِ ایشان «ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّه»است و هم اطعامِ ایشان است، «إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا».
چون اصلاً بوی نفس نمی‌داد و در هیچ کجا خودشان نبودند و در همه جا خدا بودند… حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام قدرت الله است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام علم الله است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام اسم الله الاعظم است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نبأ عظیم است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فُلکِ نجات است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام اول است و آخر است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام سِرّ است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام قرآنِ مکنون است، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام وجودی است که از عرش تا فرش به دادِ همه‌ی موجودات می‌رسد و در همه جا حضور دارد.
خدای متعال ما را چقدر دوست داشته است که محبّتِ همچنین شخصیّتی را در دلِ ما قرار داده است، ما نه برای این محبّت زحمتی کشیده‌ایم و نه برای تحصیلِ آن حساب باز کرده‌ایم، اما منّتِ خدای متعال است که به ما حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و امام حسن مجتبی علیه السلام و حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و امام زمان ارواحنا فداه داده است.
قاتلِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام کیست؟
دیشب فرقِ مقدّس حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در مسجد با شمشیرِ زهرآلود ابن ملجم لعنت الله علیه شکافته شد اما ملاحظه می‌کنید که در مراقباتِ شب نوزدهم صد مرتبه می‌گوییم: «اللهمَّ العَن قَتَلَهَ أمیرالمؤمنین»، قاتلِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام یک نفر نبود، یک جریان بود، همانگونه که نفاق جریان است و تمامِ جریان بعنوانِ قاتل محاکمه می‌شوند.
خدای متعال هم در جریانِ ناقه صالح فرمود: «فَعَقَرُوهَا»[۱۷]، با اینکه هِی کننده‌ی ناقه یک نفر شقی بود، «فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا»، خدای متعال بطورِ جمع بیان می‌کنند، یک جریانی بود که با مقدّسات ناسازگاری داشتند.
در جریان حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام هم درست است که ضربت را ابن ملجم ملعون زده است اما آن جریانی که غصبِ حکومت کرد جریانِ معارضه‌ی با حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود، آن‌ها بنا بود که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را بکشند اما اراده‌ی خدای متعال چیزِ دیگری بود و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خودشان را فدای حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام کردند، وقتی که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به مسجد آمدند حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را با سرِ برهنه زیرِ شمشیر دیدند، همانجا فریاد زدند دست از پسرعموی من بردارید، اگرنه می‌روم و پیراهنِ پدرم را به سرِ خویش می‌کشم و شما را در روضه‌ی پدرم در کنارِ قبرِ شریفِ ایشان نفرین می‌کنم.
بانوی قهرمان مظلومانه جهتِ حفظِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام راهیِ قبرِ شریفِ پدرشان شدند که آثارِ غضبِ خدای متعال با غضبِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مشهود شد و دیدند ستون‌های مسجد می‌لرزد، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام جناب سلمان را صدا زدند و فرمودند: سلمان! به فاطمه بگو نفرین نکند! سلمان خود را رساند و عرض کرد! نفرین نفرمایید، پدرِ شما رحمه للعالمین بودند… آنجا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند: «یُریدُونَ قَتْلَ عَلِیٍّ علیه السلام وَ ما عَلی عَلِیٍّ علیه السلام صَبْرٌ»[۱۸]، این جریان و این جمعیّت بنا دارند تا حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را بکشند اما من طاقتِ داغِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را ندارم… وقتی گفتند خودِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند که به شما بگوییم فرمودند: حال که خودِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام دستور داده‌اند اطاعت می‌کنم…
برگشتند و آنقدر استقامت کردند تا حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را از دستِ این اشرار نجات دادند.
همین جریان است که فرقِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را در مسجد کوفه شکافت و بدنِ مطهر حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام غرق در خون شد.
این در مورد قاتلِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام که می‌گوییم «اللهمَّ العَن قَتَلَهَ أمیرالمؤمنین» به این دلیل است که یک نفر نبود، یک جریان بود، یک تفکّر بود، تفکّرِ علی‌کُش که امروز هم در کشورِ ما همین نفاقِ داخلی و سکولار اگر میدان پیدا کنند علیِ زمان را از میان برمی‌دارند.
در مورد حضرت علی اصغر علیه السلام هم مرحوم کمپانی همچنین حرفی را می‌زدند… ایشان می‌فرمایند: قاتلِ حضرت علی اصغر علیه السلام حرمله نبود، این تیر از مدینه به کمان گذاشته شد و هدفِ این تیر هم قرآن بود، گلوی حضرت علی اصغر علیه السلام ورقِ قرآن بود که از مدینه به اینجا رسیده است…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
دعا
نَسئَلُک اَلّلهُمَ و نَدعُوک بِاسمِکَ العَظیمِ الاَعظَم الاَعَزِ العَجَّل الاکرم بِفاطِمَهَ وَ أبیها وَ بَعلِها وَ بَنیها وَ سِرّ المُستَودِعَ فیها یا الله…
خدایا! تو را به ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام، به وجاهتِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام، به تقرّبِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام، به اخلاصِ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام، به سِرّ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام قسم می‌دهیم امام زمان ارواحنا فداه را برسان.
خدایا! تو را به عصمتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها قسم می‌دهیم ما را در خط انتظار قرار بده.
خدایا! لیاقتِ خدمت به حضرت مهدی ارواحنا فداه را به ما عنایت بفرما.
خدایا! هر چه از نعمت‌ها، خاصّه نعمتِ ولایت و توحید که به ما مرحمت کرده‌ای از ما زوال نیاور.
خدایا! بقیه‌ی عمرمان را از ضایعات محافظت بفرما.
خدایا! امواتِ گذشتگان‌مان و گذشته‌های ما را به حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام ببخش و بیامرز.
خدایا! عمومِ بیماران، آقای فاطمی‌نیا، آقای مرتضوی، چند بیمارِ مدنظر… خدایا! تو را به حضرت موسی بن جعفر علیه السلام و ائمه‌ی اطهار علیهم السلام و به عصمتِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها قسم می‌دهیم شفای عاجل و کامل روزی بفرما.
خدایا! آرامش بر همه‌ی دل‌ها نازل بفرما.
خدایا! حسنِ عاقبتِ ما را حتمی بگردان.
خدایا! روحِ بلند حضرت امام و شهدا را کنارِ سفره‌ی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام متنعّم و از ما راضی بدار.
خدایا! سایه پر برکت رهبر بزرگوارمان را با عزّت و اقتدار و کفایت و غلبه‌ی بر مشکلات و مشکل‌سازان تا ظهور حضرت و کنارِ حضرت مستدام بدار.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
پی نوشت:
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] فضائل الخمسه من الصحاح السته، جلد ۲، صفحه ۱۴۵
[۳] تفریح الأحباب فی مناقب الآل والأصحاب، صفحه ۳۴۰
[۴] المعجم الکبیر، جلد ۱۰، صفحه ۷۶
[۵] سوره مبارکه رعد، آیه ۴۳
[۶] سوره مبارکه نمل، آیه ۴۰ (قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَمَنْ شَکَرَ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ)
[۷] «عدّه الدّاعی» طبع سنگی، صفحه ۲۳۳ (این روایت را مجلسی در «بحار الانوار» جلد پانزدهم، جزء دوّم، بابُ حبّ الله تعالی، در صفحۀ ۲۹ آورده است. ابن فهد حلّی در «عُدّه الدّاعی» میگوید: فِی الْحَدِیثِ الْقُدْسِیِّ: یَابْنَ ءَادَمَ! أَنَا غَنِیُّ لَا أَفْتَقِرُ؛ أَطِعْنِی فِیمَا أَمَرْتُکَ، أَجْعَلْکَ غَنِیًّا لا تَفْتَقِرُ. یَابْنَ ءَادَمَ! أَنَا حَیٌّ لَا أَمُوتُ؛ أَطِعْنِی فِیمَا أَمَرْتُکَ، أَجْعَلْکَ حَیًّا لَا تَمُوتُ. یَابْنَ ءَادَمَ! أَنَا أَقُولُ لِلشَّیْءِ کُنْ فَیَکُونُ؛ أَطِعْنِی فِیمَا أَمَرْتُکَ، أَجْعَلْکَ تَقُولُ لِلشَّیْءِ کُنْ فَیَکُونُ.)
[۸] سوره مبارکه قمر، آیه ۵۰
[۹] سوره مبارکه یس، آیه ۸۲
[۱۰] مصباح الشّریعه، صفحه ۴۵۳
[۱۱] سوره مبارکه انسان، آیه ۲۰
[۱۲] سوره مبارکه ق، آیه ۳۵ (لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ)
[۱۳] سوره مبارکه فتح، آیه ۱۰ (إِنَّ الَّذینَ یُبایِعونَکَ إِنَّما یُبایِعونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوقَ أَیدیهِم ۚ فَمَن نَکَثَ فَإِنَّما یَنکُثُ عَلىٰ نَفسِهِ ۖ وَمَن أَوفىٰ بِما عاهَدَ عَلَیهُ اللَّهَ فَسَیُؤتیهِ أَجرًا عَظیمًا)
[۱۴] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۶۵ (وَمَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِیتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّهٍ بِرَبْوَهٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَهَا ضِعْفَیْنِ فَإِنْ لَمْ یُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ)
[۱۵] سوره مبارکه انسان، آیات ۸ و ۹
[۱۶] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۰۷ (وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ)
[۱۷] سوره مبارکه شمس، آیه ۱۴ (فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا)
[۱۸] تفسیر عیاشی، جلد ۲، صفحات ۶۶ و ۶۷٫
پاسخ دهید