زیارت اربعین یکی از جلوه های زیارت مشتاقین است; یعنی کسانی که اربعین به کربلا می روند، قرض، فقر، بیماری و حتی جهنم و بهشت را در نظر ندارند بلکه مقصدشان خود امام حسین(ع) است. کسانی که در اربعین به زیارت کربلا می روند، خواب و غذا برای خودشان در نظر نمی گیرند. آنها دنبال امام حسین(ع) هستند. در این صحنه ها اشتیاق به امام حسین(ع) می جوشد. هم این زائرین مشتاق هستند و هم کسانی که از این زائرین پذیرایی می کنند. گاهی یک سال زحمت می کشند که بتوانند یک روز از زائرین امام حسین(ع) پذیرایی کنند. در این پذیرایی همه حول محور امام جمع شده اند و همه تعلقات دیگر رنگ می بازد; مثل نژاد و رنگ و عرب و عجم بودن و… . فرد پذیرایی‌کننده شأن خودش را فراموش می کند. گاهی او رئیس یک قبیله است ولی شئون خودش را کنار می گذارد و پای زائر را می شوید و خدمات می دهد. پس کسانی هم که پذیرایی می کنند دنبال چیزی نیستند و فقط دنبال شوق به امام حسین(ع) هستند. زائر هم در این مکان ها احساس غربت نمی کند و آنجا را مثل منزل خودش می داند.