وجود مبارک امام صادق علیه السلام فرمودند: من تحت نظر هستم. در این مورد هم جلساتِ گذشته عرض کردیم، همیشه بدانید که در مسیرِ رسیدنِ به لیلی خطرهاست به جان…

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن      شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

اگر طلبه آمادگیِ بلا نداشته باشد در طلبگیِ خود موفق نیست، بعضی‌ها تا همینکه کمی مشکل پیش می‌آید می‌خواهند بروند، می‌خواهی به کجا بروی؟ مگر جای دیگر تضمینی هست که بهتر از اینجاست؟ اینجا آمده‌ای که بمانی، نیامده‌ای که فرار کنی، بی‌عُرضه نباش! آدم‌های رفاه‌زده و نازنازکی واقعاً به دردِ طلبگی نمی‌خورند.

وجود مقدّسِ امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: اگر در نود و چهار سالگی طالب هستی و می‌خواهی من تو را بعنوانِ طلبه قبول کنم باید پیِ مشکلات را به خودت بمالی. «أَلْبَلآءُ لِلْوِلاءِ» محبّت باید در عمل روشن بشود، آن کسی که آمده است و حوصله‌ی تحمّلِ تلخی‌ها و کمبودها را ندارد واقعاً عشق و وفا و عُرضه ندارد و دیر یا زود او را بیرون می‌کنند و می‌گویند تو برای اینجا مناسب نیستی، آمده‌ام که تمامِ بلاها را در راهِ تو تحمّل کنم.

چرا حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه شبِ عاشورا فرمودند که بروید؟ امام زمان ارواحنا فداه هر لحظه این حالت را دارند و می‌فرمایند که بروید، ولی آیا آمده‌ای که بروی؟ آیا منتظر هستی که به تو بگویند که بروی؟ یا آمده‌ای که نشان بدهی که عاشق بوده‌ای و دلِ تو را بُرده است و تو را آورده است و در را به روی تو باز کرده است، ای بیچاره! آیا حال می‌خواهی بروی؟ اصلاً برای چه آمده‌ای؟ آیا آمده‌ای که بروی؟ این هم یکی از آن اموری است که باید حواسِ ما جمع باشد که این چند نکته «آماده سازی» است، این‌ها مقدّمه‌ی «طلبگی» است.