آیه مورد استناد در پرسش، در دنباله آیات قبلی از سوره مائده است که به تشریع حرمت صید در حال احرام پرداخته است. در این جا خداوند می فرماید کسانی که از حد خدا تجاوز کنند؛ یعنی تحریم صید در حال احرام را نادیده بگیرند، و در حالی که محرم هستند شکار کنند، خداوند نیز از آنان انتقام خواهد گرفت. بنابر این، علت انتقام خداوند، اصرار بر گناه است.[۱] کسی که به عمل حرام صید در حال احرام بازگشت کند، خدا از او انتقام می گیرد. این آیه مشعر بر این است که گناه این عمل به قدری بزرگ است که برای افرادی که اصرار بر آن دارند، جبران‏ پذیر نیست. در مرتبه اول به جبران و کفاره و توبه رفع می شود، اما با بازگشت و تکرار بر این عمل، خدا از متخلفان انتقام می گیرد؛ زیرا که او خداوند غالب و صاحب انتقام است، و بیان این چنینی، بزرگى گناه و معصیت بنده را می رساند.[۲]

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱] مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ‏۳، ص ۱۲۸، دار الکتب الإسلامیه، تهران، ۱۴۲۴ق.

[۲] ر. ک: امین، سیده نصرت، مخزن العرفان در تفسیر قرآن، ج ‏۴، ص ۳۸۵، نهضت زنان مسلمان، تهران، ۱۳۶۱ش.